دعای دویست‌ و شصت‌ و دو – در آغاز موعظه و در آخر آن  

صفحه نخست » دعای دویست‌ و شصت‌ و دو – در آغاز موعظه و در آخر آن  

اشتراک گذاری مقاله

فهرست مطالب

ابوحمزه ثـمالی گوید: صفحه‌ای را خواندم که در آن سخن زاهدانه‌ای از سخنان امام سجاد (علیه‌السلام) بود و نوشتم آنچه را که در آن بود، سپس نزد آن حضـرت رفتم و آنچه را در آن بود برایشان عرضه داشتم، آن حضـرت نوشته را تصدیق و تصحیح نـمود، و در آن بوده است.

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمَ

به نام خداوند بخشنده مهربان

کَفَانَا اللّٰهُ وَاِیّٰاکُمْ کَیْدَ الظّٰالِمِینَ، وَبَغْیَ الْحَاسِدِینَ، وَبَطْشَ الْجَبّٰارِینَ. اَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ …

خداوند ما و شما را کفایت کند در مورد نیرنگ ظالـمان، و ستم حسودان، و تعدی ستمگران. ای مؤمنان …

از سعید بن مسیّب روایت شده است که آن حضـرت در هر جمعه‌ای در مسجد رسول خدا –که درود خدا بر او و خاندانش باد- مردم را موعظه می‌کرد و آنان را به زهد در دنیا توجه می‌داد و به کارهای آخرت تشویق می‌نـمود، و از او حفظ شد و نوشته گردید، می‌فرمود: «ای مردم از خدا پروا کنید» و سخنانی طولانی برای آنان ذکر کرد و در پایان آن چنین فرمود:

فَأَسْاَلُ اللّٰهَ الْعَوْنَ لَنٰا وَلَکُمْ عَلیٰ تَزَوُّدِ التَّقْوىٰ، وَالزُّهْدَ فِیهٰا، جَعَلَنَا اللّٰهُ وَإِیّٰاکُمْ مِنَ الزّٰاهِدِینَ فیٖ عَاجِلِ زَهْرَةِ الْحَیٰاةِ الدُّنْیٰا، الرّٰاغِبِینَ لِآجِلِ ثَوٰابِ الْآخِرَةِ، فَإِنَّـمٰا نَحْنُ بِهِ وَلَهُ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ مُحَمَّدٍ النَّبیِّ وَآلِهِ وَسَلَّمَ وَالسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکَاتُهُ.

پس، از خداوند می‌خواهم یاری را برای ما و برای شما بر اندوختـن تقوا، و زهد در دنیا، قرار دهد ما را خداوند، و شما را، از آنها که دل نباخته‌اند به زیبایی گذرای زندگی دنیا، و از مشتاقان برای آنچه می‌آید از ثواب آخرت، که ما به آن و برای آن هستیم، و درود فرستد خداوند، بر محمد پیامبـر و خاندانش و سلام او بر آنان باد.

عضو خبرنامه ما باشید

دریافت آخرین مطالب و موضوعات به صورت ایمیل و ارسال در شبکه های اجتماعی