مدرسه انسان شناسی منتظر

جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

صفحه نخست » دعای دویست‌ و یازده – مناجات

اشتراک گذاری مقاله

یٰا مَنْ لاٰتَسُـرُّكَ طَاعَتُنَا، وَلاٰتَضُـرُّكَ مَعْصِیَتُنَا، هَبْ لَنَا مٰا لاٰیَسُـرُّكَ، وَاغْفِرْ لَنٰا مٰا لاٰیَضُـرُّكَ.

ای آنکه طاعت ما تو را شاد نـمی‌گرداند، و معصیت ما تو را زیان نـمی‌زند، ببخش ما را آنچه شاد نـمی‌کند تو را، و بیامرز برای ما آنچه را که به تو زیان نـمی‌رساند.

یٰا مَنْ إِذٰا وَعَدَ وَفیٰ، وَإِذٰا تَوَعَّدَ عَفٰا، أَغْنِنَا بِغِنٰاكَ عَمَّنْ سِوٰاكَ، وَارْزُقْنَا مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ رِزْقاً حَلاٰلاً، وَلاٰ تُحْوِجْنَا إِلیٰ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ.

ای آنکه هرگاه وعده دهد وفا کند، و اگر تهدید کند عفو نـماید، ما را بی‌نیاز کن به بی‌نیازی‌ات از غیر خودت، و روزی‌مان ده از فضل گستـرده‌ات، روزی حلالی را، و ما را نیازمند کسی از آفریدگانت مساز به حق محمد و خاندانش که درود خداوند بر او و خاندانش باد.

عضو خبرنامه ما باشید

دریافت آخرین مطالب و موضوعات به صورت ایمیل و ارسال در شبکه های اجتماعی