دعای شصت و هشت – برای محمد بن شهاب زهری

زهری روایت کرده است که حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) برای وی دعا کرد هنگام بیماری‌اش، پس برآورده ساخت خداوند، خواسته‌هایش را و آن دعا، این است:

اَللّٰهُمَّ اِنَّ ابْنَ شِهَابٍ قَدْ فَزِعَ اِلَیَّ بِالْوَسِیلَهِ اِلَیْکَ بِاٰبٰائِی فِیهٰا، [فَاَسْاَلُکَ] بالْاِخْلاٰصِ مِنْ اٰبٰائِی وَاُمَّهَاتِی إِلّٰا جُدْتَ عَلَیْهِ بِـمٰا قَدْ اَمَّلَ بِبَـرَکَهِ دُعٰائِی، وَاسْکُبْ لَهُ مِنَ الرِّزْقِ، وَارْفَعْ لَهُ مِنَ الْقَدْرِ، وَغَیِّرْەُ مٰا یُصَیِّرُەُ کَفِتاً لِمٰا عَلَّمْتَهُ مِنَ الْعِلْمِ.

خداوندا، فرزند شهاب به سوی من پناهنده شده، و پدرانم را نزد تو وسیله قرار داد، پس از تو می‌خواهم به اخلاص پدران و مادرانم، که بر او ببخشی به آنچه آرزو نـموده است به برکت دعای من، و بر او روان ساز روزی را، و بالا ببـر منزلت او را، و تغییر ده او را، به آنچه سبک و دقیق گردد، به آنچه او را از علم آموخته‌ای.

زهری گفت: سوگند به آنکه جانم در دست اوست، از هنگامی که آن حضـرت به این دعا برایم دعا کرد بیمار نگشتم و دچار تنگدستی نگردیدم.