از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت زین العابدین (علیه‌السلام) خانواده‌اش را تعویذ می‌نـمود به این تعویذ، و آن را به افراد خصوصی خویش تعلیم می‌فرمود: (و فرمود) دستت را بر دهانت می‌گذاری و می‌گویی:
بِسْمِ اللّٰهِ، بِسْمِ اللّٰهِ، بِسْمِ اللّٰهِ وَبِصُنْعِ اللّٰهِ الَّذِی أَتْقَنَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ إِنَّهُ خَبِیرٌ بِـمَا یَفْعَلُونَ.
به نام الله، به نام الله، به نام الله و به آفرینش الله که هر چیزی را به بهترین وجه آفریده است که او به آنچه انجام می‌دهند آگاه است.
سپس هفت مرتبه می‌گویی:
أُسْکُنْ أَیُّهَا الْوَجَعُ سَاَلْتُکَ بِاللّٰهِ رَبِّی وَرَبِّکَ، وَرَبِّ کُلِّ شَیْ‌ءٍ، الَّذِی سَکَنَ لَهُ مَا فِی اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ، وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ.
ای درد! آرام بگیر! از تو می‌خواهم به حق الله که پروردگار من و تو و پروردگار هر چیزی است و آرامش‌بخش همۀ موجودات شب و روز و شنوا و داناست.
