دعای دویست‌ و شصت – هنگامی که غذا می‌خورد

ابوحمزه ثـمالی گوید: هرگاه آن حضـرت غذا میل می‌فرمود می‌گفت:

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی أَطْعَمْنَا، وَسَقَانَا، وَکَفَانَا، وَأَیَّدَنَا، وَآوَانَا، وَأَنْعَمَ عَلَیْنَا، وَأَفْضَلَ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی یُطْعِمُ وَلٰا یُطْعَمُ.

سپاس خدای را که ما را غذا داد، و نوشانید، و کفایت نـمود، و تأییدمان کرد، و پناه‌مان داد، و نعمت داد ما را، و فزونی بخشید سپاس خدای را که غذا می‌دهد و غذا داده نـمی‌شود.