بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش فراگیر و مهربانی اش همیشگی است
اَللّٰهُمَّ یَا مَلَاذَ اللّٰآئِذِینَ وَ یَا مَعَاذَ الْعٰآئِذِینَ، وَ یَا مُنْجِیَ الْهَالِکِینَ وَ یَا عَاصِمَ الْبٰآئِسِینَ، وَ یَا رَاحِمَ الْمَسَاکِینِ وَ یَا مُجِیبَ الْمُضْطَرِّینَ، وَ یَا کَنْزَ الْمُفْتَقِرِینَ وَ یَا جَابِرَ الْمُنْکَسِرِینَ، وَ یَا مَأْوَى الْمُنْقَطِعِینَ، وَ یَا نَاصِرَ الْمُسْتَضْعَفِینَ، وَ یَا مُجِیرَ الْخٰآئِفِینَ، وَ یَا مُغِیثَ الْمَکْرُوبِینَ، وَ یَا حِصْنَ اللَّاجِینَ،
خداوندا! ای تکیه گاه پناه‌جویان، ای پناه پناهندگان! ای نجات‌بخش هلاک‌شدگان، ای نگهدارندۀ گرفتاران! ای رحم‌کننده به بینوایان، ای اجابت کنندۀ درماندگان! ای گنج تهیدستان، ای جبران‌کنندۀ شکست‌خوردگان! ای مأوای بی‌پناهان، ای یاور مستضعفان! ای پناه‌بخش ترسیدگان، ای فریادرس اندوهگینان! ای دژ محکم پناه‌جویان!
إِنْ لَمْ أَعُذْ بِعِزَّتِکَ فَبِمَنْ أَعُوذُ؟ وَ إِنْ لَمْ أَلُذْ بِقُدْرَتِکَ فَبِمَنْ أَلُوذُ؟ وَ قَدْ أَلْجَأَتْنِی الذُّنُوبُ إِلَى التَّشَبُّثِ بِأَذْیَالِ عَفْوِکَ، وَ أَحْوَجَتْنِی الْخَـطَایٰآ إِلَى اسْتِفْتَاحِ أَبْوَابِ صَفْحِکَ، وَ دَعَتْنِی الْإِسٰآءَهُ إِلَى الْإِنَاخَهِ بِفِنٰآءِ عِزِّکَ، وَ حَمَلَتْنِی الْمَخَافَهُ مِنْ نِقْمَتِکَ عَلَى التَّمَسُّکِ بِعُرْوَهِ عَطْفِکَ، وَ مَا حَقُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِحَبْلِکَ أَنْ یُخْذَلَ، وَ لَا یَلِیقُ بِمَنِ اسْتَجَارَ بِعِزِّکَ أَنْ یُسْلَمَ أَوْ یُهْمَلَ.
اگر به عزت تو پناه نبرم، پس به که پناه ببرم؟ اگر به قدرت بی‌پایانت پناهنده نشوم، پس به که پناه ببرم؟ گناهانم مرا به چنگ زدن به دامان عفو و بخشش تو پناهنده ساخته، و خطاهایم مرا محتاج ساخته که از تو باز شدن درهای گذشتت را طلب کنم. بدکرداری‌ها مرا به آستان عزّت و بزرگواری تو فرود آورده، و ترس از مجازاتت مرا واداشته که به ریسمان مهرت بیاویزم. و کسی که به ریسمان تو چنگ زده، سزاوار خواری نیست، و آن که به عزتت پناه آورده، سزاوار نیست که رها شود یا از رحمتت دور بماند.
إِلَهِی، فَلَا تُخْلِنَا مِنْ حِمَایَتِکَ وَ لَا تُعْرِنَا مِنْ رِعَایَتِکَ، وَ ذُدْنَا [1] عَنْ مَوَارِدِ الْهَلَکَهِ فَإِنَّا بِعَیْنِکَ وَ فِی کَنَفِکَ وَ لَکَ،
محبوب من! ما را از حمایت و پناه خود بی‌نصیب مگردان و لحظه‌ای از لطف و عنایتت دور مساز. ما را از پرتگاه‌های هلاکت و گمراهی حفظ کن، چرا که همواره در نگاه تو، در پناه تو و از آنِ تو هستیم.
أَسْأَلُکَ بِأَهْلِ خَاصَّتِکَ مِنْ مَلَائِکَتِکَ وَ الصَّالِحِینَ مِنْ بَرِیَّتِکَ، أَنْ تَجْعَلَ عَلَیْنَا وَاقِیَهً تُنْجِینا [2] مِنَ الْهَلَکَاتِ وَ تُجَنِّبُنَا مِنَ الْآفَاتِ وَ تُکِنُّنَا مِنْ دَوَاهِی الْمُصِیبَاتِ،
به حق فرشتگان برگزیده‌ات و بندگان شایسته‌ات از تو می‌خواهم که برای ما سپری قرار دهی که ما را از نابودی‌ها نجات دهد، از بلایا و آفات دور نگه دارد، و از سخت‌ترین مصیبت‌ها حفظمان کند.
وَ أَنْ تُنْزِلَ عَلَیْنَا مِنْ سَکِینَتِکَ، وَ أَنْ تُغَشِّیَ وُجُوهَنَا بِأَنْوَارِ مَحَبَّتِکَ، وَ أَنْ تُـؤْوِیَــنٰآ إِلَى شَدِیدِ رُکْنِکَ، وَ أَنْ تَحْوِیَنَا فِیٓ
أَکْنَافِ عِصْمَتِکَ، بِرَأْفَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ یٰآ أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
و از تو می‌خواهم که از آرامش خود بر ما نازل کنی، و چهره‌هایمان را با انوار محبتت پرنور گردانی، و ما را در پناه قدرت شکست‌ناپذیرت جای دهی و از هر جانب در سایۀ لطف و محافظت خود بگیری، به حق مهربانی و رحمتت، ای مهربانترین مهربانان!
[1] . در برخی از نسخه ها: وَذَرنا
[2] . در برخی نسخه‌ها: تُنَجِّینَا
