بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ یٰا مَنْ یَصْـرِفُ الْبَلاٰیٰا، وَیَعْلَمُ الْخَفَایٰا، وَیُجْزِلُ الْعَطَایٰا، سُؤٰالَ نَادِمٍ عَلَی اقْتِـرَافِ الْآثَامِ، مُتَأَلِّمٍ عَلَی الْمَعَاصِی مَرَّ اللَّیَالِی وَالْاَیّٰامِ، لَمْ یَجِدْ مُجِیراً سِوٰاكَ، وَلاٰ مُؤَمَّلًا یَفْزَعُ إِلَیْهِ لِارْتِجَاءِ كَشْفِ فَاقَتِهِ غَیْرَكَ.
خداوندا، از تو درخواست می‌کنم ای آنکه بلاها را می‌گرداند، و پنهان‌ها را می‌داند و فراوان می‌سازد عطاها را، درخواست پشیمانی، بر ارتکاب گناهان، به درد آمده‌ای از نافرمانی‌ها در گذشت شب‌ها و روزها، نـمی‌یابد جز تو پناه دهنده‌ای را، و نه مورد آرزویی که به سویش پناهنده شود به امید برطرف کردن فقرش، جز تو.
أَنْتَ الَّذِی عَمَّ الْخَلَائِقَ مَنُّكَ، وَغَمَرْتَهُمْ بِسَعَةِ رَحْمَتِكَ وَتَطَوُّلِكَ وَكَرٰامَتِكَ، وَشَمَلْتَهُمْ بِسَوٰابِغِ نِعْمَتِكَ، یٰا كَرِیمَ الْمَآبِ وَالْمُحْسِنُ الْوَهّٰابُ، وَالْمُنْتَقِمُ مِمَّنْ عَصَاهُ بِأَلِیمِ الْعِقَابِ، دَعَوْتُكَ مُقِرّاً عَلَیٰ نَفْسِی بِالْاِسَاءَ‌ةِ، إِذْ لَمْ أَجِدْ مَلْجَأً أَلْجَأُ إِلَیْهِ، یٰا خَیْرَ مَنِ اسْتُدْعِیَ لِبَذْلِ الرَّغَائِبِ، وَأَنْجَحَ مَأْمُولٍ لِكَشْفِ الضُّـرِّ، لَكَ عَنَتِ الْوُجُوهُ، فَلاٰ تَرُدَّنِی مِنْكَ بِحِرْمَانٍ إِنَّكَ تَفْعَلُ مٰا تَشَاءُ، وَتَحْكُمُ مٰا تُرِیدُ.
تو هستی که منتت همۀ آفریدگان را در بر گرفت، و آنها را در گستـردگی رحمتت فرو بردی و در لطف و کرامتت، و آنان را شامل شدی با فراوانی نعمتت، ای آنکه بازگشت کریمانه داری و ای نیکی‌کنندۀ بسیار بخشنده، و انتقام گیرندۀ از هر کس که او را نافرمانی کند، با کیفر دردناک، تو را خواندم در حالی که اقرارکنندۀ بر خود هستم به بدکاری، که نـمی‌یابم پناهگاهی تا به آن پناه برم، ای بهتـرین کسی که خوانده شود برای بخشیدن خواسته‌ها و بهتـرین مورد امید برای دور کردن گرفتاری، چهره‌ها برای تو خاضع شده‌اند پس بازمگردان مرا از نزد خودت با محرومیت که تو انجام می‌دهی هرچه را خواهی، و دستور می‌دهی هر چه را اراده کنی.
إِلٰهیٖ وَسَیِّدِی وَمَوْلاٰیَ أَیُّ رَبٍّ أَرْتَجِیهِ، أَمْ أَیُّ إِلٰهٍ أَقْصُدُهُ إِذٰا أَلَمَّ بِیَ النَّدَمُ، وَأَحَاطَتْ بِیَ الْمَعَاصِی، وَأَنْتَ وَلِیُّ الصَّفْحِ، وَمَأْوَى الْكَرَمِ، فَإِنْ كُنْتُ یٰا إِلٰهیٖ مُسْـرِفاً عَلَیٰ نَفْسِی بِانْتِهَاكِ الْحُرُمَاتِ، نَاسِیاً مَا اجْتَـرَمْتُ مِنَ الْهَفَوَاتِ فَإِنَّكَ لَطِیفٌ تَجُودُ عَلَی الْمُذْنِبِینَ وَالْمُسْـرِفِینَ بِرَحْمَتِكَ یٰا أَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ، وَتُسَكِّنُ رَوْعَاتِ الْوَجِلِینَ وَتُحَقِّقُ أَمَلَ الْآمِلِینَ، وَتُفِیضُ سِجَالَ عَطَایَاكَ عَلَی الْمُسْتَأْهِلِینَ.
خدای من و سـرور و مولایم، به کدام پروردگار امید بندم؟ یا کدام خدا را قصد نـمایم هرگاه روی آورد بر من پشیمانی، و مرا فراگیرد گناهانم؟ در حالی که تو اختیاردار گذشت هستی، و مأوای بخشش، پس اگر ای خدای من بر خود ستم کرده باشم با رعایت نکردن حرمت‌ها، و فراموش کنم آنچه را مرتکب شده‌ام از خطاها، پس همانا تو دارای لطف هستی و بر گناهکاران و ستمکاران می‌بخشی به رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان، و آرام می‌سازی هراس‌های بیمناکان را و محقق می‌سازی آرزوی آرزومندان را، و سـرازیر می‌سازی عطاهای پیوسته‌ات را به آنها که شایسته اند.
إِلٰهیٖ قَدَّمَنِی إِلَیْكَ رَجَاءٌ لاٰیَشُوبُهُ قُنُوطٌ، وَأَمَلٌ لاٰیُكَدِّرُهُ یَأْسٌ یٰا مُحِیطاً بِالْغُیُوبِ، أَمْسَیْتُ وَأَصْبَحْتُ عَلَیٰ بَابٍ مِنْ أَبْوَابِ مِنَحِكَ سَائِلاً مُبْتَهِلاً، وَلَیْسَ مِنْ جَمِیلِ امْتِنَانِكَ رَدُّ سَائِلٍ مَلْهُوفٍ مُضْطَرٍّ إِلیٰ رَحْمَتِكَ وَإِلیٰ خَیْرِكَ الْمَأْلُوفِ.
خدای من، مرا پیش آورد به سوی تو امیدی که با آن نومیدی نیامیخته، و آرزویی که یأس تیره‌اش نساخته، ای احاطه دارنده به پنهانی‌ها، شام نـمودم و صبح کردم بر دری از درهای بخشش‌هایت درخواست‌کننده التماس کننده، و از لطف نیکویت نیست بازگرداندن گدایی نیازمند و ناچار به رحمتت که با خیر و خوبی‌ات انس دارد.
اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الَّذِی عَجَزَتِ الْاَوْهَامُ عَنِ الْاِحَاطَةِ بِكَ، وَكَلَّتِ الْاَلْسُنُ عَنْ صِفَةِ ذَاتِكَ، فَبِآلاٰئِكَ وَطَوْلِكَ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَأَقِلْنِی عَثْـرَتِی یٰا غَایَةَ الْآمِلِینَ، وَیٰا جَبّٰارَ السَّمٰاوَاتِ وَالْاَرَضِینَ، وَیٰا بَاقِیاً بَعْدَ فَنَاءِ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ، وَیٰا دَیّٰانَ یَوْمِ الدِّینِ، فَأَنْتَ ثِقَةُ مَنْ لاٰیَثِقُ بِنَفْسِهِ لاِفْرَاطِ عَمَلِهِ، وَأَمَلُ مَنْ لَمْ یَكُنْ لَهُ أَمَلٌ لِكَثِیرِ زَلَـلِهِ، وَرَجَاءُ مَنْ لَمْ یَرْتَجِ مُعْتَمَداً بِسُوءِ سَبِیلِهِ سِوٰاكَ،
خداوندا، تو هستی که خیال‌ها ناتوان شدند از فراگیری تو، و بازماندند زبان‌ها از وصف ذاتت، پس به نعمت‌ها و لطفت، درود فرست بر محمد و آل محمد پیامبـر، و خطایم را ببخش ای نهایت آرزوی آرزومندان، و ای توانـمند آسمان‌ها و زمین‌ها، و ای ماندگار بعد از نیستی همۀ آفریدگان، و ای پاداش‌دهندۀ روز جزا، که تو مورد اعتماد هر کسی هستی که به خود اعتماد ندارد به خاطر ناهنجاری عملش، و آرزوی هر که آرزویی ندارد به خاطر بسیاری لغزش‌هایش، و امید هر کسی که امیدی به تکیه‌گاهی جز تو ندارد، به خاطر بدی راهش،
اَللّٰهُمَّ فَأَنْقِذْنِی مِنَ الْمَهَالِكِ، وَأَحْلِلْنِی دَارَ الْاَبْرَارِ، وَاغْفِرْ لیٖ ذُنُوبَ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ، یٰا مُطَّلِعاً عَلَی الْاَسْـرَارِ، وَاحْتَمِلْ عَنِّی مَا افْتَـرَضْتَ عَلَیَّ لِلْآبَاءِ وَالْاُمَّهَاتِ، وَاكْفِنِی مٰا أَهَمَّنِی بِلُطْفِكَ وَكَرَمِكَ یٰا عٰالِیَ الْمَلَكُوتِ، وَأَشْـرِكْنِی فیٖ دُعَاءِ مَنْ دَعٰاكَ، وَاجْعَلْنِی مِمَّنِ اسْتَجَبْتَ لَهُ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ إِنَّكَ عَالِمٌ جَوَادٌ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الْاَخْیَارِ، وَاحْشُـرْنِی فیٖ زُمْرَتِهِمْ یٰا أَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّٰاهِرِینَ وَسَلَّمَ كَثِیراً.
خداوندا، مرا رهایی ده از هلاکت‌ها، و جای ده مرا در سـرای نیکان، و بیامرز برای من گناهان شب و روز را، ای آگاه بر رازها، و از دوش من بردار آنچه را بر من واجب گردانیدی برای پدران و مادران، و مرا کفایت کن آنچه را برایم مهم است و لطف و کرمت ای بلندمرتبۀ ملکوت، و مرا شـرکت ده در دعای هر که تو را خواند، و قرار ده مرا از جمله کسانی که اجابت نـموده باشی او را از مردان مؤمن و زنان با ایمان که تو دانای بخشنده‌ای، و صلوات خداوند بر محمد و خاندان نیکوکارش باد و مرا محشور ساز، در زمرۀ آنان، ای مهربان‌ترین مهربانان، و صلوات خداوند بر محمد و خاندان پاکش، و سلام او بر آنان باد.