دعای هفتاد و نه – در یاری جستن بر پرداخت وام

دعای پرداخت قرض و بدهی:

این نیایش سی اُمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و هفتاد و نهمین دعا از کتاب صحیفه جامعه می باشد.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) در دعای پرداخت قرض و بدهی به آثار بدهکاری بر ذهن و جسم و قلب پرداخته و از رنج و اندوه مقروض بودن به خداوند متعال پناه برده اند.

ارکان اصلی دعای پرداخت قرض و بدهی درخواست فراوانی و فراخی مال، خودداری از اسراف، میانه روی در زندگی، برنامه ریزی مطلوب اقتصادی در زندگی، داشتن روحیهٔ بخشش، کسب روزی حلال و هم نشینی با تهی دستان از پروردگار است.

حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) همچنین در دعای پرداخت قرض و بدهی از گردن کشی، طغیان و خودبینی به خاطر ثروت های کلان به درگاه خداوند باری تعالی پناه برده و به فضل و بخشندگی معبود خویش اعتراف نموده اند.

در فرازهای پایانی دعای پرداخت قرض و بدهی، آن حضرت متاع دنیایی را فانی و نابود شدنی دانسته و در قبال از بین رفتن آن از فرمانروای هستی تمنای گنج ها و رزق های آخرتی دارند.

  نکته طلایی دعای پرداخت قرض و بدهی تأکید امام سجاد (علیه السلام) به بهره بردن از ثروت برای رسیدن به قرب الهی می باشد.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِیَ الْعَافِیَهَ مِنْ دَیْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِی، وَ یَحَارُ فِیهِ ذِهْنِی‏، وَ یَتَشَعَّبُ لَهُ فِکْرِی، وَ یَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِی‏ وَ أَعُوذُ بِکَ، یَا رَبِّ، مِنْ هَمِّ الدَّیْنِ وَ فِکْرِهِ، وَ شُغْلِ الدَّیْنِ وَ سَهَرِهِ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِی مِنْهُ، وَ أَسْتَجِیرُ بِکَ یَا رَبِّ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِی الْحَیَاهِ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاهِ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْنی مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ کَفَافٍ وَاصِل.‏

خداوندا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از بدهی و قرضی که آبرویم را بریزد، ذهنم را پریشان کند، فکرم را آشفته کرده و مدت زمان زیادی به آن مشغول سازد، نجات بخش.

پروردگارم! از اندوه و فکر قرض، و از مشغله و بی‌خوابی ناشی از آن به تو پناه می‌برم. بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از شر قرض و بدهی حفظ کن.

پروردگارم! از ذلت قرض در دنیا و عاقبت ناگوار آن در آخرت به تو پناه می‌برم. بر محمد و خاندان او درود فرست، و‌ با رزق فراوان و روزی کافی، مرا از شر قرض و بدهی در امان بدار.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْجُبْنِی عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِیَادِ، وَ قَوِّمْنِی بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ، وَ عَلِّمْنِی حُسْنَ التَّقْدِیرِ، وَ اقْبِضْنِی بِلُطْفِکَ عَنِ التَّبْذِیرِ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِی، وَ وَجِّهْ فِی أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِی، وَ ازْوِ عَنِّی مِنَ الْمَالِ مَا یُحْدِثُ لِی مَخِیلَهً1 أَوْ تَأَدِّیاً إِلَى بَغْیٍ أَوْ مَا أَتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْیَاناً

خداوندا بر محمّد و آل او درود فرست و مرا از اسراف و زیاده‌خواهی بازدار و در بخشش و میانه‌روی استوار کن. به من بیاموز تا در خرج کردن، اندازه را رعایت کنم و از ولخرجی بپرهیزم. و روزی‌ام را از راه‌های حلال جاری کن و انفاق و بخشش مرا به سوی امور خیر و نیک سوق ده؛ و هر مال و ثروتی که باعث تکبر و خودخواهی من شود یا مرا به ستمکاری و طغیان بکشاند، از من بگیر.

اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَیَّ صُحْبَهَ الْفُقَرَاءِ، وَ أَعِنِّی عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ  وَ مَا زَوَیْتَ عَنِّی مِنْ مَتَاعِ الدُّنْیَا الْفَانِیَهِ فَاذْخَرْهُ لِی فِی خَزَائِنِکَ الْبَاقِیَهِ وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِی مِنْ حُطَامِهَا، وَ عَجَّلْتَ لِی مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَهً إِلَى جِوَارِکَ وَ وُصْلَهً إِلَى قُرْبِکَ وَ ذَرِیعَهً إِلَى جَنَّتِکَ، إِنَّکَ‏ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ‏، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْکَرِیمُ.

خداوندا! مهر همنشینی با تهیدستان را در دل من بکار و در مصاحبتشان، به من کمک کن تا به نیکی شکیبایی کنم. آنچه را از دنیا نسبت به من دریغ کردی، در خزائن باقی‌ات برایم ذخیره کن و آنچه را در دنیا روزی‌ام کردی، وسیله‌ای ساز تا به تو نزدیک شوم و راهی به سوی بهشتت گشایم. زیرا تو سرچشمۀ بخششهای بزرگ و بخشنده و بزرگواری.

پی نوشت:

1. در برخی نسخه ها: مَخْیَلَهً