دعای دویست‌ و یازده – مناجات

یٰا مَنْ لاٰتَسُـرُّکَ طَاعَتُنَا، وَلاٰتَضُـرُّکَ مَعْصِیَتُنَا، هَبْ لَنَا مٰا لاٰیَسُـرُّکَ، وَاغْفِرْ لَنٰا مٰا لاٰیَضُـرُّکَ.

ای آنکه طاعت ما تو را شاد نـمی‌گرداند، و معصیت ما تو را زیان نـمی‌زند، ببخش ما را آنچه شاد نـمی‌کند تو را، و بیامرز برای ما آنچه را که به تو زیان نـمی‌رساند.

یٰا مَنْ إِذٰا وَعَدَ وَفیٰ، وَإِذٰا تَوَعَّدَ عَفٰا، أَغْنِنَا بِغِنٰاکَ عَمَّنْ سِوٰاکَ، وَارْزُقْنَا مِنْ فَضْلِکَ الْوَاسِعِ رِزْقاً حَلاٰلاً، وَلاٰ تُحْوِجْنَا إِلیٰ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ.

ای آنکه هرگاه وعده دهد وفا کند، و اگر تهدید کند عفو نـماید، ما را بی‌نیاز کن به بی‌نیازی‌ات از غیر خودت، و روزی‌مان ده از فضل گستـرده‌ات، روزی حلالی را، و ما را نیازمند کسی از آفریدگانت مساز به حق محمد و خاندانش که درود خداوند بر او و خاندانش باد.

دیدگاهتان را بنویسید