دعای بیست‌ و شش – پناه جستـن از ناخواسته‌ها و اخلاق ناپسند

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَیجَانِ الْحِرْصِ، وَسَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَغَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَضَعْفِ الصَّبْـرِ، وَقِلَّةِ الْقَنَاعَةِ، وَشَكَاسَةِ الْخُلُقِ، وَإِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ، وَمَلَكَةِ الْحَمِیَّةِ وَمُتَابَعَةِ الْهَوىٰ، وَمُخَالَفَةِ الْهُدىٰ، وَسِنَةِ الْغَفْلَةِ، وَتَعَاطِی الْكُلْفَةِ،

خداوندا، پناه می‌برم به تو از برانگیخته شدن آزمندی، و شدت خشم، و چیره شدن حسد، و كم طاقتی و ناخرسندی از روزی مقدّر، و تندخویی و زیاده‌روی در لذت جویی، و پا فشاری بر باطل، و پیروی هوای نفس، و سـرپیچی از راه راست، و فرو رفتـن در خواب غفلت، و خود را به مشقت انداختـن،

وَإِیثَارِ الْبَاطِلِ عَلَی الْحَقِّ، وَالْإِصْـرَارِ عَلَی الْمَأْثَمِ، وَاسْتِصْغَارِ الْمَعْصِیَةِ، وَاسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ، وَمُبَاهَاةِ الْمُكْثِـرِینَ، وَالْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّینَ، وَسُوءِ الْوِلَایةِ لِمَنْ تَحْتَ أَیدِینَا، وَتَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا، أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً، أَوْ نَرُومَ مٰا لَیسَ لَنٰا بِحَقٍّ، أَوْ نَقُولَ فِی الْعِلْمِ بِغَیرِ عِلْمٍ.

و برگزیدن باطل به جای حق، و پافشاری بر گناه، و كوچک نـمایی خطا، و بزرگ نـمایی طاعت، و به خود نازیدنِ توانگران و خوار شمردن درویشان و بدرفتاری با زیردستان و ناسپاسی در حقّ آن كس كه به ما نیكی كرده است و یا اینکه ستمگری را یاری دهیم، و یا اینکه ستم دیده‌ای را خوار سازیم، و یا آنچه حق ما نیست طلب کنیم و یا اینکه سخن بگوییم در علم، بدون آگاهی.

وَنَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِیَ عَلیٰ غِشِّ أَحَدٍ، وَأَنْ نُعْجَبَ بِأَعْمَالِنَا، وَنَـمُدَّ فیٖ آمَالِنَا وَنَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّـرِیرَةِ، وَاحْتِقَارِ الصَّغِیرَةِ، وَأَنْ یسْتَحْوِذَ عَلَینَا الشَّیطَانُ، أَوْ یَنْكُبَنَا الزَّمَانُ، أَوْ یَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ.

و به تو پناه می‌بریم از این كه در دل خیال فریب كسی را بپروریم و شیفتۀ كردار خود شویم و آرزوهای دور و دراز كنیم. به تو پناه می‌بریم از بد سـرشتی و ناچیز شمردنِ گناهانِ كوچک و این كه شیطان بر ما چیره شود، یا روزگار ما را بیچاره و تیره روز گرداند و یا پادشاهی بر ما ستم ورزد.

وَنَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسـرَافِ، وَمِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ، وَنَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ، وَمِنَ الْفَقْرِ إِلَی الْأَكْفَاءِ، وَمِنْ مَعِیشَةٍ فِی شِدَّةٍ وَمِیتَةٍ عَلیٰ غَیرِ عُدَّةٍ، وَنَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْـرَةِ الْعُظْمىٰ، وَالْمُصِیبَةِ الْكُبـْرىٰ، وَأَشْقَى الشَّقَاءِ، وَسُوءِ الْمَآبِ، وَحِرْمَانِ الثَّوَابِ، وَحُلُولِ الْعِقَابِ، اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَعِذْنِی مِنْ كُلِّ ذٰلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَجَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، یٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

و به تو پناه می‌بریم از اسـراف كردن و از نداشتـن روزیِ کافی. به تو پناه می‌بریم از سـرزنش دشمنان، و نیازمندی به همانندِ خود، و زندگی در سختی، و مردن بی‌توشۀ آخرت، به تو پناه می‌بریم از بزرگ‌ترین حسـرت، و سنگین‌ترین ناگواری و بدترین تیره‌بختی و بد سـرانجامی، و نا امیدی از پاداش نیک، و فرود آمدن عذاب، خداوندا، بر محمد و خاندانش درود فرست و به رحمتِ خود، من و همۀ مردان و زنان با ایمان را از آنچه گفته شد، در امان دار، ای مهربان‌ترین مهربانان.