بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ یَوْمَ ﴿لاٰیَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلاٰیَسْتَقْدِمُونَ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی، که ساعتی جلوتر یا دیرتر نخواهد بود».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ عِنْدَ سَكرَاتِ الْمَوْتِ، وَعِنْدَ مُفَارَقَةِ الرُّوحِ وَعِنْدَ مُعَایَنَةِ الْمَوْتِ.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، هنگام سختیهای مرگ و هنگام جدا شدن روح و هنگام مشاهدۀ مرگ.
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ عِنْدَ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ وَعِنْدَ الْوُقُوفِ بَیْنَ یَدَیْكَ.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، هنگام وحشت خروج از قبـر و هنگام ایستادن در پیشگاهت.
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ عِنْدَ هَوْلِ الْقِیَامَةِ وَشَدٰائِدِهَا.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، هنگام وحشت قیامت و سختیهای آن.
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ یَكُونُ النّٰاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که مردم همچون پروانههای بر زمین افتاده باشند».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ تَقُومُ السّٰاعَةُ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که قیامت به پا میشود».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ یَقُومُ النّٰاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که مردم برای پروردگار جهانیان به پا میشوند».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ لاٰتَـمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئاً وَالْاَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلّٰهِ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که هیچ کس برای دیگری چیزی را مالک نیست و امر در آن روز برای خداوند است».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ تَبْیَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوہٌ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که چهرههایی سفید میگردند و چهرههایی سیاه میشوند».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که انسان میگریزد از برادر و مادر و پدرش و از همسـر و فرزندانش، برای هر کدام از آنان در آن روز وضعی است که او را مشغول میسازد».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلاٰئِكَةُ صَفّاً لاٰیَتَكَلَّمُونَ إِلّٰا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَقَالَ صَوَاباً﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که روح و فرشتگان به صف ایستند سخن نـمیگویند، جز آنکه خداوند رحمان او را اجازه دهد و سخن به صواب گوید».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مٰا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ یٰا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که انسان مینگرد به آنچه خود پیش فرستاده و کافر میگوید کاش خاک میبودم».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿فیٖ يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُہُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ فَاصْبِـرْ صَبْـرًا جَمِيلًا﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال باشد پس صبـر کن، صبـری نیکو».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ * وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که گناهکار دوست دارد که عذاب آن روز را از خود دور کند با فدا کردن فرزندان و همسـر و برادرش».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ * تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ * قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ * أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که میلرزد لرزنده و در پی آن میآید در پی آینده، دلهایی در آن روز پریشانند و چشمانشان نگران».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلَائِكَةَ لاٰ بُشْـرَىٰ يَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِینَ وَيَقُولُونَ حِجْرًا مَحْجُورًا﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که فرشتگان را میبینند مژدهای نیست در آن روز گناهکاران را و میگویند که شما محروم و ممنوع باشید».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلیٰ يَدَيْهِ يَقُولُ يٰا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا * يٰا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا﴾
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که ستمکار دستهایش را به دندان میگزد و میگوید کاش راهی برای خود همراه پیامبـر میجستم وای بر من کاش فلانی را به دوستی نـمیگرفتم».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا * السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُہُ مَفْعُولًا﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که پسـران را پیر میسازد، آسمان در آن شکافته میشود وعدۀ او عملی شده میباشد».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که به جهنم میگوییم آیا پر گشتهای و میگوید: آیا فزونی وجود دارد؟»
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿يَوْمَ لاٰيُغْنِي مَوْلًی عَنْ مَوْلًی شَيْئًا وَلاٰ هُمْ يُنْصَـرُونَ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که بینیاز نـمیکند دوستی از دوستی چیزی را و آنها یاری نـمیشوند».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ تَأْتِی كُلُّ نَفْسٍ بِـمٰا كَسَبَتْ وَهُمْ لاٰیُظْلَمُونَ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که هر شخصی میآید با آنچه انجام داده است و آنان هرگز ستم نشوند».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ لاٰتَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلاٰ يُقْبَلُ مِنْهٰا شَفَاعَةٌ وَلاٰ یُؤْخَذُ عَدْلٌ وَلاٰ هُمْ يُنْصَـرُونَ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که کسی چیزی به جای دیگری مجازات نبیند و پذیرفته نشود از او شفاعتی و گرفته نـمیشود از او تاوانی و آنان یاری نشوند».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمّٰا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَىٰ وَمٰا هُمْ بِسُكَارَىٰ وَلٰكِنَّ عَذَابَ اللّٰهِ شَدِيدٌ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که هر زن شیرده طفل خود را (از هول) فراموش کند و هر آبستـن بار رحم را بیفکند، و مردم را (از وحشت آن روز) بیخود و مست بنگری در صورتی که مست نیستند و لیکن عذاب خدا سخت است.»
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ أَزِفَتِ الْآزِفَةُ * لَيْسَ لَهٰا مِنْ دُونِ اللّٰهِ كَاشِفَةٌ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که نزدیک شود قیامت، هیچ کس غیر خدا آن روز را آشکار نتواند ساخت».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿یَوْمَ لاٰيَجْزِي وَالِدٌ عَنْ وَلَدِہِ وَلاٰ مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِہِ شَيْئًا إِنَّ وَعْدَ اللّٰهِ حَقٌّ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که نه هیچ پدری ذرهای به کار فرزند آید و نه هیچ فرزندی ذرهای به کار پدر آید، البتّه وعده خدا حق و حتمی است».
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ ﴿يَوْمَ لاٰيَنْفَعُ مَالٌ وَلاٰ بَنُونَ إِلّٰا مَنْ أَتَی اللّٰهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ﴾.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، «روزی که مال و فرزندان (هیچ به حال انسان) سود نبخشند. و تنها آن کس سود برد که با دل با اخلاص پاک (از شـرک و ریب و ریا) به درگاه خدا آید.»
اِلٰهیٖ، اَلْاَمٰانَ اَلْاَمٰانَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ، وَبِحَقِّ الْاَنْبِیَاءِ وَالْمُرْسَلِینَ، وَالْاَئِـمَّةِ الطَّیِّبِینَ الطّٰاهِرِینَ، بِرَحْمَتِكَ یٰا أَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ خَیْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ أَجْمَعِینَ، وَسَلَّمَ تَسْلِیماً كَثِیراً كَثِیراً.
خدای من، امان میخواهم، امان میخواهم، به حق محمد و به حق پیامبـران و فرستادگان، و امامان پاک طاهر، به رحمتت ای مهربانترین مهربانان، و صلوات خداوند بر بهتـرین آفریدگانش محمد و خاندانش همگی، و سلام فراوانِ فراوان بر آنان باد.