باب اول- در تسبیح و تنزیه و ثنای پروردگار و توحید و مناجات با اودعاهای آن حضرت در مناجات و شکایت نمودن با خداوندصحیفه سجادیه جامعه

دعای دویست‌ و ده – مناجات

وَمَنْ أَنَا حَتّٰى تَقْصُدَ قَصْدِی لِغَضَبٍ مِنْكَ یَدُومُ عَلَیَّ؟! فَوَعِزَّتِكَ مٰا تُعِزُّ مُلْکَكَ حَسَنَاتِی، وَلاٰ تَشِینُهُ سَیِّئٰاتِی، وَلاٰ یَنْقُصُ مِنْ خَزَائِنِكَ غِنٰایَ، وَلاٰ یَزِیدُ بِهٰا فَقْرِی.

و من کیستم تا قصد من کنی برای خشمی از تو که بر من دوام یابد؟! که سوگند به عزتت عزت نـمی‌دهد ملک تو را نیکی‌هایم، و زشت نـمی‌کند آن را بدی‌هایم، و نـمی‌کاهد از خزانه‌هایت بی‌نیازی‌ام و نـمی‌افزاید بر آنها فقرم.

إِذٰا ذَکَــرْتُ أَیٰــادِیــكَ الَّــتــیٖ سَــلَــفَـتْ
هرگاه الطاف گذشـته‌ات را به یاد آورم

مَــعَ سُــوءِ فِــعْــلیٖ وَزَلّٰاتــیٖ وَمُــجْــتَــرَمـیٖ
بـا بـدکـاری و لــغـزش‌هـایـم و گـنـاهـانـم

أَکٰــادُ أَهْــلَـكَ یَـأْســاً ثُــمَّ یُــدْرِکْــنـیٖ
نزدیک است از ناامیدی هلاک شوم و سپس مرا درمی‌یابد

عِــلْـمـیٖ بِــأَنّــَكَ مَــجْـبُـولٌ عَــلَــی الْـکَــرَمِ
آگاهی‌ام به اینکه عادت تو بزرگواری نمودن است

دریافت فایل PDF

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا