دعای دویست‌ و سی‌ هفت – در روز یکشنبه

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

اَللّٰهُمَّ اِنِّی اَسْاَلُكَ سُؤٰالَ مُذْنِبٍ اَوْقَعَتْهُ مَعَاصِیهِ فیٖ ضَیِّقِ الْمَسْالِكَ، وَلَیْسَ لَهُ مُجِیرٌ سِوٰاكَ، وَلاٰ اَمَلٌ غَیْرُكَ، وَلاٰ مُغِیثٌ اَرْاَفُ بِهِ مِنْكَ، وَلاٰ مُعْتَمِدٌ عَلَیْهِ غَیْرُ عَفْوِكَ.

خداوندا، از تو می‌خواهم درخواست گناهکاری که گناهانش او را افکنده است در تنگنای راه‌ها، و نیست او را پناه دهنده‌ای جز تو، و نه آرزویی غیر از تو، و نه فریادرسی به او مهربان‌تر از تو، و نه مورد اعتمادی، جز عفو تو.

اَنْتَ الَّذِی جُدْتَ بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا، وَاَهَّلْتَهَا بِتَطَوُّلِكَ غَیْرَ مَؤَهِّلِهَا، فَلَمْ یَعْزُزْكَ مَنْعٌ، وَلاٰ تَكَأَّدَكَ اِعْطَاءٌ، وَلاٰ نَفَذَ مَنْعُكَ سُؤٰالَ مُلِحٍّ، بَلْ اَدْرَرْتَ اَرْزَاقَ عِبَادِكَ مِنْكَ تَطَوُّلاً وَتَفَضُّلاً.

تو هستی که لطف کردی نعمت‌ها را پیش از استحقاق‌شان، و شایستگی بخشیدی آنها را به تفضلت غیر شایستگان را، پس نه تو را عزت بخشید منع نـمودن، و نه گران آمد تو را عطا کردن، و نه نفوذ کرد منع تو درخواست اصـرارکننده‌ای را بلکه روزی بندگانت را به لطف و تفضل فراوان دادی.

اَللّٰهُمَّ كَلَّتِ الْعِبَارَةُ عَنْ بُلُوغِ مَجْدِكَ، وَهَفَا اللِّسَانُ عَنْ نَشْـرِ مَحَامِدِكَ وَتَفَضُّلِكَ، اَقْصَدَنِی اِلَیْكَ الرَّجَاءُ وَاِنْ اَحَاطَتْ بِیَ الذُّنُوبُ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّٰاحِمِینَ، وَاَنْعَمُ الرّٰازِقِینَ، وَاَحْسَنُ الْخَالِقِینَ، وَاَنْتَ الْاَوَّلُ اَعَزُّ وَاَجَلُّ مِنْ اَنْ تَرُدَّ مَنْ اَمَّلَكَ وَرَجَاكَ، وَطَمَعَ فِیمٰا قِبَلَكَ، فَلَكَ الْحَمْدُ یٰا اَهْلَ الْحَمْدِ وَالْمَجْدِ.

خداوندا، سخن، از رسیدن به شکوهت ناتوان گشت، و زبان، بازماند از گستـردن ستودنی‌ها و بخشش‌هایت، امیدواری، مرا به قصد تو روانه ساخت، هر چند گناهان مرا در بر گرفته‌اند و تو مهربان‌ترین مهربانان، و بخشنده‌ترین روزی دهندگان، و نیکوترین آفریدگاران هستی، و تو اولی عزیزتر و بزرگ‌تر از آن هستی که بازگردانی آنکه را که به تو آرزومند و امیدوار است، و به آنچه نزد توست طمع ورزیده، پس سپاس توراست ای شایسته سپاس و شکوه.

اَللّٰهُمَّ اِنِّی جُرْتُ عَلیٰ نَفْسِی فِی النَّظَرِ لَهٰا، وَسَالَمْتُ الْاَیّٰامَ بِاقْتِـرَافِ الْاٰثَامِ، وَاَنْتَ وَلِیٌّ مِنْعَامٌ ذَوالْجَلاٰلِ وَالْاِكْرَامِ وَبَقِیَ لَهٰا نَظَرُكَ، فَاجْعَلْ مَرَدَّهَا مِنْكَ بِالنَّجَاحِ یٰا فَالِقَ الْاِصْبَاحِ، وَامْنَحْهَا سُؤْلَهَا وَاِنْ لَمْ تَسْتَحِقَّ مِنْكَ.

خداوندا من بر خود ستم کردم در مهلت دادن به آن، و روزها را واگذار کردم با ارتکاب گناهان و تو سـرپرستی، احسان کنندۀ دارای شکوه و بزرگواری هستی و باقی ماند برای آن مهلت دادن تو، پس قرار ده بازگشت آن را از سوی تو با رستگاری ای شکافنده روشنایی بامداد، و عطا کن به آن آنچه را درخواست نـموده هرچند از تو مستحق نباشد.

اَسْاَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِی تـُمْضِی بِهِ الْمَقِادِیرَ، وَبِعِزَّتِكَ الَّتِی تَلیٖ بِهَا التَّدْبِیرَ اَنْ تَحُولَ بَیْنِی وَبَیْنَ مَعَاصِیكَ، وَمٰا یُبْعِدُنِی عَنْكَ یٰا حَنّٰانُ یٰا مَنّٰانُ، وَاَدْرِجْنِی فِیمَنْ اَبَحْتَ لَهُمْ عَفْوَكَ وَرِضْوَانَكَ، وَاَسْكَنْتَهُمْ جِنَانَكَ بِرَأْفَتِكَ وَطَوْلِكَ.

از تو می‌خواهم به نامت که مقدرها را به آن جاری می‌سازی، و به عزتت که به آن بر عهده می‌گیری تدبیر را که میان من و میان نافرمانی‌هایت فاصله بیندازی، و میان آنچه مرا از تو دور می‌سازد ای بسیار بخشاینده‌ای نعمت دهنده و مرا جای ده در میان کسانی که روا داشتی عفوت را برای آنان و خوشنودی‌ات را، و جای دادی آنان را در بهشت‌هایت به مهربانی و لطفت.

اَللّٰهُمَّ اَنْتَ اَكْرَمْتَ اَوْلِیَاءَكَ بِكَرَمِكَ، وَاَوْجَبْتَ لَهُمْ حِیَاطَتَكَ وَاَظْلَلْتَهُمْ بِرِعَایَتِكَ، فَمِنْ تَتَابُعِ الْمَهَالِكِ فَاَنْقِذْنِی، وَاِلیٰ طَاعَتِكَ فَمِلْ بیٖ، وَعَنْ مَعَاصِیكَ فَرُدَّنِی، فَقَدْ عَجَّتِ الْاَصْوَاتُ بِصُنُوفِ اللُّغَاتِ تَرْتَجِی مِنْكَ مَحْوَ الذُّنُوبِ،

خداوندا تو اولیائت را گرامی داشتی با کرمت، و واجب نـمودی برای آنان نگهداری‌ات را و در سایۀ رعایتت قرار دادی، پس مرا رها ساز از پی در پی آمدن هلاکت آفرین‌ها، و به سوی طاعتت متمایل ساز مرا، و از نافرمانی‌هایت پس مرا بازگردان، که صداها بلند گردیده‌اند به انواع زبان‌ها از تو امید دارند محو گناهان را،

یٰا عَلّٰامَ الْغُیُوبِ اَسْتَهْدِیكَ فَاهْدِنِی، وَاَعْتَصِمُ بِكَ فَاعْصِمْنِی، وَادْعُنِی عَلَیَّ اِلَیْكَ اِنَّكَ اَهْلُ التَّقْوٰی وَاَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، وَاصْـرِفْ عَنِّی شَـرَّ كُلِّ ذِی شَـرٍّ اِلیٰ خَیْرِ مٰا لٰایَمْلِكُهُ اَحَدٌ سِوَاكَ، وَاحْتَمِلْ عَنِّی مُفْتَـرَضَاتِ حُقُوقِ الْاٰبَاءِ وَالْاُمَّهَاتِ، وَاغْفِرْلیٖ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْاِخْوَةِ وَالْاَخَوَاتِ، یٰا مُنْزِلَ الْبَـرَكَاتِ وَعَالِمَ الْخَفِیّٰاتِ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّیِّبِینَ الطّٰاهِرِینَ وَجَمِیعِ النَّبِیِّینَ وَالْمُرْسَلِینَ، وَاحْشُـرْنِی فیٖ زُمْرَتِهِمْ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ وَسَلِّمْ كَثِیراً.

ای دانندۀ غیب‌ها، از تو هدایت می‌خواهم مرا هدایت کن، و به تو حفظ از گناه می‌جویم مرا حفظ کن، و مرا بر نفس خودم یاری ده که تو اهل تقوا و اهل مغفرت هستی، و از من دور کن شـر هر دارندۀ شـری را به خیری که کسی مالک آن نیست جز تو، و از دوش من بردار واجبات حقوق پدران و مادران را، و بیامرز مرا و مردان و زنان مؤمن را و برادران و خواهران را، ای فرود آورندۀ برکات و دانای پنهان‌ها درود فرست بر محمد و خاندان پاک پاکیزه‌اش و همۀ پیامبـران و رسولان، و محشور ساز مرا در زمرۀ آنان ای مهربان‌ترین مهربانان و سلام فراوان تو بر آنان باد.