دعای دویست و شصت و نه – هرگاه به بستـر خود می‌رفت

صفحه نخست » دعای دویست و شصت و نه – هرگاه به بستـر خود می‌رفت

اشتراک گذاری مقاله

فهرست مطالب

ابوحمزه ثـمالی گوید: هر كس هنگام رفتـن به بستـرش بگوید:

اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْاَوَّلُ فَلاٰ شَیْءَ قَبْلَكَ، وَأَنْتَ الظّٰاهِرُ فَلاٰ شَیْءَ فَوْقَكَ، وَأَنْتَ البٰاطِنُ فَلاٰ شَیْءَ دُونَكَ، وَأَنْتَ الْآخِرُ فَلاٰ شَیْءَ بَعْدَكَ.

خداوندا، تو نخستین هستی و چیزی پیش از تو نبوده است، و تو آشکار هستی که چیزی آشکارتر از تو نیست، و تو باطن و پنهان هستی که چیزی پنهان‌تر از تو نباشد، و تو آخر هستی که چیزی بعد از تو نیست.

اَللّٰهُمَّ رَبَّ السَّمٰاوَاتِ السَّبْعِ، وَرَبَّ الْاَرَضِینَ السَّبْعِ، وَرَبَّ التَّوْرٰاةِ وَالْاِنْجِیلِ، وَالزَّبُورِ وَالْقُرْآنِ الْحَكِیمِ.

خداوندا، ای پروردگار هفت آسمان، و پروردگار زمین‌های هفتگانه، و پروردگار تورات و انجیل، و زبور و قرآن حکیم.

أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَـرِّ كُلِّ دَابَّةِ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِیَتِهَا، إِنَّكَ عَلیٰ صِـرٰاطٍ مُسْتَقِیمٍ.

به تو پناه می‌برم از شـر هر جنبنده‌ای که تو آن را در اختیار داشته باشی، که تو به راه مستقیم هستی.

خداوند فقر را از او دور می‌سازد و شـر هر جنبنده‌ای را از او باز می‌دارد.

عضو خبرنامه ما باشید

دریافت آخرین مطالب و موضوعات به صورت ایمیل و ارسال در شبکه های اجتماعی