از حضـرت جعفر بن محمد (علیهماالسلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) هرگاه آفتاب زوال می‌کرد نـماز می‌خواند و دعا می‌کرد و سپس بر حضـرت پیامبـر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) درود می‌فرستاد و می‌گفت:
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ، وَمَوضِعِ الرِّسَالَةِ، وَمُخْتَلَفِ الْمَلاٰئِكَةِ، وَمَعْدِنِ الْعِلْمِ، وَاَهْلِ بَيْتِ الْوَحْىِ، اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، الْفُلْكِ الْجٰارِيَةِ فِی اللُّجَجِ الْغٰامِرَةِ يَأْمَنُ مَنْ رَكِبَهَا وَيَغْرَقُ مَنْ تَرَكَهَا، اَلْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مٰارِقٌ، وَالْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زٰاهِقٌ، وَاللَّازِمُ لَهُمْ لاٰحِقٌ.
خداوندا، بر محمّد و خاندان محمد درود فرست، درخت نبوت و جایگاه رسالت و محل آمد و شد فرشتگان و معدن دانش و خانواده وحی، خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، کشتی روان در اقیانوس‌های عمیق، هرکه به آن توسّل جوید ایمنی یابد و هرکه آن را رها کند غرق شود، پیش افتاده از آنها از دین خارج است و عقب مانده از آنان نابود است و همراه آنان ملحق به‌حق است.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الْكَهْفِ الْحَصِینِ، وَغِيٰاثِ الْمُضْطَرِّینَ وَمَلْجَإِ الْهٰارِبِینَ، وَمَنْجَی الْخَائِفِینَ، وَعِصْمَةِ الْمُعْتَصِمِینَ. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلاٰةً كَثِیرَةً تَكُونُ لَهُمْ رِضیً وَلِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ أَدَاءً وَقَضَاءً، بِحَوْلٍ مِنْكَ وَقُوَّةٍ يٰارَبَّ الْعٰالَمِینَ. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِینَ الْأَبْرٰارِ الْأَخْيٰارِ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ حَقَّهُمْ وَمَوَدَّتَهُمْ، وَفَرَضْتَ طٰاعَتَهُمْ وَوِلاٰيَتَهُمْ.
خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، پناهگاه محکم و فریادرس بیچارگان درمانده و پناه گریختگان و دستاویز استوار برای چنگ‌اندازان، خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، درودی فراوان که برای آنان موجب خشنودی و برای ما مایه اداکردن و بجا آوردن حق محمّد و خاندان محمّد باشد، به حول و نیرویت ای پروردگار جهانیان. خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، آن پاکان و نیکان و خوبان‌که حقوق‌شان را بر همه واجب کردی و پیروی از ولایت‌شان را بر همگان فرض نـمودی.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاعْمُرْ قَلْبِى بِطَاعَتِكَ، وَلاٰ تُخْزِەِ بِـمَعْصِيَتِكَ، وَارْزُقْنِى مُوٰاسٰاةَ مَنْ قَتَّـرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِـمٰا وَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِكَ. اَلْحَمْدُللّٰهِ عَلیٰ کُلِّ نِعْمَةٍ، وَاَسْتَغْفِرُاللّٰهَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ، وَلاٰ حَوْلَ وَلاٰ قُوَّةَ اِلاّٰ بِاللّٰهِ مِنْ کُلِّ هَوْلٍ.[1]
خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و دلـم را با طاعتت آباد کن و به نافرمانی از خود رسوایم مساز و این امور را روزی من کن: حمایت از آنکه رزقت را بر او تنگ گرفتی؛ به مدد آنچه از احسانت بر من وسعت دادی. سپاس خدای را بر هر نعمت و از خداوند آمرزش می‌طلبم برای هر گناه و نه نیروی باشد و نه قوتی جز به خداوند، در برابر هر امر هولناکی.
پی‌نوشت:
[1] . در صحیفه «3» و«5» دعایی به عنوان «و از دعای آن حضـرت (علیه‌السلام) است از وقتی که روز بالا آید تا وقت زوال» که چنین است:
اَللّٰهُمَّ صَفٰا نُورُكَ فیٖ اَتَمِّ عَظَمَتِكَ، وَعَلاٰ ضِیٰاؤُكَ فیٖ اَبْهىٰ ضَوئِكَ، اَسْأَلُكَ بِنُورِكَ الَّذیِ نَوَّرْتَ بِهِ السَّمٰاوٰاتِ وَالْاَرَضِینَ، وَقَصَمْتَ بِهِ الْجَبٰابِرَةَ، وَاَحْیَیْتَ بِهِ الْاَمْوٰاتَ، وَاَمَتَّ بِهِ الْاَحْیٰاءَ وَجَمَعْتَ بِهِ الْمُتَفَرِّقَ وَفَرَّقْتَ بِهَ الْمُجْتَمِعَ، وَاَتْـمَمْتَ بِهِ الْکَلِمٰاتِ وَاَقَمْتَ بِهِ السَّمٰاوٰاتِ، اَسْأَلُكَ بِحَقِّ وَلِیِّكَ عَلیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهُمٰا السَّلَامُ، اَلذّٰابِّ عَنْ دِینِكَ وَالْمُجٰاهِدِ فیٖ سَبِیلِكَ، وَاُقَدِّمُهُ بَیْنَ یَدَیْ حَوٰائِجِی، اَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ (وَاَنْ تَفْعَلَ بیٖ کَذٰا وَکَذٰا).
خداوندا نور تو صفا یافت در کامل‌ترین عظمتت و درخششت بالا گرفت در زیباترین پرتوت، از تو می‌خواهم به نورت که روشن ساختی به آن آسمان‌ها و زمین‌ها را و ستمگران را به آن کوبیدی و زندگی بخشیدی به آن مردگان را، و میراندی به آن زندگان را و فراهم آوردی به وسیلۀ آن پراکنده‌ها را و پراکنده نـمودی به آن فراهم آمده‌ها را، و کامل نـمودی به آن کلمات را و به پای داشتی به آن آسمان‌ها را، از تو می‌خواهم به حق ولیّ‌ات علی بن الحسین (علیهماالسلام) که مدافع دینت و مجاهد در راهت می‌باشد و او را مقدم می‌دارم در برابر خواسته‌هایم که درود فرستی بر محمد و آل محمد (و اینکه با من چنین و چنان کنی).
و در کتاب کفعی (رحمة‌الله‌علیه) است که:
وَاُقَدِّمُهُ بَیْنَ یَدَیْ حَوٰائِجِی، وَرَغْبَتِی اِلَیْكَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَکْفِیَنِی بِهِ وَتُنَجِّیَنِی مِنْ تَعَرُّضِ السَّلاٰطِین وَنَفْثِ الشَّیٰاطِینَ، اِنَّكَ عَلیٰ مٰا تَشٰاءُ قَدِیرٌ (وَاَنْ تَفْعَلَ بیٖ کَذٰا وَکَذٰا).
و او را مقدم می‌نـمایم در برابر خواسته‌هایم و رغبتم به سوی تو که درود فرستی بر محمد و آل محمد و اینکه به وسیلۀ او مرا کفایت کنی و نجاتم بخشی از دست‌برد سلاطین و وسوسه شیاطین که تو بر هر چیزی توانا هستی (و اینکه با من چنین و چنان کنی).
و در صحیفه «4» و«5» دعایی آورده است به عنوان «و از دعای آن حضـرت (علیه‌السلام) است در آن ساعت» که عبارتست از:
اَللّٰهُمَّ اَنْتَ الْمَلِیكُ الْمٰالِكُ، وَکُلُّ شَیْءٍ سِوىٰ وَجْهِكَ الْکَرِیمِ هٰالِكٌ، سَخَّرْتَ بِقُوَّتِكَ النُّجُومَ السَّوٰالِكَ، وَاَمْطَرْتَ بِقُدْرَتِكَ الْغُیُومَ السَّوٰافِكَ وَعَلِمْتَ مٰا فِی الْبَـرِّ وَالْبَحْرِ وَمٰا تَسْقُطُ مَنْ وَرَقَةٍ فِی الظُّلُمٰاتِ الْحَوٰالِكِ وَاَنْزَلْتَ مِنَ السَّمٰاءِ مٰاءً فَاَخْرَجْتَ بِهِ مِنْ ثَـمَرٰاتِ مُخْتَلِفاً اَلْوٰانُهٰا ﴿وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَحُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوٰانُهٰا وَغَرٰابِيبُ سُودٌ وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوٰابِّ وَالْأَنْعٰامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوٰانُهُ﴾ یٰا سَمِیعُ یٰابَصِیرُ یٰا بَرُّ یٰا شَکُورُ یٰا رَحِیمُ یٰا غَفُورُ، یٰا مَنْ ﴿يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْیُنِ وَمٰا تُخْفِي الصُّدُورُ﴾
خداوند تو پادشاه مالک هستی و هر چیزی جز چهرۀ ارزشمندت هلاک شدنی است، با قدرتت ستارگان آسمان را مسخر نـموده و ابرهای ریزنده را به قدرتت باراندی و دانستی آنچه که در خشکی و دریاست و آنچه فرو می‌افتد از برگی در تاریکی‌های شدید و فرود آوردی از آسمان آبی را که به آن ثـمرات رنگارنگ بیرون آوردی و «از کوه‌ها راه‌هایی سفید و قرمز با رنگ‌های مختلف و سیاه و از مردم و جنبندگان و چهارپایان که مختلفند در رنگ‌ها» ای شنوا، ای بینا، ای نیکوکار، ای سپاسگزار، ای رحیم، ای بخشنده، ای کسی که «می‌داند خیانت چشم را و آنچه سینه‌ها پنهان می‌دارند»
یٰا مَنْ لَهُ الْحَمْدُ فِی الاُولیٰ وَالْاٰخِرَةِ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ ﴿فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلُ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِی أَجْنِحَةٍ مَثْنىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ يَزِيدُ فِی الْخَلْقِ مٰا يَشَاءُ إِنَّ اللّٰهَ عَلیٰ كُلِّ شَیْءٍ قَدِيرٌ﴾ اَسْاَلُكَ سَؤٰالَ الْبٰائِسِ الْحَسِیرِ، وَاَتَضَـرَّعُ اِلَیْكَ تَضَـرُّعَ الضّٰالِعِ الْکَسِیرِ، وَاَتَوَکَّلُ عَلَیْكَ تَوَکُّلَ الْخٰاشِعِ الْمُسْتَجِیرِ، وَاَقِفُ بِبٰابِكَ وُقُوفَ الْمُؤَمِّلِ الْفَقِیرِ، وَاَتَوَجَّهُ اِلَیْكَ بِالْبَشِیرِ النَّذِیرِ السِّـرٰاجِ الْمُنِیرِ، مَحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَبِاِبْنِ عَمِّهِ اَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ وَبِالْاِمَامِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ زَیْنِ الْعٰابِدِینَ وَاِمَامِ الْمُتَّقِینَ، الْمُخْفِی لِلصَّدَقَاتِ وَالْخَاشِعِ فِی الصَّلَوٰاتِ وَالدّٰائِبِ الْمُجْتَهِدِ فِی الْمُجَاهَدٰاتِ،
ای آنکه سپاس او راست در دنیا و آخرت و او حکیم آگاه است «آفریننده آسمان‌ها و زمین قراردهنده فرشتگان را فرستادگانی با بال‌های دوگانه و سه گانه و چهارگانه، می‌افزاید در آفرینش هر چه را خواهد، همانا خدا بر هر چیزی تواناست» درخواست بینوای حسـرت زده‌ای و به سوی تو تضـرع می‌کنم تضـرع کج شده شکسته گشته‌ای و بر تو توکل می‌کنم، توکل خشوع کننده پناهجویی، و بر دَرِ خانه‌ات می‌ایستم ایستادن آرزومند فقیری، و به تو روی می‌آورم به بشیر و نذیر آن چراغ تابان، محمد خاتم پیامبـران و عمو زاده‌اش امیر مؤمنان و به امام علی بن الحسین زین العابدین و امام متقیان آنکه صدقات را پنهان می‌داشت و خاشع بود در نـمازها و تلاشگر کوشنده بود در مجاهدات،
السّٰاجِدِ ذِی الثَّفَنَاتِ، اَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَاٰلِ مُحَمَّدٍ، فَقَدْ تَوَسَّلْتُ بِهِمْ اِلَیْكَ وَقَدَّمْتُهُمْ اَمٰامِی وَبَیْنَ یَدَیْ حَوٰائِجِی، وَاَنْ تَعْصِمَنِی مِنْ مُوٰاقَعَةِ مَعَاصِیكَ، وَتُرْشِدَنِی اِلیٰ مُوٰافَقَةِ مٰا یُرْضِیكَ، وَتَجْعَلَنِی مِمَّنْ یُؤْمِنُ بِكَ وَیَتَّقِیكَ، وَیَخٰافُكَ وَیَرْتَجِیكَ وَیُرٰاقِبُكَ وَ یَسْتَحْیِیكَ، وَیَتَقَرَّبُ اِلَیْكَ بِـمُوٰالاٰةِ مَنْ یُوٰالِیكَ وَیَتَحَبَّبُ اِلَیْكَ بِـمُعٰادٰاةِ مَنْ یُعْادِیكَ، وَیَعْتَـرِفُ بِعَظِیمِ مَنِّكَ وَنِعَمِكَ وَاَیٰادِیكَ، بِرَحْمَتِكَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ.
سجودکننده صاحب پینه‌ها بر جاهای سجود، که بر محمد و آل محمد درود فرستی که من به آنها نزد تو متوسل شدم و آنان را مقدم داشتم پیشاپیش خود پیش از خواسته‌هایم که مرا نگهداری از انجام معصیت‌هایت، و رهنمودم گردی برای دستیابی به آنچه خشنودت سازد و قرار ده از آنان که به تو ایمان دارند و از تو پروا دارند و می‌هراسند و به تو امیدوارند و تو را در نظر دارند و شـرم می‌کنند و به تو نزدیکی می‌جویند با دوستی هر کس که دوستت باشد و دوستی تو را می‌جویند با دشمنی نسبت به کسی که با تو دشمن باشد و اعتـراف می‌کنند به منت عظیمت و نعمت‌ها و الطافت ای مهربان‌ترین مهربانان.