اِلٰهیٖ اِنَّهُ لَیْسَ یَرُدُّ غَضَبَكَ اِلّٰا حِلْمُكَ، وَلاٰ یُنْجِی مِنْ عِقٰابِكَ اِلّٰا عَفْوُكَ، وَلاٰ یُخَلِّصُ مِنْكَ اِلّٰا رَحْمَتُكَ وَالتَّضَـرُّعُ اِلَیْكَ، فَهَبْ لیٖ یٰا اِلٰهیٖ فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتیٖ بِهٰا تُحْیِی مَیْتَ الْبِلاٰدِ، وَبِهٰا تَنْشُـرُ اَرْوٰاحَ الْعِبٰادِ، وَلاٰ تُهْلِکْنِی وَعَرِّفْنِى الْاِجَابَةَ یٰارَبِّ، وَارْفَعْنِی وَلاٰ تَضَعْنِی، وَانْصُـرْنِی وَارْزُقْنِی، وَعِافِنِی مِنَ الْآفٰاتِ.
خدای من همانا خشم تو را جز بردباری تو باز نـمی‌گرداند، و از کیفرت نجات نـمی‌دهد جز عفوت، و از تو رهایی نـمی‌دهد جز رحمتت و ناله به درگاه تو، پس به من ببخش ای خدای من گشایشی را، با قدرتی که به آن سـرزمین‌های مرده را زنده می‌سازی، و ارواح بندگان را نشـر می‌دهی، و مرا هلاک مکن، و بشناسان به من اجابت را ای پروردگار، و مرا بالا بر و فرومایه مگردان، و نصـرتم ده و روزی عنایتم فرما، و از آفت‌ها تندرستی‌ام عطا کن.
یٰارَبِّ اِنْ تَرْفَعْنِی فَمَنْ یَضَعُنِی؟ وَاِنْ تَضَعْنِی فَمَنْ یَرْفَعُنِی؟ وَقَدْ عَلِمْتُ یٰا اِلٰهیٖ اَنْ لَیْسَ فیٖ حُکْمِكَ ظُلْمٌ، وَلاٰ فیٖ نَقِمَتِكَ عَجَلَةٌ، اِنَّـمٰا یَعْجَلُ مَنْ یَخَافُ الْفَوْتَ، وَیَحْتٰاجُ اِلَی الظُّلْمِ الضَّعِیفُ، وَقَدْ تَعٰالَیْتَ عَنْ ذٰلِكَ یٰا سَیِّدِی عُلُوّاً کَبِیراً.
ای پروردگارم اگر مرا بالا ببـری چه کسی پست می‌گرداند؟ و اگر مرا فروگذاری چه کسی مرا رفعت دهد؟ در حالی که من دانستم ای خدای من، که در حکم تو ستمی نیست، و نه در انتقام تو تعجیلی باشد، زیرا کسی شتاب می‌کند که بتـرسد چیزی را از دست بدهد، و ناتوان، به ظلم نیازمند است، ولی تو بلند مرتبه و برتری از آن، ای سـرورم، برتری بزرگی.
رَبِّ لاٰتَجْعَلْنِی لِلْبَلاٰءِ غَرَضاً وَلاٰ لِنَقِمَتِكَ نَصَباً، وَمَهِّلْنِی وَنَفِّسْنِی وَاَقِلْنِی عَثْـرَتِی، وَلاٰ تُتْبِعْنِی بِالْبَلاٰءِ، فَقَدْ تَرىٰ ضَعْفِی وَقِلَّةَ حِیلَتِی فَصَبِّـرْنِی، فَاِنِّی یٰارَبِّ ضَعِیفٌ، مُتَضَـرِّعٌ اِلَیْكَ یٰارَبِّ، وَاَعُوذُ بِكَ مِنْكَ، فَاَعِذْنِی، وَاَسْتَجِیرُ بِكَ مِنْ کُلِّ بَلاٰءٍ فَاَجِرْنِی، وَاَسْتَتِـرُ بِكَ فَاسْتُـرْنِی یٰا سَیِّدِی مِمّٰا اَخٰافُ وَاَحْذَرُ.
پروردگارا مرا هدفی برای بلا قرار مده، و نه موردی برای انتقامت، و مرا مهلت ده و اندوهم را برطرف کن و لغزشم را صـرف نظر نـما، و پی در پی مرا مبتلا مفرما، که می‌بینی ناتوانی مرا، و کمی چاره‌ام را، پس مرا شکیبایی ده، که من ای پروردگارم، ناتوان هستم، و به سوی تو ای پروردگار ناله و التماس می‌کنم، و پناه می‌برم به تو از تو، پس مرا پناه ده، و به تو پناه می‌جویم از هر بلایی، پس پناهم ده، و به تو پوشش می‌طلبم، پس مرا بپوشان، ای سـرورم، از آنچه می‌ترسم و اجتناب می‌کنم.
وَاَنْتَ الْعَظِیمُ اَعْظَمُ مِنْ کُلِّ عَظِیمٍ، بِكَ بِكَ بِكَ اسْتَتَـرْتُ.
و تو بزرگ مرتبه‌ای، بزرگ‌تر از هر بزرگی، به تو، به تو، به تو، پوشش گرفتم.
یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّیِّبِینَ الطّٰاهِرِینَ وَسَلِّمْ کَثِیراً.
ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، درود فرست بر محمد و آل پاک و طاهرش، و سلام فراوان از تو بر آنان باد.