حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) در ماه رجب به عمره رفت و آن حضـرت بیشتـر شب و روزش را در کنار کعبه نـماز می‌خواند، و در سجدۀ او شنیده می‌شد که می‌گفت:
عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ، فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوَ مِنْ عِنْدِكَ.
عظیم شد گناه از بنده‌ات، پس نیکو باشد عفو از نزد تو.
و در مدت اقامتش چیزی بر این نـمی‌افزود.