دعای صد و نوزده – در روز سیزدهم ماه رمضان

اَللّٰهُمَّ إِنَّ الظَّلَمَهَ جَحَدُوا آیَاتِکَ، وَکَفَرُوا بِکِتَابِکَ، وَکَذَّبُوا رُسُلَکَ، وَاسْتَنْکَفُوا عَنْ عِبَادَتِکَ، وَرَغِبُوا عَنْ مِلَّهِ خَلِیلِکَ، وَبَدَّلُوا مٰا جَاءَ بِهِ رَسُولُکَ، وَشَـرَعُوا غَیْرَ دِینِکَ، وَاقْتَدَوْا بِغَیْرِ هُدَاکَ، وَاسْتَنُّوا بِغَیْرِ سُنَّتِکَ، وَتَعَدَّوْا حُدُودَکَ، وَسَعَوْا مُعَاجِزِینَ فیٖ آیَاتِکَ، وَتَعَاوَنُوا عَلیٰ إِطْفَاءِ نُورِکَ،

خداوندا، ستمگران نشانه‌ها و معجزات تو را انکار کرده و به کتاب تو کفر ورزیدند و فرستادگانت را تکذیب نـموده و از پرستشت سـرباز زدند و از آییـن دوستت روگردانده و شیوۀ دیگر غیـر از راه و روش او را برگزیدند و از مرزهاى تو تجاوز نـموده و در [نابودى]نشانه‌ها و معجزه‌هایت کوشیدند و بر خاموش کردن نور تو همیارى نـمودند،

وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِکَ، وَکَفَرُوا نَعْمَاءَکَ، وَشَاقُّوا وُلَاهَ أَمْرِکَ، وَوَالَوْا أَعْدَاءَکَ، وَعَادَوْا أَوْلِیَاءَکَ، وَعَرَفُوا ثُمَّ أَنْکَرُوا نِعْمَتَکَ وَلَمْ یَذْکُرُوا آلَاءَکَ، وَأَمِنُوا مَکْرَکَ، وَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ عَنْ ذِکْرِکَ، وَاسْتَحَلُّوا حَرَامَکَ، وَحَرَّمُوا حَلَالَکَ، وَاجْتَـرَءُوا عَلیٰ مَعْصِیَتِکَ، وَلَمْ یَخَافُوا مَقْتَکَ، وَنَسُوا نَقِمَتَکَ، وَلَمْ یَحْذَرُوا بَأْسَکَ، وَاغْتَـرُّوا بِنِعْمَتِکَ.

و [مردم را]از راه تو بازداشتند و به نعمتت کفر ورزیدند و با فرمانروایان تو ستیزه کرده و با دشمنانت دوستى و با دوستانت دشمنى نـمودند و پس از شناخت نعمتت کفر ورزیدند و نعمت‌هاى تو را به یاد نیاوردند و از نیـرنگ تو ایـمن گردیده و دل‌هایشان از یاد تو سخت گردید و حرام تو را حلال، حلال تو را حرام شمردند و بر نافرمانی تو گستاخ شده و از ناخشنودى تو نتـرسیدند و کیفرت را فراموش کردند و از عذاب تو نهراسیدند و به نعمتت فریفته شدند.

اَللّٰهُمَّ وَانْتَقِمْ مِنْهُمْ، وَاصْبُبْ عَلَیْهِمْ عَذَابَکَ، وَاسْتَأْصِلْ شَأْفَتَهُمْ، وَاقْطَعْ دَابِرَهُمْ، وَضَعْ عِزَّهُمْ وَجَبَـرُوتَهُمْ، وَانْزَعْ أَوْتَادَهُمْ، وَزَلْزِلْ أَقْدَامَهُمْ، وَأَرْعِبْ قُلُوبَهُمْ، اَللّٰهُمَّ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا دِینَکَ دَغَلًا، وَمَالَکَ دُوَلًا، وَعِبَادَکَ خَوَلًا، اَللّٰهُمَّ اکْفُفْ بَأْسَهُمْ، وَافْلُلْ حَدَّهُمْ، وَأَوْهِنْ کَیْدَهُمْ، وَأَشْمِتْ عَدُوَّهُمْ، وَاشْفِ صُدُورَ الْمُؤْمِنِینَ.

خداوندا، از آنان انتقام بگیـر و کیفرت را بر آنان فرو ریز و ریشه و نسل‌شان را قطع کن و سـربلندى شکوه‌شان را پاییـن آور و زه کمان‌هایشان را برکَن و گام‌هایشان را به لرزه در آور و دل‌های‌شان را به هراس وادار. خداوندا، آنان دین تو را به تباهى کشانده و اموالت را دست‌به‌دست گردانده و بندگانت را به بردگى گرفته‌اند. خداوندا، جلوى تندى آنان را بگیـر و تیزى‌شان را کند و نیـرنگ‌شان را سست کن و آنان را دشمن‌شاد بگردان و دل مؤمنان را بهبودى بخش.

اَللّٰهُمَّ افْتُتْ أَعْضَادَهُمْ، وَاقْهَرْ جَبَابِرَتَهُمْ، وَاجْعَلِ الدَّائِرَهَ عَلَیْهِمْ، وَاقْضُضْ بُنْیَانَهُمْ، وَخَالِفْ بَیْنَ کَلِمَتِهِمْ، وَفَرِّقْ جَمْعَهُمْ، وَشَتِّتْ أَمْرَهُمْ، وَاجْعَلْ بَأْسَهُمْ بَیْنَهُمْ، وَابْعَثْ عَلَیْهِمْ عَذَاباً مِنْ فَوْقِهِمْ، وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ،‏ وَاسْفِکْ بِأَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ دِمَاءَهُمْ، وَأَوْرِثِ الْمُؤْمِنِینَ‏ أَرْضَهُمْ وَدِیارَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ.

خداوندا اعضاى آنان را بشکن و بر سـرکشان آن‌ها غلبه کن و آنان را دچار شکست کن و پایه و بنیان‌شان را فرو ریز و میان گفتار آنان اختلاف انداز و جمع‌شان را متفرّق کن و کارهایشان را گوناگون گردان و تندى آنان را میان خودشان قرار داده و از بالا و زیر پایشان عذاب را بر آنان برانگیز و خون‌شان را به دست مؤمنان بریز و سـرزمیـن و دیار و اموال آنان را به ارث مؤمنان بگذار.

اَللّٰهُمَّ ضَلِّلْ أَعْمَالَهُمْ، وَاقْطَعْ رَجَاءَهُمْ، وَأَدْحَضْ حُجَّتَهُمْ، وَاسْتَدْرِجْهُمْ‏ مِنْ حَیْثُ لاٰیَعْلَمُونَ،‏ وَاٰتِهِمْ بِالْعَذَابِ‏ مِنْ حَیْثُ لاٰیَشْعُرُونَ،‏ وَأَنْزِلْ بِسَاحَتِهِمْ مٰا یَحْذَرُونَ، وَحَاسِبْهُمْ‏ حِساباً شَدِیداً، وَعَذِّبْهُمْ‏ عَذاباً نُکْراً، وَاجْعَلْ عَاقِبَهَ أَمْرِهِمْ خُسـْراً.

خداوندا، اعمال آنان را نابود و امیدشان را قطع و دلیل‌شان را باطل گردان و از آنجا که نـمى‌دانند نعمت‌هایت را [براى گمراهى آنان]به صورت تدریجى به آنان عطا کن و آنان را به‌صورت ناآگاهانه مشمول عذاب خود بگردان و آنچه را از آنان مى‌پرهیزند و بیم دارند، بر آستانۀ خانه‌هایشان فروفرست و از آنان سخت حساب بکش و آن‌ها را عذاب بی‌نظیـر بنما و عاقبت کار آنان را زیان‌بارى و خسـران قرار ده.

اَللّٰهُمَّ إِنَّهُمُ اشْتَـرَوْا بِآیَاتِکَ‏ ثَـمَناً قَلِیلًا، وَعَتَوْا عُتُوًّا کَبِیراً. اَللّٰهُمَّ فَخُذْهُمْ‏ أَخْذاً وَبِیلًا، وَدَمِّرْهُمْ‏ تَدْمِیراً، وَ تَبِّـرْهُمْ‏ تَتْبِیراً، وَلاٰ تَجْعَلْ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ نَاصِـراً، وَلاٰ فِی السَّمَاءِ عَاذِراً، وَالْعَنْهُمْ لَعْناً کَبِیراً.

خداوندا آنان نشانه‌هاى تو را به قیمت اندک خریدند و سـرکشی بزرگ نـمودند. خداوندا، پس آنان را چنان‌که باید سخت بگیـر و نابود گردان و بشکن و در روى زمیـن یاور و در آسمان عذرخواهى براى آنان قرار مده و لعنت بزرگ خود را مشمول آنان کن.

اَللّٰهُمَّ إِنَّهُمْ‏ أَضاعُوا الصَّلَوَاتِ، وَاتَّبَعُوا الشَّهَواتِ، وَعَمِلُوا السَّیِّئاتِ‏. اَللّٰهُمَّ فَخُذْهُمْ بِالْبَلِیَّاتِ، وَاَحْلِلْ بِهِمُ الْوَیْلَاتِ، وَأَرِهِمُ الْحَسَـرَاتِ، یٰا اللّٰهُ إِلٰهَ الْأَرَضِینَ وَالسَّمَاوَاتِ. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَارْحَمْنَا بِرَحْمَتِکَ یٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خداوندا پس آنان را چنان‌که باید سخت بگیـر. خداوندا، آنان نـماز را تباه کرده و از خواهش‌هاى نفس خود پیروى نـموده و کارهاى زشت به‌جا آوردند. خداوندا پس آنان را به انواع گرفتارى‌ها بگیر و انواع مرگ را بر آنان مسلّط کن و دریغ‌ها و افسوس‌ها را به آنان بنمایان، اى خدا اى معبود زمین‌ها و آسمان‌ها. خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و به رحمت خود بر من رحم کن، اى مهربان‌ترین مهربانان.

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَدِینُکَ یٰارَبِّ بِطَاعَتِکَ وَوَلَایَتِکَ وَوِلاٰیَهِ مُحَمَّدٍ رَسُولِکَ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَعَلیٰ أَهْلِ بَیْتِهِ، وَوِلَایَهَ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ عَلِیَّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ، وَوِلَایَهَ الْحَسَنِ وَالْحُسَینِ سِبْطَیْ نَبِیِّکَ وَوَلَدَیْ رَسُولِکَ عَلَیْهِمَا السَّلَامُ، وَوِلَایَهَ الطَّاهِرِینَ الْمَعْصُومِینَ مِنْ ذُرِّیَّهِ الْحُسَیْنِ: عَلِیَّ بْنِ الْحُسَیْنِ، وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ، وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، وَمُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ، وَعَلیِّ بْنِ مُوسَی، وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ، وَعَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ، سَلَامُ اللّٰهِ وَبَرَکَاتُهُ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ، وَوِلَایَهَ الْقَائِمِ السَّابِقِ مِنْهُمْ بِالْخَیْرَاتِ، الْمُفْتَـرَضِ الطَّاعَهِ صَاحِبِ الزَّمَانِ، سَلَامُ اللُّٰهِ عَلَیْهِ.

خداوندا اى پروردگار من، من با اطاعت از تو به تو دین‌ورزى مى‌کنم و ولایت فرستاده‌ات حضـرت محمد-درود تو بر او و خاندان او- و ولایت امیـرمؤمنان علیّ بن ابی طالب -درود بر او- و ولایت امام حسن و حسین، دو نواده و فرزند فرستاده‌ات -درود بر آن دو- و ولایت فرزندان پاک و معصوم امام حسین، یعنى علیّ بن حسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علیّ بن موسی و محمد بن علی و علیّ بن محمد و حسن بن علی -درود و برکات خدا بر همۀ آنان- و ولایت قیام‌کننده و پیشی‌گیـرنده به کارهاى خیر از میان آنان و امامى که اطاعت از او واجب است، یعنى حضـرت صاحب الزمان -درود خدا بر او- به تو دین‌ورزى مى‌کنم.

أَدِینُکَ یٰارَبِّ بِطَاعَتِهِمْ وَوِلاٰیَتِهِمْ، وَالتَّسْلِیمِ لِفَرْضِهِمْ، رَاضِیاً غَیْرَ مُنْکِرٍ، وَلاٰ مُسْتَکْبِـرٍ وَلاٰ مُسْتَنْکِفٍ عَلیٰ مَعْنىٰ مٰا أَنْزَلْتَ فیٖ کِتَابِکَ عَلیٰ حُدُودِ مٰا أَتَانَا فِیهِ، رَاضِیاً بـِمٰا رَضِیتَ بِهِ، مُسَلِّماً مُقِرّاً بِذٰلِکَ یٰارَبِّ، رَاهِباً لَکَ، رَاغِباً فِیمٰا لَدَیْکَ.

اى پروردگار من، به طاعت و ولایت آنان و با تسلیم در برابر آنچه در مورد آنان واجب است، به تو دین‌ورزى مى‌کنم درحالی‌که خشنودم، و بی‌آنکه انکار و یا گردن‌کشی کنم، براساس آنچه در معناى کتابت فروفرستاده‌اى و در قرآنی که نزد ما موجود است و درحالی که از هرچه خرسندى، خرسندم و تسلیم توام و به این مطالب اقرار دارم اى پروردگار من، و از تو بیم دارم و به آنچه نزد تو است مى‌گرایم.

اَللّٰهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِیِّکَ وَابْنِ نَبِیِّکَ وَخَلِیفَتِکَ وَحُجَّتِکَ عَلیٰ خَلْقِکَ، وَالشَّاهِدِ عَلیٰ عِبَادِکَ، الْمُجَاهِدِ الْمُجْتَهِدِ فیٖ طَاعَتِکَ، وَوَلِیِّکَ وَأَمِینِکَ فیٖ أَرْضِکَ، فَأَعِذْہُ مِنْ شَـرِّ مٰا خَلَقْتَ وَبَرَأْتَ، وَاجْعَلْهُ فیٖ وَدَائِعِکَ الَّتِی لاٰیَضِیعُ مَنْ کَانَ فِیهٰا، وَفیٖ جِوَارِکَ الَّذِی لاٰیُقْهَرُ، وَآمِنْهُ بِأَمَانِکَ، وَاجْعَلْهُ فیٖ کَنَفِکَ، وَانْصُـرْہُ بِنَصْـرِکَ الْعَزِیزِ یٰا إِلٰهَ الْعَالَمِینَ.

خداوندا، از ولیّ و پسـر پیامبـرت که جانشیـن و حجّت تو بر آفریده‌هایت و گواه بر بندگانت مى‌باشد و در طاعت تو تلاش نـموده و مى‌کوشد و ولیّ و امانت‌دار تو در روى زمیـن است، دفاع کن و از شـرّ آنچه آفریده و پدید آورده‌اى در پناه خود قرار ده، و او را در سپرده‌هاى خود که کسی در آن ضایع نـمى‌گردد و در همسایگى خودت که کسی بر آن چیره نـمى‌گردد و به ایـمنى‌بخشی خود در حمایت خود قرار ده و با لشکر چیره خود یارى کن اى معبود جهانیان.

اَللّٰهُمَّ اعْصِمْهُ بِالسَّکِینَهِ، وَأَلْبِسْهُ دِرْعَکَ الْحَصِینَهَ، وَأَعِنْهُ وَانْصُـرْہُ بِنَصْـرِکَ الْعَزِیزِ نَصْـراً عَزِیزاً، وَافْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسِیراً، وَاجْعَلْ لَهُ‏ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَاناً نَصِیراً، اَللّٰهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ، وَعَادِ مَنْ عَادَاهُ، وَانْصُـرْ مَنْ نَصَـرَہُ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ.

خداوندا، او را با آرامش خود محفوظ بدار و سپر مصون خود را به او بپوشان و او را یارى کن و با یارى سـرفرازانه یارى کن و به پیـروزى آسان، پیـروز گردان و از نزد خود براى او تسلّط یارى‌گر قرار ده. خداوندا با دوستان او دوست و با دشمنان او دشمن باش و یارى‌گران او را یارى کن و کسانی را که از یارى او دست مى‌کشند، یارى منما.

اَللّٰهُمَّ اشْعَبْ بِهِ صَدْعَنَا، وَارْتُقْ بِهِ فَتْقَنَا، وَالْمُمْ بِهِ شَعْثَنَا، وَکَثِّـرْ بِهِ قِلَّتَنَا، وَأَعْزِزْ بِهِ ذِلَّتَنَا، وَاقْضِ بِهِ عَنْ مُغْرَمِنَا، وَاجْبـُرْ بِهِ فَقْرَنَا، وَسُدَّ بِهِ خَلَّتَنَا، وَاَغْنِ بِهِ عَائِلَنَا، وَیَسِّـرْ بِهِ عُسْـرَتَنَا وَکُفَّ بِهِ وُجُوهَنَا، وَأَنْجِحْ بِهِ طَلِبَتَنَا، وَاسْتَجِبْ بِهِ دُعَائَنَا، وَأَعْطِنَا بِهِ فَوْقَ رَغْبَتِنَا، وَاشْفِ بِهِ صُدُورَنَا، وَاهْدِنَا لِمَا اخْتُلِفَ فِیهِ مِنَ الْحَقِّ یٰارَبِّ إِنَّکَ تَهْدِی مَنْ تَشَاءُ إِلیٰ صِـراطٍ مُسْتَقِیمٍ.

خداوندا، به وجود [ظهور]او شکست و نقصان ما را جبـران نـما و پراکندگى ما را گردآور و جمعیت اندک ما را بسیار کن و ذلّت ما را به عزّت تبدیل کن و بدهى ما را ادا و نادارى‌مان را جبـران کن و حاجت ما را برآور و نیازمندى ما را به سـربلندى [بی‌نیازى]و سختى ما را به آسانی تبدیل کن و روى‌مان را [از درخواست از مردمان بد]نگاه دار و خواسته‌هایمان را برآور و دعاهایمان را مستجاب گردان و بیش از خواسته‌هاى‌مان به ما عطا کن و سینه‌هایمان را بهبودى بخش و در موارد اختلافی، به حقّ رهنمون شو، اى پروردگار ما، به راستى که تو هرکس را بخواهى به راه راست هدایت مى‌کنى.

‏اَللّٰهُمَّ أَمِتْ بِهِ الْجَوْرَ وَأَظْهِرْ بِهِ الْعَدْلَ، وَقَوِّ نَاصِـرَہُ، وَاخْذُلْ خَاذِلَهُ، وَدَمِّرْ مَنْ نَصَبَ لَهُ، وَأَهْلِکْ مَنْ غَشَّهُ، وَاقْتُلْ بِهِ جَبَابِرَهَ الْکُفْرِ، وَاقْصِمْ رُءُوسَ الضَّلَالَهِ، وَسَائِرَ أَهْلِ الْبِدَعِ وَمُقَوِّیَهَ الْبَاطِلِ،‏ وَذَلِّلْ بِهِ الْجَبَابِرَهَ، وَأَبِرْ بِهِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَجَمِیعَ الْمُلْحِدِینَ فیٖ مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَمَغَارِبِهَا، بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَسَهْلِهَا وَجَبَلِهَا، لاٰتَذَرْ عَلَی الْأَرْضِ‏ مِنْهُمْ‏ دَیَّاراً وَلاٰ تُبْقِ لَهُمْ آثَاراً.

خداوندا به وجود او، ستم را بکش و عدل و داد را آشکار کن و یاوران او را یارى کن و کسانی را که از یارى او دست مى‌کشند، یارى مکن و دشمنان او را سـرکوب و خیانت‌کنندگان به او را نابود گردان و سـرکشان کفر را بکش و سـرکردگان گمراهى و سایر اهل بدعت و تقویت‌کنندگان باطل را سـرکوب و سـرکشان را خوار و کافران و منافقان و همۀ منحرفان در نقاط مشـرق و مغرب زمیـن، اعمّ از خشکی و دریا و صحرا و کوه‌ها را نابود گردان و هیچ‌یک از آنان و آثار آنان را بر روى زمیـن باقى مگذار.

اَللّٰهُمَّ أَظْهِرْہُ، وَافْتَحْ عَلیٰ یَدَیْهِ الْخَیْرَاتِ، وَاجْعَلْ فَرَجَنَا مَعَهُ وَبِهِ. اَللّٰهُمَّ أَعِنَّا عَلیٰ سُلُوکِ الْمِنْهَاجِ، مِنْهَاجِ الْهُدىٰ، وَالْمَحَجَّهِ الْعُظْمىٰ، وَالطَّرِیقَهِ الْوُسْطَى الَّتِی یَرْجِعُ إِلَیْهَا الْغَالِی وَیَلْحَقُ بِهَا التَّالِی وَوَفِّقْنَا لِمُتَابَعَتِهِ وَأَدَاءِ حَقِّهِ، وَامْنُنْ عَلَیْنَا بـِمُتَابَعَتِهِ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّـرَّاءِ، وَاجْعَلْنَا مِنَ الطَّالِبِینَ رِضَاکَ بِـمُنَاصَحَتِهِ، حَتّٰى تَحْشُـرَنَا یَوْمَ الْقِیَامَهِ فیٖ أَعْوَانِهِ وَأَنْصَارِہِ وَمَعُونَهِ سُلْطَانِهِ،

خداوندا، او را آشکار کن و کارهاى خیر را به دست او بگشا و گشایش کار ما را همراه با او و به وجود او مقرّر بدار. خداوندا ما را بر پیمودن راه و روش او، که راه روشن هدایت و بزرگ‌ترین و معتدل‌ترین راه است و غلوکنندگان باید به سوى آن بازگردند و عقب‌ماندگان بدان بپیوندند، یارى کن و توفیق پیروى از او و اداى حقّ او را به ما عطا کن و پیروی از او را در سختى و رنجورى به ما ارزانی دار و ما را از طالبان خشنودى او به واسطۀ خیرخواهى و بی‌آلایشی با او قرار ده، تا این‌که در روز قیامت ما را جزو یاران و یاوران و کمک‌کنندگان به فرمانروایى و حکومت او محشور نـمایى،

وَاجْعَلْ ذٰلِکَ لَنٰا خَالِصاً مِنْ کُلِّ شَکٍّ وَشُبْهَهٍ، وَرِیَاءٍ وَسُمْعَهٍ، لاٰیُطْلَبُ بِهِ غَیْرُکَ، وَلاٰ نُرِیدُ بِهِ سِوَاکَ، وَتُحِلَّنَا مَحَلَّهُ، وَتَجْعَلَنَا فِی الْخَیْرِ مَعَهُ، وَاصْـرِفْ عَنَّا فیٖ أَمْرِہِ السَّامَهَ وَالْکَسَلَ وَالْفَتْـرَهَ، وَلاٰ تَسْتَبْدِلْ بِنٰا غَیْـرَنَا، فَإِنَّ اسْتِبْدَالَکَ بِنَا غَیْرَنَا عَلَیْکَ یَسِیرٌ وَعَلَیْنَا عَسِیرٌ، وَقَدْ عَلِمْنَا بِفَضْلِکَ وَإِحْسَانِکَ یٰا کَرِیمُ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَآلِهِ وَسَلَّم‏.

و همۀ این‌ها را از هر تردید و شبهه و ریا و قصد شنواندن کار خود به دیگران، خالص و بی‌آلایش گردان، که به او غیر از تو خواسته نشود، و به او نخواهیم جز تو را، و ما را در جایگاه او جاى ده و در انجام کارهاى خیر همراه او بگردان و ما را از خستگى و تنبلی و سستى در کار او بازدار و کسان دیگر را به جاى ما برمگزین، زیرا جانشیـن کردن دیگران به‌جاى ما بر تو آسان و بر ما سخت است و ما از تفضّل و نیکوکارى تو آگاهیم اى بزرگوار. درود و سلام خداوند بر حضـرت محمّد، پیامبـر خدا و خاندان او.