سُبْحَانَكَ یٰا إِلٰهیٖ مٰا أَحْلَمَكَ وَأَعْظَمَكَ وَأَعَزَّكَ وَأَكْرَمَكَ وَأَعْلاٰكَ وَأَقْدَمَكَ وَأَحْكَمَكَ وَأَعْلَمَكَ، وَسِعَ عِلْمُكَ تَـمَرُّدَ الْمُتَكَبِّـرِینَ، وَاسْتَغْرَقَتْ نِعْمَتُكَ شُكْرَ الشَّاكِرِینَ، وَعَظُمَ فَضْلُكَ عَنِ إِحْصٰاءِ الْمُحْصِینَ، وَجَلَّ طَوْلُكَ عَنْ وَصْفِ الْوٰاصِفِینَ.
پاکی تو ای خدای من چه بردبار و بزرگ و عزیز و بزرگوار هستی و چه بلند مرتبه و بی‌آغاز و حکیم و دانا هستی! علم تو در بر گرفت سـرکشی متکبـران را، و در خود فرو برد نعمتت سپاس سپاسگزاران را، و بزرگتـر است فضل تو از اینکه شمارشگران شماره کنند، و برتر است لطفت که توصیف کنندگان به وصف آورند.
خَلَقْتَنَا بِقُدْرَتِكَ وَلَمْ نَكُ شَیْئاً، وَصَوَّرْتَنٰا فِی الظَّلْمٰاءِ بِكُنْهِ لُطْفِكَ، وَأَنْهَضْتَنٰا إِلیٰ نَسِیمِ رَوْحِكَ، وَغَذَوْتَنٰا بِطَیِّبِ رِزْقِكَ، وَمَكَّنْتَ لَنٰا فیٖ مِهَادِ أَرْضِكَ، وَدَعَوْتَنٰا إِلیٰ طَاعَتِكَ، فَاسْتَنْجَدْنَا بِاِحْسَانِكَ عَلیٰ عِصْیَانِكَ، وَلَوْلاٰ حِلْمُكَ مٰا أَمْهَلْتَنٰا إِذْ كُنْتَ قَدْ سَدَلْتَنَا بِسَتْـرِكَ، وَأَكْرَمْتَنَا بِـمَعْرِفَتِكَ، وَأَظْهَرْتَ عَلَیْنَا حُجَّتَكَ، وَأَسْبَغْتَ عَلَیْنَا نِعْمَتَكَ، وَهَدَیْتَنَا إِلیٰ تَوْحِیدِكَ، وَسَهَّلْتَ لَنَا الْمَسْلَكَ إِلَی النَّجَاةِ، وَحَذَّرْتَنٰا سَبِیلَ الْمَهْلَكَةِ، فَكٰانَ جَزٰاؤُكَ مِنّٰا أَنْ كَافَأْنٰاكَ عَلَی الْاِحْسَانِ بِالْاِسٰاءَ‌ةِ، اجْتِـرٰاءً مِنّٰا عَلیٰ مٰا أَسْخَطَ، وَمُسَارَعَةً إِلیٰ مٰا بٰاعَدَ مِنْ رِضَاكَ، وَاغْتِبَاطاً بِغُرُورِ آمَالِنَا، وَإِعْرَاضاً عَلیٰ زَوَاجِرِ آجَالِنَا، فَلَمْ یَرْدَعْنٰا ذٰلِكَ. حَتّٰى أَتٰانٰا وَعْدُكَ، لِیَأْخُذَ الْقُوَّةَ مِنّٰا، فَدَعَوْنَاكَ مُسْتَحِطِّینَ لِمَیْسُورِ رِزْقِكَ، مُنْتَقِصِینَ لِجَوٰائِزِكَ، فَنَعْمَلُ بِأَعْمَالِ الْفُجّٰارِ كَالْمُرٰاصِدِینَ لِمَثُوبَتِكَ بِوَسَائِلِ الْاَبْرٰارِ، نَتَمَنّىٰ عَلَیْكَ الْعِظَائِمَ.
ما را با قدرتت آفریدی و ما چیزی نبوده‌ایم، و با حقیقت لطفت ما را در تاریکی صورت بخشیدی، و حرکت دادی ما را به سوی نسیم آسایشت، و غذا دادی ما را با روزی پاکت، ما را امکان دادی در قرارگاه زمینت، و فراخواندی ما را به طاعتت، پس یاری گرفتیم ما به احسانت بر نافرمانی‌ات، و اگر بردباری‌ات نبود ما را مهلت نـمی‌دادی که تو ما را با پوششت پوشاندی، و گرامی داشتی ما را با شناختت، و آشکار نمودی بر ما حجتت را، و فراوان ساختی بر ما نعمتت را، و هدایت کردی ما را به یگانگی‌ات، و آسان کردی برای ما راه را به سوی نجات، و برحذر داشتی ما را از راه هلاکت، پس پاداش تو از ما این بود که تو را در برابر نیکوکاری با بدکاری پاداش دادیم، که گستاخی ماست بر آنچه تو را به خشم آورد، و شتاب است به سوی آنچه دور سازد از خشنودی‌ات، و شادمانی است به فریب آرزوهای‌مان، و رویگردانی از بازدارنده‌های اجل‌های‌مان، پس آن ما را باز نداشت، تا اینکه وعده‌ات به ما رسید، که نیرو را از ما بگیرد، پس تو را خواندیم با کم اعتنایی به امکانات روزی‌ات، و کم دانستیم جوایزت را، پس عمل می‌کنیم به اعمال بدکاران، همچون منتظران پاداشت با وسایل نیکان، از تو آرزوهای عظیمی می‌کنیم.
فَ﴿إِنّٰا لِلّٰهِ وِإِنّٰا إِلَیْهِ رٰاجِعُونَ﴾ مِنْ مُصِیبَةٍ عَظُمَتْ رَزِیَّتُهَا، وَسٰاءَ ثَوَابُهَا، وَظَلَّ عِقَابُهَا، وَطَالَ عَذَابُهَا، إِنْ لَمْ تَتَفَضَّلْ بِعَفْوِكَ رَبَّنٰا، فَتَبْسُطَ آمَالَنٰا، وَفیٖ وَعْدِكَ الْعَفْوُ عَنْ زَلَلِنٰا.
پس، «ما برای خدا هستیم و به سوی او باز می‌گردیم» از مصیبتی که سوگش عظیم گشته، و پاداشش بد شده، و کیفرش سایه انداخته، و عذابش طولانی گردیده است، اگر ای پروردگار ما با عفوت تفضل نفرمایی، که بگستـرانی آرزوهای‌مان را و در وعدۀ توست عفو کردن از لغزش‌های‌مان.
رَجَوْنَا إِقَالَتَكَ وَقَدْ جَاهَرْنَاكَ بِالْكَبَائِرِ، وَاسْتَخْفَیْنَا فِیهَا مِنْ أَصَاغِرِ خَلْقِكَ، وَلاٰ نَحْنُ رَاقَبْنَاكَ خَوْفاً مِنْكَ وَأَنْتَ مَعَنٰا، وَلَا اسْتَحْیَیْنَا مِنْكَ وَأَنْتَ تَرٰانَا، وَلاٰ رَعَیْنَا حَقَّ حُرْمَتِكَ، أَیْ رَبِّ فَبِأَیِّ وَجْهٍ عَزَّ وَجْهَكَ نَلْقَاكَ؟ أَوْ بِأَیِّ لِسَانٍ نُنٰاجِیكَ وَقَدْ نَقَضْنَا الْعُهُودَ بَعْدَ تَوْكِیدِهَا وَجَعَلْنَاكَ عَلَیْنَا كَفِیلاً؟!
امید داشتیم گذشتت را و با گناهان بزرگمان آشکارا با تو درافتادیم، و پنهان داشتیم آنها را از کمتـرین آفریدگانت، و در نظر نداشتیم تو را از جهت ترس از تو در حالی که تو همراه ما هستی، و شـرم نکردیم از تو در حالی که ما را می‌بینی، و مراعات ننمودیم حق حرمتت را، ای پروردگار با چه رویی، ای آنکه ذات تو عزیز است، با تو روبرو شویم؟ یا با چه زبانی با تو راز و نیاز کنیم، در حالی که پیمان‌ها را پس از محکم کردن شکسته‌ایم و قرار دادیم تو را کفیلی بر خودمان؟!
ثُمَّ دَعَوْنَاكَ عِنْدَ الْبَلِیَّةِ وَنَحْنُ مُقْتَحِمُونَ فِی الْخَطِیئَةِ، فَأَجَبْتَ دَعْوَتَنَا وَكَشَفْتَ كُرْبَتَنٰا، وَرَحِمْتَ فَقْرَنٰا وَفٰاقَتَنٰا، فَیٰا سَوْأَتَاهُ وَیٰا سُوءَ صَنِیعَاهُ، بِأَیِّ حٰالَةٍ عَلَیْكَ اجْتَـرَأْنٰا؟ وَأَیَّ تَغْرِیرٍ بِـمُهَجِنٰا غَرَّرْنٰا؟ أَیْ رَبِّ بِأَنْفُسِنَا اسْتَخْفَفْنَا عِنْدَ مَعْصِیَتِكَ لاٰبِعَظَمَتِكَ، وَبِجَهْلِنَا اغْتـَرَرْنَا لاٰبِحِلْمِكَ، وَحَقَّنَا أَضَعْنَا لاٰكَبِیرَ حَقِّكَ، وَأَنْفُسَنَا ظَلَمْنَا، وَرَحْمَتَكَ رَجَوْنَا، فَارْحَمْ تَضَـرُّعَنَا وَكَبْوَنَا لِوَجْهِكَ وُجُوهَنَا الْمُسْوَدَّةَ مِنْ ذُنُوبِنٰا.
سپس تو را هنگام بلا فراخواندیم در حالی که ما خود را بدون اندیشه در خطا افکنده‌ایم، پس اجابت نـمودی دعای ما را و دور کردی اندوه ما را، و رحم کردی بر فقر و بی‌چیزی ما، پس وای بر من و چه بد است عمل من، با چه حالتی بر تو گستاخی نـمودیم؟ و با چه فریبی خود را فریفته‌ایم؟ ای پروردگار خود را سبک کرده‌ایم هنگام نافرمانی‌ات، نه عظمتت را، و به نادانی‌مان فریب خوردیم نه به حلم تو، و حق خود را ضایع نـمودیم نه حق بزرگت را، و به خود ستم کردیم، و رحمتت را امیدوار شدیم، پس رحم کن تضـرع ما را و فرو افتادن در برابر چهره‌ات چهره‌های سیاه گشته از گناهان مان را.
فَنَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَصِلَ خَوْفَنَا بِأَمْنِكَ، وَوَحْشَتَنٰا بِأُنْسِكَ، وَوَحْدَتَنَا بِصُحْبَتِكَ، وَفَنٰاء‌َنٰا بِبَقٰائِكَ، وَذُلَّنٰا بِعِزِّكَ، وَضَعْفَنَا بِقُوَّتِكَ، فَإِنِّهُ لاٰ ضَیْعَةَ عَلیٰ مَنْ حَفِظْتَ، وَلاٰ ضَعْفَ عَلیٰ مَنْ قَوَّیْتَ، وَلاٰ وَهْنَ عَلیٰ مَنْ أَعَنْتَ.
از تو می‌خواهیم که بر محمد و آل محمد درود فرست و ترس ما را پیوند دهی به ایمنی‌ات، و وحشت‌مان را به انست، و تنهایی‌مان را به همراهی‌ات، و نابودی‌مان را به جاودانگی‌ات، و خواری‌مان را به عزتت، و ناتوانی ما را به نیرویت، که تباهی نیست بر آن که او را نگهداشته باشی، و نه ضعفی بر آنکه نیرومندش نـموده باشی، و نه سستی بر آنکه یاری او را نـموده باشی.
نَسْأَلُكَ یٰا وَاسِعَ الْبَـرَكَاتِ، وَیٰا قَاضِیَ الْحَاجَاتِ، وَیٰا مُنْجِحَ الطَّلِبٰاتِ، أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَرْزُقَنٰا خَوْفاً وَحُزْناً تَشْغَلُنٰا بِهِمٰا عَنْ لَذّٰاتِ الدُّنْیَا وَشَهَوَاتِهَا، وَمٰا یَعْتَـرِضُ لَنٰا فِیهٰا عَنِ الْعَمَلِ بِطَاعَتِكَ، إِنَّهُ لاٰیَنْبَغِی لِمَنْ حَمَّلْتَهُ مِنْ نِعَمِكَ مٰا حَمَّلْتَنَا أَنْ یَغْفَلَ عَنْ شُكْرِكَ، وَأَنْ یَتَشَاغَلَ بِشَیْءٍ غَیْرِكَ، یٰا مَنْ هَوَ عِوَضٌ مِنْ كُلِّ شَیْءٍ وَلَیْسَ مِنْهُ عِوَضٌ.
از تو می‌خواهیم ای گستـرنده برکت‌ها، و ای برآورندۀ حاجت‌ها، و ای رواکنندۀ خواسته‌ها، که درود فرستی بر محمد و آل محمد، و اینکه روزی‌مان سازی ترسی و اندوهی که ما را باز بدارد از لذت‌های دنیا و شهوت‌های آن، و آنچه برای ما پیش می‌آید در برابر عمل به طاعتت، همانا شایسته نباشد کسی که داده باشی او را آنچه به ما داده‌ای از نعمت‌هایت که غافل شود از شکرگزاری تو، و به چیزی غیر از تو خود را مشغول بدارد، ای آنکه او عوضی است از هر چیزی و نیست به جای او عوضی.
رَبَّنٰا فَدٰاوِنٰا قَبْلَ التَّعَلُّلِ، وَاسْتَعْمِلْنَا بِطَاعَتِكَ قَبْلَ انْصِـرَامِ الْاَجَلِ، وَارْحَمْنَا قَبْلَ أَنْ یُحْجَبَ دُعَاؤُنَا فِیمٰا نَسْأَلُ، وَامْنُنْ عَلَیْنَا بِالنَّشَاطِ، وَأَعِذْنَا مِنَ الْفَشَلِ وَالْكَسَلِ وَالْعَجْزِ، وَالْعِلَلِ وَالضَّـرَرِ، وَالضَّجَرِ وَالْمَلَلِ، وَالرِّیَاءِ وَالسُّمْعَةِ، وَالْهَوىٰ وَالشَّهْوَةِ، وَالْاَشَـرِ وَالْبَطَرِ، وَالْمَرَحِ وَالْخُیَلاٰءِ وَالْجِدَالِ وَالْمِرَاءِ، وَالسَّفَهِ وَالْعُجْبِ وَالطَّیْشِ، وَسُوءِ الْخُلْقِ وَالْغَدْرِ، وَكَثْـرَةِ الْكَلاٰمِ فِیمَا لاٰتُحِبُّ، وَالتَّشَاغُلِ بِـمٰا لاٰیَعُودُ عَلَیْنَا نَفْعُهُ، وَطَهِّرْنَا مِنِ اتِّبٰاعِ الْهَوىٰ وَمُخَالَطَةِ السُّفَهَاءِ، وِعِصْیَانِ الْعُلَمَاءِ وَالرَّغْبَةِ عَنِ الْقُرّٰاءِ، وَمُجٰالَسَةِ الدُّنَاةِ، وَاجْعَلْنَا مِمَّنْ یُجَالِسُ أَوْلِیَاءَ‌كَ، وَلاٰ تَجْعَلْنَا مِنَ الْمُقَارِنِینَ لِاَعْدَائِكَ، وَأَحْیِنَا حَیَاةَ الصّٰالِحِینَ، وَارْزُقْنَا قُلُوبَ الْخَائِفِینَ، وَحَذَرَ أَهْلِ الْیَقِینِ، وَصَبْـرَ الزّٰاهِدِینَ، وَخَوْفَ الْمُتَّقِینَ، وَقَنَاعَةَ الْمُنِیبِینَ، وَیَقِینَ الصّٰابِرِینَ، وَأَعْمَالَ الْعَابِدِینَ، وَحِرْصَ الْمُشْتَاقِینَ، حَتّٰى تُورِدَنٰا جَنَّتَكَ غَیْرَ مُعَذَّبِینَ.
ای پروردگار ما، ما را پیش از بیمار شدن درمان کن، و ما را در طاعتت به کار گیر پیش از پایان یافتـن مهلت، و رحم کن ما را پیش از آنکه دعای ما پوشانده شود در آنچه درخواست می‌کنیم و بر ما منت گذار به شادابی، و پناه ده ما را از سستی و کسالت و ناتوانی، و بیماری‌ها و زیانکاری، و دلتنگی و ملول بودن و ریاکاری و شهرت‌طلبی و هوا و شهوت و سـرمستی و طغیان، و اظهار شادی و خودپسندی و جدال و مرافعه و کم خردی و خودخواهی و بیخردی و بدخلقی و بی‌وفایی و پرگویی در آنچه دوست نـمی‌داری، و مشغول شدن به آنچه به ما بر نـمی‌گردد فایده آن، و ما را پاک کن از پیروی هوا و همنشینی با کم خردان، و نافرمانی دانشمندان و دوری از قاریان، و نشست و برخاست با فرومایگان و قرار ده ما را از جملۀ آنان که با اولیایت همنشینی می‌کنند، و ما را قرار مده از همراهان دشمنانت، و زنده دار ما را به زندگی صالحان، و روزی کن ما را دل‌های بیمناکان، و پرهیز کردن اهل یقین، و شکیبایی اهل زهد و ترس پرهیزکاران، و قناعت بازگشت کنندگان، و یقین شکیبایان، و اعمال عبادت پیشه‌گان، و حرص مشتاقان، تا اینکه ما را عذاب ناشده، به بهشت وارد سازی.
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ الْعَمَلَ بِفَرَائِضِكَ، وَالتَّمَسُّكَ بِسُنَّتِكَ، وَالْوُقُوفَ عِنْدَ نَهْیِكَ، وَالطّٰاعَةَ لِاَهْلِ طَاعَتِكَ، وَالْاِنْتِهَاءَ عَنْ مَحَارِمِكَ.
خداوندا از تو درخواست می‌کنم عمل به واجباتت را، و چنگ زدن به سنتت، و توقف هنگام بازداشتنت، و فرمان بردن از اهل طاعتت، و خودداری نـمودن از محرماتت.
اَللّٰهُمَّ ارْزُقْنَا مَعْرُوفاً فیٖ غَیْرِ أَذىً وَلاٰ مِنَّةٍ، وَعِزّاً بِكَ فیٖ غَیْرِ ضَلاٰلَةٍ، وَتَثْبِیتاً وَیَقِیناً وَتَذَكُّراً وَقَنَاعَةً وَتَعَفُّفاً وَغِنىً عَنِ الْحَاجَةِ إِلیَ الْمَخْلُوقِینَ، وَلاٰ تَجْعَلْ وُجُوهَنَا مَبْذُولَةً لِاَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِینَ، فَإِنَّهُ مَنْ حَمَلَ فَضْلَ غَیْرِہِ مِنَ الْاٰدَمِّیِینَ خَضَعَ لَهُ، فَلَمْ یَنْهَهُ عَنْ بَاطِلٍ وَلَمْ یُبْغِضْهُ عَلیٰ مَعْصِیَةٍ، بَلِ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا مِنْ عِنْدِكَ دَارَّةً وَأَعْمَالَنَا مَبْـرُورَةً، وَأَعِذْنَا مِنَ الْمَیْلِ إِلیٰ اَهْلِ الدُّنْیٰا، وَالتَّصَنُّعِ لَهُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْاَشْیَاءِ.
خداوندا ما را روزی کن نیکی کردن بدون آزار و منت، و عزتی به وسیلۀ تو بدون گمراهی و پایداری و یقین و یادآوری و قناعت و پاکدامنی و بی‌نیازی از حاجت داشتن به آفریدگان، و قرار مده چهره‌های‌مان را خوار شده برای کسی از جهانیان، زیرا هر کس بدوش گیرد فضل و احسان انسان دیگری را برای او خاضع می‌شود، پس او را از باطلی باز ندارد و دشمن او نشود بر معصیتی، بلکه روزی‌های ما را از نزد خودت فراوان ساز و کارهای ما را نیکو بدار، و پناه ده ما را از میل به اهل دنیا، و تـملق برای آنان به چیزی از چیزها.
اَللّٰهُمَّ وَمٰا أَجْرَیْتَ عَلیٰ أَلْسِنَتِنَا مِنْ نُورِ الْبَیَانِ، وَإِیضَاحِ الْبُـرْهَانِ، فَاجْعَلْهُ نُوراً لَنٰا فیٖ قُبُورِنٰا وَمَبْعَثِنَا، وَمَحْیَانَا وَمَمَاتِنٰا، وَعِزّاً لَنٰا لاٰذُلًّا عَلَیْنَا وَأَمْناً لَنٰا مِنْ مَحْذُورِ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ یٰا أَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ.
خداوندا، و آنچه جاری نـمودی بر زبان‌های‌مان از بیان نورانی و دلیل روشن پس، آن را قرار ده برای ما نوری در قبـرها و محشـرمان، و در زندگی و مرگ‌مان، و عزتی برای ما نه ذلتی بر ما و امانی برای ما از هراس دنیا و آخرت، ای مهربان‌ترین مهربانان.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنَا مِنَ الذَّیِنَ أَسْـرَعَتْ أَرْوَاحُهُمْ فِی الْعُلیٰ، وَخَطَتْ هِمَمُهُمْ فیٖ عِزِّ الْوَرىٰ، فَلَمْ تَزَلْ قُلُوبُهُمْ وَالِهَةً طَائِرَةً، حَتّٰى أَنٰاخُوا فیٖ رِیَاضِ النَّعِیمِ، وَجَنَوْا مِنْ ثِـمَارِ النَّسِیمِ، وَشَـرِبُوا بِكَأْسِ الْعَیْشِ، وَخَاضُوا لُجَّةَ السُّـرُورِ، وَغَاصُوا فیٖ بَحْرِ الْحَیَاةِ، وَاسْتَظَلُّوا فیٖ ظِلِّ الْكَرَامَةِ، آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ.
خداوندا درود فرست بر محمد و آل محمد و ما را قرار ده از کسانی که می‌شتابند جان‌های‌شان در مراتب عالی، و قدم می‌نهند همتهایشان در عزت روزگار، که پیوسته دلهایشان مشتاق و در پروازند، تا اینکه فرود آیند در باغ‌های بهشتی، و بهره گیرند از میوه‌های نسیم، و بنوشند با جام زندگانی، و غوطه‌ور شوند در گرداب شادمانی، و فرو روند در دریای زندگی، و قرار گیرند در سایۀ کرامت، اجابت فرما ای پروردگار جهانیان.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنَا مِمَّنْ جٰاسُوا خِلاٰلَ دِیَارِ الظّٰالِمِینَ وَاسْتَوْحَشُوا مِنْ مُؤٰانَسَةِ الْجَاهِلِینَ، وَسَمَوْا إِلَی الْعُلُوِّ بِنُورِ الْاِخْلاٰصِ، وَرَكِبُوا فیٖ سَفِینَةِ النَّجَاةِ، وَأَقْلَعُوا بِرِیحِ الْیَقِینِ، وَأَرْسَوْا بِشَطِّ بِحٰارِ الرِّضَا یٰا أَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از کسانی که زیر پا نهند سـرزمین‌های ظالـمان را و وحشت یابند از انس گرفتـن با جاهلان، و بالا روند به سوی برتری با نور اخلاص، و سوار شوند بر کشتی نجات، و از جا برکندند به وسیلۀ باد یقین، و لنگر اندازند در ساحل دریاهای خشنودی ای مهربان‌ترین مهربانان.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ غَلَّقُوا بٰابَ الشَّهْوَةِ مِنْ قُلُوبِهِمْ، وَاسْتَنْقَذُوا مِنَ الْغَفْلَةِ أَنْفُسَهُمْ، وَاسْتَعْذَبُوا مَرَارَةَ الْعَیْشِ، وَاسْتَلاٰنُوا الْبَسْطَ، وَظَفِرُوا بِحَبْلِ النَّجَاةِ، وَعُرْوَةِ السَّلاٰمَةِ وَالْمُقَامِ فیٖ دَارِ الْكَرَامَةِ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از جملۀ کسانی که بسته‌اند درِ شهوت را، از دلهایشان، و خودشان را از غفلت رهایی داده‌اند، و گوارایی جستند در تلخ‌کامی زندگی، و سادگی را نرم یافتند، و به ریسمان نجات و به دستگیرۀ سلامت و اقامت در سـرای کرامت.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ تَـمَسَّكُوا بِعُرْوَةِ الْعِلْمِ، وَأَدَّبُوا أَنْفُسَهُمْ بِالْفَهْمِ، وَقَرَأُوا صَحِیفَةَ السَّیِّئٰاتِ، وَنَشَـرُوا دِیوَانَ الْخَطِیئٰاتِ، وَتَجَرَّعُوا مَرَارَةَ الْكَمَدِ حَتّٰى سَلِمُوا مِنَ الْآفَاتِ، وَوَجَدُوا الرّٰاحَةَ فِی الْمُنْقَلَبِ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از کسانی که چنگ زده‌اند به دستگیرۀ علم، و خود را مؤدب ساخته‌اند به فهم، و خوانده‌اند نامۀ بدکاری‌ها را، و گشوده‌اند دفتـر خطاها را، و نوشیده‌اند جام تلخ اندوه شدید را تا اینکه سلامت یافتند از آفت‌ها، و به دست آوردند آسایش در بازگشت را.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ غَرَسُوا أَشْجَارَ الْخَطَایَا نَصْبَ رَوَامِقِ الْقُلُوبِ، وَسَقَوْهَا مِنْ مٰاءِ التَّوْبَةِ حَتّٰى أَثْـمَرَتْ لَهُمْ ثَـمَرَ النَّدَامَةِ، فَاَطْلَعْتَهُمْ عَلیٰ سُتُورِ خَفِیّٰاتِ الْعُلیٰ، وَآمَنْتَهُمْ مِنَ الْمَخَاوِفِ وَالْاَحْزَانِ وَالْغُمُومِ وَالْاَشْجَانِ وَنَظَرُوا فیٖ مِرْآةِ الْفِكْرِ، فَأَبْصَـرُوا جَسِیمَ الْفِطْنَةِ، وَلَبِسُوا ثَوْبَ الْخِدْمَةِ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از کسانی که کاشتند درختان خطاها را در برابر چشمان دل‌ها، و آبیاری کردند آنها را با آب توبه، تا آنجا که ثـمر داد برایشان میوۀ پشیمانی را، پس آنها را آگاه نـمودی بر پرده‌های پنهان‌های بلندی، و ایمنی بخشیدی آنها را از ترس‌ها و اندوه‌ها و غم‌ها و حزن‌ها و نگریستند در آینۀ اندیشه، و دیدند کالبد زیرکی را، و پوشیدند جامۀ خدمت را.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ شَـرِبُوا بِكَأْسِ الصَّفَاءِ، فَأَوْرَثْتَهُمُ الصَّبْـرَ عَلیٰ طُولِ الْبَلاٰءِ، فَقَرَّتْ أَعْیُنُهُمْ بِـمٰا وَجَدُوا مِنَ الْعَیْنِ حَتّٰى تَوَلَّهَتْ قُلُوبُهُمْ فِی الْمَلَكُوتِ، وَجَالَتْ بَیْنَ سَـرَائِرِ حُجُبِ الْجَبَـرُوتِ، وَمَالَتْ أَرْوَاحُهُمْ إِلیٰ ظِلِّ بَرْدِ الْمُشْتَاقِینَ، فیٖ رِیَاضِ الرّٰاحَةِ، وَمَعْدِنِ الْعِزِّ، وَعَرَصَاتِ الْمُخَلَّدِینَ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از کسانی که نوشیدند با جام صفا، پس آنان را ارث بخشیدی شکیبایی بر بلای طولانی را، و چشمان‌شان روشن گشت به آنچه یافتند از چشمۀ حقیقت، تا اینکه دلهایشان سـرگردان شد در ملکوت، و گردش نـمودند میان پرده‌های پنهان جبـروت، و مایل گشت ارواح‌شان به سایۀ خنکی مشتاقان، در باغ‌های آسایش و معدن عزت و صحنه‌های جاویدان.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ رَتَعُوا فیٖ زَهْرَةِ رَبِیعِ الْفَهْمِ حَتّٰى تَسَامىٰ بِهِمُ السُّمُوُّ إِلیٰ اَعْلیٰ عِلِّیِّینَ، فَرَسَمُوا ذِكْرَ هَیْبَتِكَ فیٖ قُلُوبِهِمْ، حَتّٰى نَاجَتْكَ أَلْسِنَةُ الْقُلُوبِ الْخَفِیَّةِ، بِطُولِ اسْتِغْفَارِ الْوَحْدَةِ فیٖ مَحَارِیبِ قُدْسِ رَهْبَانِیَّةِ الْخَاشِعِینَ، وَحَتّٰى لاٰذَتْ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ نَحْوَ السَّمَاءِ، وَعَبَـرَتْ أَعْیُنُ النَّوّٰاحِینَ بَیْنَ مَصَافِّ الْكَرُوبِیِّینَ وَمُجَالَسَةِ الرُّوحَانِیِّینَ، لَهُمْ زَفَرٰاتٌ أَحْرَقَتِ الْقُلُوبَ عِنْدَ إِرْسَالِ الْفِكْرِ فیٖ مَرَاتِعِ الْاِحْسَانِ بَیْنَ یَدَیْكَ، وَأَنْضَجَتْ نَارُ الْخَشْیَةِ مَنٰابِتَ الشَّهَوَاتِ مِنْ قُلُوبِهِمْ، وَسَكَنَتْ بَیْنَ خَوَافِی طَابِقِ الْعَضَلاٰتِ مِنْ صُدُورِهِمْ، فَأَنْبَهَ الذِّكْرُ رُقٰادَ قُلُوبِهِمْ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از کسانی که بهره‌مند شدند در شادابی بهار فهم تا بالا برد آنها را رفعت و رتبه به سوی بالاترین درجات بهشت برین، پس رسم نـمودند یاد هیبتت را در دلهایشان، تا آنجا که با تو مناجات نـمود زبان‌های پنهان دل‌ها، با طولانی بودن طلب مغفرت تنهایی در محراب‌های مقدس رهبانیت فروتنان، و تا آنجا که متوجه شدند دیدگان دل‌ها به سوی آسمان، و به اشک نشستند چشمان نوح‌گران میان صف‌های فرشتگان مقرب و همنشینی با روحانیون، آنها را ناله‌هایی است که می‌سوزانند دل‌ها را هنگام فرستادن اندیشه به چراگاه‌های احسان در پیشگاهت، و پخته ساخت آتش ترس، جایگاه رویش شهوت‌ها را در دلهایشان، و جای گرفت میان طبقات عضلات سینه‌های‌شان، پس بیدار نـمود یاد تو، خواب دلهایشان را.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ اشْتَغَلُوا بِالذِّكْرِ عَنِ الشَّهَوَاتِ، وَخَالَفُوا دَوٰاعِیَ الْعِزَّةِ بِوَاضِحٰاتِ الْمَعْرِفَةِ، وَأَطْفَأُوا نٰارَ الشَّهَوَاتِ بِنَضْحِ مٰاءِ التَّوْبَةِ، وَغَسَلُوا أَوْعِیَةِ الْجَهْلِ بِصَفْوِ مٰاءِ الْحَیَاةِ، حَتّٰى جَالَتْ فیٖ مَجَالِسِ الذِّكْرِ رُطُوبَةُ أَلْسِنَةِ الذّٰاكِرِینَ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از کسانی که مشغول شدند به ذکر، به جای شهوت‌ها، و مخالفت نـمودند فراخوان‌های عزت را با آشکارهای معرفت، و خاموش ساختند آتش شهوت‌ها را با ریختـن آب توبه، و شستند ظرف‌های نادانی را با آب زلال زندگانی، تا اینکه به حرکت آمد در مجالس ذکر، تری زبان‌های ذاکرین.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنَا مِمَّنْ سَهَّلْتَ لَهُ طَرِیقَ الطّٰاعَةِ بِالتَّوْفِیقِ فیٖ مَنَازِلِ الْاَبْرَارِ، فَحُیُّوا وَقُرِّبُوا وَأُكْرِمُوا وَزُیِّنُوا بِخِدْمَتِكَ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از کسانی که آسان نـمودی بر آنها راه طاعت را با توفیق در منازل نیکان، پس استقبال شدند و نزدیک گردانیده شدند و گرامی داشته شدند و زینت داده شدند به خدمتت.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ أُرْسِلَتْ عَلَیْهِمْ سُتُورُ عِصْمَةِ الْاَوْلِیَاءِ، وَخُصَّتْ قُلُوبُهُمْ بِطَهَارَةِ الصَّفَاءِ، وَزَیَّنْتَهَا بِالْفَهْمِ وَالْحَیَاءِ فیٖ مَنْزِلِ الْاَصْفِیَاءِ، وَسَیَّرْتَ هِمَمَهُمْ فیٖ مَلَكُوتِ سَمَاوَاتِكَ حُجُباً حُجُباً، حَتّٰى یَنْتَهِیَ إِلَیْكَ وَارِدُهَا، وَمَتِّعْ أَبْصَارَنَا بِالْجَوْلاٰنِ فیٖ جَلاٰلِكَ، لِتُسْهِرَنَا عَمّٰا نَامَتْ عَنْهُ قُلُوبُ الْغَافِلِینَ، وَاجْعَلْ قُلُوبَنَا مَعْقُودَةً بِسَلاٰسِلِ النُّورِ، وَعَلِّقْهَا مِنْ أَرْكَانِ عَرْشِكَ بِأَطْنَابِ الذِّكْرِ، وَاشْغَلْهَا بِالنَّظَرِ إِلَیْكَ عَنْ شَـرِّ مَوَاقِفِ الْمُخْتَانِینَ، وَأَطْلِقْهَا مِنَ الْاَسْـرِ لِتَجُولَ فیٖ خِدْمَتِكَ مَعَ الْجَوّٰالِینَ، وَاجْعَلْنَا بِخِدْمَتِكَ لِلْعُبّٰادِ وَالْاَبْدَالِ فیٖ أَقْطَارِهَا طُلّٰاباً، وَلِلْخَاصَّةِ مِنْ أَصْفِیَائِكَ أَصْحَاباً، وَلِلْمُرِیدِینَ الْمُتَعَلِّقِینَ بِبَابِكَ أَحْبٰاباً.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از کسانی که فرستاده شد بر آنها پرده‌های عصمت اولیا، و دلهایشان مخصوص گردانیده شدند به پاکی صفا، و زینت دادی آنها را با فهم و حیا در منازل برگزیدگان، و روان ساختی همتهایشان را در ملکوت آسمان‌هایت، حجاب‌هایی در پی حجاب‌هایی، تا منتهی شود به تو وارد شوندۀ آنان، و بهره‌مند ساز دیدگان ما را با حرمت در ملک شکوهت، تا ما را بیدار بداری از آنچه در برابر آن بخواب رفت دل‌های غافلان، و قرار ده دل‌های ما را بسته شده به زنجیرهای نور، و آویزان ساز آنها را از پایه‌های عرشت، با طناب‌های ذکر، و مشغول بدار آنها را با نظر کردن به تو از شـر جایگاه‌های خیانتکاران، و رها ساز آنها را از اسارت، تا در خدمتت حرکت کنند همراه حرکت کنندگان، و قرار ده ما را در خدمتت برای عابدان و ابدال در سـراسـر زمین جویندگان، و برای خاصان از برگزیدگانت یاران، و برای مریدان آویختگانِ به درت دوستان.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ عَرَفُوا أَنْفُسَهُمْ، وَأَیْقَنُوا بِـمُسْتَقَرِّهِمْ، فَكَانَتْ أَعْمَارُهُمْ فیٖ طَاعَتِكَ تَفْنىٰ، وَقَدْ نَحِلَتْ أَجْسَادُهُمْ بِالْحُزْنِ وَإِنْ لَمْ تَبْلَ، وَهَدَتْ إِلیٰ ذَكْرِكَ وَإِنْ لَمْ تَبْلُغْ إِلیٰ مُسْتـَرَاحِ الْهُدىٰ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از کسانی که شناختند خودشان را و یقین نـمودند به قرارگاه‌شان، پس عمرهای‌شان در طاعتت فنا شد، در حالی که بدن‌های‌شان به اندوه نحیف گشته هر چند از بین نرفته باشد، و به سوی یادت روی آورده هر چند نرسیده باشد به آسایشگاه هدایت.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ فَتَقْتَ لَهُمْ رَتْقَ عَظِیمِ غَوَاشِی جُفُونِ حَدَقِ عُیُونِ القُلُوبِ، حَتّٰى نَظَرُوا إِلیٰ تَدَابِیرِ حِكْمَتِكَ، وَشَوَاهِدِ حُجَجِ بَیِّنَاتِكَ، فَعَرَفُوكَ بِـمَحْصُولِ فِطَنِ الْقُلُوبِ، وَاَنْتَ فیٖ غَوٰامِضِ سُتُـرٰاتِ حُجُبِ الْغُیُوبِ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را قرار ده از کسانی که برای آنان شکافته‌ای پوشش‌های عظیم پلک‌های بسته چشمان دل‌ها را، تا آنچا که نگریستند به تدبیرهای حکمتت، و شواهد حجت‌های آشکار روشنت، پس تو را شناختند با دست آورد زیرکی‌های دل‌ها، و تو در پرده‌های پیچیده پوشش‌های غیب‌ها هستی.
فَسُبْحَانَكَ أَیُّ عَیْنٍ یُرْمىٰ بِهٰا نَصْبَ نُورِكَ، أَمْ تَرْقىٰ إِلیٰ نُورِ ضِیَاءِ قُدْسِكَ؟! أَوْ أَیُّ فَهْمٍ یَفْهَمُ مٰادُونَ ذٰلِكَ إِلَّا الْاَبْصَارُ الَّتیٖ كَشَفْتَ عَنْهَا حُجُبَ الْعَمِیَّةِ؟! فَرَقَتْ أَرْوَاحُهُمْ عَلیٰ أَجْنِحَةِ الْمَلاٰئِكَةِ، فَسَمّٰاهُمْ أَهْلُ الْمَلَكُوتِ زُوّٰاراً، وَأَسْمَاهُمْ أَهْلُ الْجَبَـرُوتِ عُمّٰاراً، فَتَـرَدَّدُوا فیٖ مَصَافِّ الْمُسَبِّحِینَ، وَتَعَلَّقُوا بِحِجَابِ الْقُدْرَةِ، وَنَاجَوْا رَبَّهُمْ عِنْدَ كُلِّ شَهْوَةٍ، فَخَرَقَتْ قُلُوبُهُمْ حُجُبَ النُّورِ حَتّٰى نَظَرُوا بِعَیْنِ الْقُلُوبِ إِلیٰ عِزِّ الْجَلاٰلِ فیٖ عِظَمِ الْمَلَكُوتِ، فَرَجَعَتِ الْقُلُوبُ إِلَی الصُّدُورِ عَلَی النِّیّٰاتِ بِـمَعْرِفَةِ تَوْحِیدِكَ، فَلاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ وَحْدَكَ لاٰشَـرِیكَ لَكَ، تَعَالَیْتَ عَمّٰا یَقُولُ الظّٰالِمُونَ عُلُوّاً كَبِیراً.
پس پاکی تو، کدام چشم است که با آن دریافته می‌شود نشان نورت، یا بالا می‌رود به سوی نور پرتو قدست؟! یا کدامین خرد است که می‌فهمد کمتـر از آن را، جز دیدگانی که پرده‌های نابینایی را از آنها برطرف کرده باشی؟! پس بالا رفت ارواح ایشان بر بال‌های فرشتگان، و نامیدند آنان را اهل ملکوت «زائران»، و نام دادند آنان را اهل جبـروت «ساکنان» پس آمد و شد کردند در میان صف‌های تسبیح کنندگان، و آویختند به حجاب قدرت، و مناجات کردند پروردگارشان را نزد هر خواسته‌ای پس شکافت دلهایشان حجاب‌های نور را، تا اینکه نگریستند با دیدۀ دل‌ها به سوی عزت جلال در عظمت ملکوت، و بازگشتند دل‌ها به سینه‌ها بر نیت‌ها به شناخت توحیدت، که نیست پروردگاری جز تو تنهایی که تو را شـریکی نباشد، بلند مرتبه‌ای از آنچه ظالـمان می‌گویند برتری بزرگی.
إِلٰهیٖ فیٖ هَذِہِ الدُّنْیَا هُمُومٌ وَأَحْزَانٌ وَغُمُومٌ وَبَلاٰءٌ، وَفِی الْآخِرَةِ حِسَابٌ وَعِقَابٌ، فَأَیْنَ الرّٰاحَةُ وَالْفَرَجُ؟ إِلٰهیٖ خَلَقْتَنِی بِغَیْرِ أَمْرِی، وَتُـمِیتُنِی بِغَیْرِ إِذْنِی، وَوَكَّلْتَ بیٖ عَدُوّاً لیٖ لَهُ عَلَیَّ سُلْطَانٌ یَسْلُكُ بِیَ الْبَلاٰیَا مَغْرُوراً، وَقُلْتَ لیٖ: اسْتَمْسِكْ، فَكَیْفَ أَسْتَمْسِكُ إِنْ لَمْ تُـمْسِكْنِی؟!
خدای من در این دنیا اندوه‌ها و حزن‌ها و غم‌ها و بلاهایی است، و در آخرت حساب و کیفری است، پس آسایش و گشایش کجاست؟ خدای من مرا آفریدی بدون دستور من، و می‌میرانی مرا بدون اجازه‌ام، و بر من گماشته‌ای دشمنم را که او را بر من تسلطی است که مرا به فریب به بلاها می‌راند و به من گفتی: «خویشتـن دار باش» پس، چگونه خویشتـن دار باشم اگر تو مرا نگه نداری؟!
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَثَبِّتْنِی بِالْقَوْلِ الثّٰابِتِ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ، وَثَبِّتْنِی بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى الَّتِی لاَ انْفِصَامَ لَهٰا یٰا أَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ، یٰا مَنْ قٰالَ:﴿اُدْعُونِی﴾، ﴿فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعُوَةَ الدّٰاعِ إِذٰا دَعَانِ﴾، وَقَدْ دَعَوْتُكَ یٰا إِلٰهیٖ كَمٰا أَمَرْتَنِی، فَاسْتَجِبْ لیٖ كَمٰا وَعَدْتَنی إِنَّكَ لاٰتُخْلِفُ الْمِیعَادَ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و استوارم ساز با قول ثابت در دنیا و آخرت، و استوار ساز مرا با دستگیرۀ محکم که آن را از هم گسیختنی نباشد ای مهربان‌ترین مهربانان، ای که می‌گویی: «مرا بخوانید» «که من نزدیک هستم و اجابت می‌کنم دعای دعاکننده را هرگاه مرا بخواند» و اینک تو را خوانده‌ام ای خدای من آنگونه که مرا امر کرده‌ای، پس مرا اجابت کن آنگونه که وعده‌ام فرمودی که تو خلاف نـمی‌سازی وعده را.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاغْفِرْ لیٖ وَلِوَالِدَیَّ وَمٰا وَلَدٰا، وَمَنْ وَلَدْتُ وَمٰا تَوٰالَدُوا، وَلِاَهْلِی وَوَلَدِی وَأَقَارِبِی وَإِخْوَانِی فِیكَ وَجِیرَانیٖ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، الْاَحْیَاءِ مِنْهُمْ وَالْاَمْوَاتِ ﴿وَلِاَخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونٰا بِالْاِیمَانِ وَلاٰ تَجْعَلْ فیٖ قُلُوبِنٰا غِلّاً لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنٰا إِنَّكَ رَؤُوفٌ رَحِیمٌ﴾.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ببخشای مرا و پدر و مادرم را و هر که را زاده باشند، و هر که را من زاده‌ام و هر چه فرزند به دنیا آوردند، و خانواده و فرزندان و نزدیکان و برادرانم در راه تو را و همسایگانم را از مردان و زنان مؤمن، زندگان آنها و مردگانش را «و برادران‌مان را که بر ما پیشی گرفتند در ایمان و در دل‌های‌مان کینه‌ای برای کسانی که ایمان آوردند قرار مده، ای پروردگار ما همانا تو رئوف و مهربان می‌باشی».