دعای بیست و نُه – در پناه جستن

از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که حضـرت علی بن الحسین (علیهما‌السلام) می‌فرمود: اگر این کلمات را بگویم، اهمیت نـمی‌دهم که انس و جن بر ضـرر من جمع شوند.

بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ وَمِنَ اللّٰهِ وَاِلَی اللّٰهِ وَفیٖ سَبِیلِ اللّٰهِ وَعَلیٰ مِلَّةِ رَسُولِ اللّٰهُ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهٖ، اَللّٰهُمَّ اِلَیْكَ اَسْلَمْتُ نَفْسِی، وَاِلَیْكَ اَلْجَأْتُ ظَهْرِی، وَاِلَیْكَ وَجَّهْتُ وَجْهِی، وَاِلَیْكَ فَوَّضْتُ اَمْرِی.

به نام خدا و به خدا و از خدا و به سوی خدا و در راه خدا، و بر آئین رسول خدا درود خدا بر او و خاندانش باد، خداوندا به تو سپردم خود را، و پشتم را به تو پناه داده‌ام و به سوی تو روی کرده‌ام، و امر خود را به تو واگذار نـمودم.

اَللّٰهُمَّ احْفَظْنیٖ بِحِفْظِ الْاِیمَانِ مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَمِنْ خَلْفِی وَعَنْ یَمیِنِی وَعَنْ شِمَالِی وَمِنْ فَوْقِی وَمِنْ تَحْتِی وَمِنْ قِبَلِی وَادْفَعْ عَنّیٖ بِحَوْلِكَ وَقُوَّتِكَ فَاِنَّهُ لاٰحَوْلَ وَلاٰ قُوَّةَ اِلّٰا بِكَ.

خداوندا مرا حفظ کن با حفظ ایمان از پیش رویم و از پشت سـرم و از سمت راستم و از سمت چپم و از بالای سـرم و از زیر پایم و آنچه در برابرم باشد و از من دور کن هر بدی و نیرنگ را با نیرو و قدرتت که نیست نیرو و قدرتی جز به سبب تو.