جنین در رحم مادر حتی لحظه­ای از شدن و صیرورت دست برنمی­دارد و پیوسته در حال کامل کردن وجود خویش است، اما برای چه؟ جنین با چه هدفی چشم، گوش، دست، پا، قلب و شش می­سازد؟ در حالی که برای یک زندگی آسوده در رحم هیچ کدام این اعضا نه تنها به دردش نمی­خورند و مطلقاً بی­استفاده­اند؛ بلکه با عضوسازی و رشد پی‌­در­پی روزانه جای او را تنگ و تنگ­تر می­کنند و جنین با حرکات کششی و لگدپرانی ها این تنگی جا را به ساکنین دنیا نشان می­دهد. هرچند جنین که ساکن محیط تنگ و تاریک و محدود رحم مادر است هرگز نمی­تواند درک درستی از دنیا و آنچه که در دنیا در انتظار اوست داشته باشد، اما تمامی اعمالش نشانه­ای از آمادگی او برای زندگی پس از تولد است. انسان در این مرحله از حیات کاملا تسلیم تدبیر و اراده­ای­ست که او را با امکانات فراهم شده از سوی مادر و پدر در رحم شکل داده و در نهایت برای حیات در دنیا آماده می‌کند.

اگر از وجود دنیایی که رحم مادر را احاطه کرده است و بی­نهایت بار از محیط رحم بزرگ­تر، زیباتر و نامحدودتر است بی‌اطلاع باشیم، تمام تلاشها و عضوسازی­های جنین را بیهوده و بی­ثمر می­انگاریم. چرا که وقتی در رحم به سر می­بریم زندگی دنیا برای ما حکم غیب را دارد. همان­گونه که آخرت از دید ساکنین دنیا پوشیده است، اما در لحظۀ باشکوه تولد به دنیا که تمام پرده­ها از پیش چشم‌هایش کنار می­رود و با آنچه که تا دیروز برایش در حکم غیب بوده یکباره آشنا می­شود. دنیا کاملا مهندسی و براساس روابط ریاضی خلق شده ­است. و جنین برای داشتن آرامش ملزم به تطبیق دادن خود با این ریاضیات است، اما این ریاضیات چه هستند و این مدل‌سازی پیشرفته خداوند قرار است چه حقیقتی را برای ما فاش کند؟ آیا نسبتی میان حیات جنینی و حیات ما در دنیا وجود دارد؟ آیا راهی برای شناخت آنچه پیش‌رویمان است، وجود دارد؟

اینها سوالاتی است که دراین دوره به کشق پاسخ آنها می‌پردازیم. دورۀ تکمیلی مدرسۀ انسان‌شناسی، دورۀ رفع ابهام و آشنا شدن با حقایقی است که جایگاه انسان در جهان خلقت را در ذهن ما روشن می‌کند. در دورۀ گذشته بیشتر از هر چیز به درس انسان‌شناسی پرداختیم و در این دوره با ریاضیات خلقت، نمودار خلقت جهان و راه‌شناسی سروکار خواهیم داشت. دوره تکمیلی مدرسۀ انسان‌شناسی، دورۀ تکمیل دانسته‌های ما در مورد خودمان است!