بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند که رحمتش فراگیر و مهربانی‌اش همیشگی است
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ مُذْنِبٍ أَوْقَعَتْهُ مَعَاصِیهِ[1] فِی ضَیِّقِ[2] الْمَسَالِکَ،
خداوندا! من از تو درخواست می‌کنم، در جایگاه گناهکاری که نافرمانی‌هایش او را در تنگناهای راه‌ها انداخته است؛
وَلَیْسَ لَهُ مُجِیرٌ سِوَاکَ، وَلَا أَمَلٌ غَیْرُکَ[3]،
و جز تو پناه دهنده و امیدی ندارد،
وَلَا مُغِیثٌ أَرْأَفُ بِهِ مِنْکَ،[4] وَلَا مُعْتَمَدٌ عَلَیْهِ غَیْرُ عَفْوِکَ[5].
و فریادرسی مهربان‌تر از تو به او نیست، و تکیه‌گاهی جز بخشش تو ندارد!
أَنْتَ الَّذِی جُدْتَ بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا،
تو همان کسی هستی که پیش از شایستگی افراد، نعمت‌ها را به آنان ارزانی داشتی
وَأَهَّلْتَهَا بِتَطَوُّلِکَ غَیْرَ مَؤَهِّلِهَا،
و با فضل و بخشش خود، کسانی را که شایسته نبودند، لایق آن نعمت‌ها ساختی.
فَلَمْ یَعْزُزْکَ مَنْعٌ، وَلَا تَکَأَّدَکَ إِعْطَاءٌ،
نه منع کردن، ذره‌ای از شکوهت کم کرد و نه هیچ عطایی تو را به زحمت نینداخت.
وَلَا نَفَذَ مَنْعُکَ سُؤَالَ مُلِحٍّ، بَلْ أَدْرَرْتَ أَرْزَاقَ عِبَادِکَ مِنْکَ تَطَوُّلًا وَتَفَضُّلًا.
و هرگز نشد که امساک تو، خواهشِ نیازمندی را بی‌جواب بگذارد؛ بلکه همواره از روی کرم و تفضل، روزیِ بندگانت را بی‌دریغ ارزانی داشتی.
اللّٰهُمَّ کَلَّتِ الْعِبَارَهُ عَنْ بُلُوغِ مَجْدِکَ،[6]
خداوندا! بیان، از رسیدن به شکوه و عظمت تو قاصر است
وَهَفَا[7] اللِّسَانُ عَنْ نَشْـرِ مَحَامِدِکَ وَتَفَضُّلِکَ،
و زبان از بازگو کردن ستایش‌ها و فضل تو ناتوان است
أَقْصَدَنِی إِلَیْکَ الرَّجَاءُ[8] وَإِنْ أَحَاطَتْ بِیَ الذُّنُوبُ
امیدوارى، مرا به سوی تو رهنمون ساخت، هرچند گناهان، مرا در بر گرفته‌اند
وأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ، وَأَنْعَمُ الرَّازِقِینَ، وَأَحْسَنُ الْخَالِقِینَ،
و تو مهربان‌ترینِ مهربانان، و بخشنده‌ترینِ روزی‌دهندگان، و نیکوترینِ آفرینندگان هستی.
وَأَنْتَ الْأَوَّلُ أَعَزُّ وَأَجَلُّ مِنْ أَنْ تَرُدَّ مَنْ أَمَّلَکَ وَرَجَاکَ، وَطَمَعَ فِیمَا قِبَلَکَ،
تو آن اولینی که والاتر و بزرگ‌تر از آنی که کسی را که به تو امید و آرزو بسته و از تو چشمِ کرم دارد، ناامید بازگردانی.
فَلَکَ الْحَمْدُ یَا أَهْلَ الْحَمْدِ وَالْمَجْدِ.
پس همۀ ستایش‌ها، فقط ویژۀ توست، ای سزاوار ستایش و بزرگی!
اللّٰهُمَّ إِنِّی جُرْتُ عَلَی نَفْسِی فِی النَّظَرِ لَهَا،
خدایا، من در حق خودم در مهلت دادن به خویشتن، ستم روا داشتم
وَسَالَمْتُ الْأَیَّامَ بِاقْتِـرَافِ الْآثَامِ،
و با روزگاران بر سر ارتکاب گناهان، کنار آمدم.
وَأَنْتَ وَلِیٌّ مِنْعَامٌ ذُوالْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ وَبَقِیَ لَهَا نَظَرُکَ،
در حالی که تنها تویی سرپرست بخشنده، صاحب شکوه و بزرگواری. اکنون تنها امید من، مهلت دادن توست
فَاجْعَلْ مَرَدَّهَا مِنْکَ بِالنَّجَاحِ یَا فَالِقَ الْإِصْبَاحِ،
پس بازگشت مرا ، با موفقیت و پیروزی از سوی خود همراه ساز ای شکافندۀ سپیده‌دمان!
وَامْنَحْهَا سُؤْلَهَا وَاِنْ لَمْ تَسْتَحِقَّ مِنْکَ.
و خواسته‌ام را به من عطا فرما، حتی اگر از جانب تو، شایستۀآن نباشم.
أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی تُـمْضِی بِهِ الْمَقَادِیرَ، وَبِعِزَّتِکَ الَّتِی تَلِی بِهَا التَّدْبِیرَ
از تو می‌خواهم به حق نامت که تقدیرات را با آن رقم می‌زنی، و به عزت و اقتدارت که با آن امور را تدبیر می‌کنی،
أَنْ تَحُولَ بَیْنِی وَبَیْنَ مَعَاصِیکَ، وَمَا یُبْعِدُنِی عَنْکَ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ،
که میان من و نافرمانی‌های از خود، و هر آنچه مرا از تو دور می‌سازد، حائل شوی. ای بسیار بخشنده و مهربان، ای بسیار عطاکننده،
وَأَدْرِجْنِی فِیمَنْ أَبَحْتَ لَهُمْ عَفْوَکَ وَرِضْوَانَکَ، وَأَسْکَنْتَهُمْ جِنَانَکَ بِرَأْفَتِکَ وَطَوْلِکَ.
و مرا در زمرۀ کسانی قرار دهی که به لطف و کرم خویش آنان را مشمول عفو و رضوان خود ساخته‌ای و در بهشت‌هایت جایشان داده‌ای
اللّٰهُمَّ أَنْتَ أَکْرَمْتَ أَوْلِیَاءَکَ بِکَرَمِکَ،
خداوندا! تو با کرامت خود، اولیائت را گرامی داشته‌ای،
وَأَوْجَبْتَ لَهُمْ حِیَاطَتَکَ وَأَظْلَلْتَهُمْ بِرِعَایَتِکَ،
و حمایت و محافظت از آنان را بر خود واجب کرده‌ای. و آنان را در سایۀ لطف و توجه خویش قرار داده‌ای.
فَمِنْ تَتَابُعِ الْمَهَالِکِ فَأَنْقِذْنِی، وَإِلَی طَاعَتِکَ فَمِلْ بِی، وَعَنْ مَعَاصِیکَ فَرُدَّنِی،
پس، مرا نیز از هلاکت‌های پیاپی نجات بخش، و به سوی طاعت و بندگی خود مایل گردان، و از نافرمانی و گناهان دور ساز.
فَقَدْ عَجَّتِ الْأَصْوَاتُ بِصُنُوفِ اللُّغَاتِ تَرْتَجِی مِنْکَ مَحْوَ الذُّنُوبِ،
که صداها با زبان‌های گوناگون به درگاهت بلند است و تنها امیدشان، محو شدن گناهانشان به دست توست.
یَا عَلَّامَ الْغُیُوبِ أَسْتَهْدِیکَ فَاهْدِنِی، وَأَعْتَصِمُ بِکَ فَاعْصِمْنِی،
ای دانای رازهای پنهان، از تو هدایت می‌طلبم، پس مرا هدایت کن. به تو از گناه پناه می‌آورم، پس مرا حفظ کن.
وَادْعُنِی عَلَیَّ إِلَیْکَ إِنَّکَ أَهْلُ التَّقْوَی وَأَهْلُ الْمَغْفِرَهِ،
و مرا بر نفس خودم و به سوی خود یاری کن، که تو شایستۀ پرهیزگاری و آمرزشی.
وَاصْـرِفْ عَنِّی شَـرَّ کُلِّ ذِی شَـرٍّ إِلَی خَیْرِ مَا لَا یَمْلِکُهُ أَحَدٌ سِوَاکَ،
و شرِ هر صاحب شری را به بهترین چیزی که جز تو کسی مالک آن نیست، از من دور کن
وَاحْتَمِلْ عَنِّی مُفْتَـرَضَاتِ حُقُوقِ الْآبَاءِ وَالْاُمَّهَاتِ،
و تکالیف واجب حقوق پدران و مادران را بر من ببخش
وَاغْفِرْلِی وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْإِخْوَهِ وَالْأَخَوَاتِ، یَا مُنْزِلَ الْبَـرَکَاتِ وَعَالِمَ الْخَفِیَّاتِ
و مرا، و مردان و زنان مؤمن را و برادران و خواهرانم را بیامرز. ای فروفرستندۀ برکات و دانای نهان‌ها
صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ وَجَمِیعِ النَّبِیِّینَ وَالْمُرْسَلِینَ،
بر محمد و خاندان پاک و مطهرش و بر همه پیامبران و رسولان درود فرست
وَاحْشُـرْنِی فِی زُمْرَتِهِمْ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَسَلِّمْ کَثِیراً.
و مرا در زمرۀ آنان محشور کن، ای مهربان‌ترین مهربانان، و سلام فراوان تو بر آنان باد.
[1] . أَوْبَقَتْهُ ذُنُوبُهُ وَ مَعَاصِیه
[2] . ضِیقِ
[3] . غَیْرَکَ
[4] . أَرْأَفَ مِنْک
[5] .وَ لَا مُعْتَمَدٌ یَعْتَمِدُ عَلَیْهِ غَیْرَ عَفْوِک
[6] . صِفَتِکَ
[7] . هَذَا
[8] . وَ قَدْ تَعَمَّدْتُکَ بِقَصْدِی إِلَیْک
