دعای صد و نود و یک – مناجات متوسلان

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش فراگیر و مهربانی اش همیشگی است

إِلَهِی لَیْسَ لِی وَسِیلَهٌ إِلَیْکَ إِلَّا عَوَاطِفُ رَأْفَتِکَ، وَ لَا لِی ذَرِیعَهٌ إِلَیْکَ إِلَّا عَوَارِفُ رَحْمَتِکَ، وَ شَفَاعَهُ نَبِیِّکَ نَبِیِّ الرَّحْمَهِ، وَ مُنْقِذِ الْأُمَّهِ مِنَ الْغُمَّهِ،

محبوبم! من جز مهربانی و لطف بی‌کرانت، هیچ وسیله‌ای برای نزدیکی به تو ندارم. و هیچ راهی به درگاهت ندارم جز بهره‌مندی از رحمت گسترده‌ات و شفاعت پیامبرت، پیامبر رحمت، و نجات‌دهندۀ امت از تاریکی‌ها و سختی‌ها.

فَاجْعَلْهُمَا لِی سَبَباً إِلَى نَیْلِ غُفْرَانِکَ، وَ صَیِّرْهُمَا لِی وُصْلَهً إِلَى الْفَوْزِ بِرِضْوَانِکَ، وَ قَدْ حَلَّ رَجَائِی بِحَرَمِ کَرَمِکَ، وَ حَطَّ [1] طَمَعِی بِفِنَاءِ جُودِکَ، فَحَقِّقْ فِیکَ أَمَلِی وَ اخْتِمْ بِالْخَیْرِ عَمَلِی،

پس این دو را وسیله‌ای برای رسیدن من به بخشش و آمرزشت و راهی برای دستیابی به خشنودی و رضایتت قرار بده، امیدم در حریم کرم و بزرگواری‌ات فرود آمده، و مرکب آرزویم بر درگاه لطف و بخشندگی‌ات بار نهاده است. پس خواسته‌ام را دربارۀ خود برآورده کن و سرانجام کارم را به نیکی ختم نما.

وَ اجْعَلْنِی مِنْ صَفْوَتِکَ الَّذِینَ أَحْلَلْتَهُمْ بُحْبُوحَهَ جَنَّتِکَ، وَ بَوَّأْتَهُمْ دَارَ کَرَامَتِکَ وَ أَقْرَرْتَ أَعْیُنَهُمْ بِالنَّظَرِ إِلَیْکَ یَوْمَ لِقَائِکَ، وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَنَازِلَ الصِّدْقِ فِی جِوَارِکَ،

و مرا در زمرۀ برگزیدگان خود قرار ده، همان‌هایی که در بهترین جایگاه‌های بهشت جایشان دادی، و در سرای کرامتت ساکن‌شان کردی، و در روز دیدار، چشمانشان را با نظر به روی خودت روشن ساختی. آن‌هایی که مقامات صدق در جوار قربت، را میراثشان ساختی.

یَا مَنْ لَا یَفِدُ الْوَافِدُونَ عَلَى أَکْرَمَ مِنْهُ، وَ لَا یَجِدُ الْقَاصِدُونَ أَرْحَمَ مِنْهُ، یَا خَیْرَ مَنْ خَلَا بِهِ وَحِیدٌ، وَ یَا أَعْطَفَ مَنْ أَوَى [2] إِلَیْهِ طَرِیدٌ،

ای که هیچ مهمانی به کریم‌تر از تو وارد نمی‌شود، و هیچ نیازمندی مهربان‌تر از تو را نمی‌یابد! ای بهترین همراهی که شخص تنها با او خلوت می‌کند، و ای مهربان‌ترین کسی که بی‌پناه به او پناه می‌برد.

إِلَى سَعَهِ عَفْوِکَ مَدَدْتُ یَدِی، وَ بِذَیْلِ کَرَمِکَ أَعْلَقْتُ کَفِّی، فَلَا تُولِنِی الْحِرْمَانَ وَ لَا تُبْلِنِی بِالْخَیْبَهِ وَ الْخُسْرَانِ، یَا سَمِیعَ الدُّعَاءِ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

دستم را به سوی گسترۀ وسیع بخششت دراز کرده‌ام و به دامن کرم بی‌پایانت آویخته‌ام. پس مرا از لطف و رحمتت محروم نکن و به ناامیدی و زیان دچار مساز. ای که شنوای همیشگی دعاها! ای مهربان‌ترین مهربانان!

 

[1] . در برخی نسخه ها: حُطَّ

[2] . در برخی نسخه ها: اٰوَى

دیدگاهتان را بنویسید