اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَهَبْ لِیَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي، وَيَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي، وَيَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي، وَيَطُولُ بِـمُمَارَسَتِهِ شُغْلِی، وَأَعُوذُ بِكَ یٰارَبِّ مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَفِكْرِەِ، وَشُغْلِ الدَّيْنِ وَسَهَرِەِ. فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَعِذْنِی مِنْهُ، وَأَسْتَجِیرُ بِكَ یٰارَبِّ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِی الْحَيَاةِ، وَمِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَجِرْنِی مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ، أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ.
خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از وامی که به خاطر آن آبرویم را بریزی به‌سلامت دار؛ وامی که ذهنم را پریشان می‌کند و فکرم را پراکنده می‌سازد و کارم را در چاره کردن آن طولانی می‌کن، ای پروردگارم از اندوه وام و فکرش و از دل مشغولی به آن و بی‌خوابی‌اش، به تو پناه می‌برم؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از آن پناه ده. ای پروردگارم! از خواری وام در این زندگی دنیا و از گرفتاری‌اش پس از مرگ، به تو پناه می‌جویم؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از سختی وام به ثروت سـرشار و رزق کافی که از من قطع نشود، پناه ده.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَاحْجُبْنِي عَنِ السَّـرَفِ وَالِازْدِيَادِ، وَقَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَالِاقْتِصَادِ، وَعَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ، وَاقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ، وَأَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي، وَوَجِّهْ فیٖ أَبْوَابِ الْبِـرِّ إِنْفَاقِي، وَازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مٰا يُحْدِثُ لیٖ مَخْيَلَةً أَوْ تَاَدِّياً إِلیٰ بَغْيٍ، أَوْ مٰا اَتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً.
خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از اسـراف و زیاده‌خواهی بازدار و به بخشیدن و میانه‌روی مستقیم ساز و نیکو اندازه نگاه داشتـن را به من بیاموز و مرا به لطف خود از ولخرجی حفظ کن و روزی‌ام را از وسایل حلال جاری فرما و خرج کردنم را در راه‌های خیر و نیکی جهت ده؛ و ثروتی که برای من خودبینی ایجاد کند، یا به ستمگری کشاند، یا به دنبال آن دچار طغیان و سـرکشی شوم، از من بگیر.
اَللّٰهُمَّ حَبِّبْ إِلَیَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ، وَأَعِنِّي عَلیٰ صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْـرِ، وَمٰا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْەُ لیٖ فیٖ خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ، وَاجْعَلْ مٰا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا، وَعَجَّلْتَ لیٖ مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلیٰ جِوَارِكَ وَوُصْلَةً إِلیٰ قُرْبِكَ، وَذَرِيعَةً إِلیٰ جَنَّتِكَ، إِنَّكَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظِيمِ، وَأَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ.
خداوندا هم‌نشینی با تهی‌دستان را محبوب من قرار ده و مرا در هم‌نشینی با آنان به صبـر، نیکو یاری کن، و آنچه از متاع دنیای نابود شدنی که از من گرفتی، آن را در خزانه‌های پایدارت برایم ذخیره ساز. و آنچه از توشۀ ناچیز دنیا به من دادی و از کالای بی‌ارزشش برای من پیش انداختی، وسیلۀ رسیدن به جوارت و پیوستـن به مقام قرب حضـرتت و سببی به سوی بهشتت، قرار ده؛ همانا تو دارندۀ احسان عظیمی و تو بخشندۀ کریمی.