دعای دویست‌ و پنجاه‌ و سه – در روز شنبه

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

بِسْمِ اللّٰهِ كَلِمَةِ الْمُعْتَصِمِینَ، وَمَقالَةِ الْمُتَحَرِّزِينَ، وَأَعُوذُ بِاللّٰهِ تَعَالیٰ مِنْ جَوْرِ الْجَائِرِينَ، وَكَيْدِ الْحَاسِدِينَ، وَبَغْىِ الظَّالِمِینَ، وَأَحْمَدُہُ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِينَ.

به نام خدا که سخن پناه‌جویان و گفتار پرهیزگاران است و پناه می‌برم به خدای بلندمرتبه از ستم ستمگران و نیرنگ حسودان و سـرکشی ظالمان و او را می‌ستایم، ستایشی برتر از ستایش ستایشگران.

اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْواحِدُ بِلاٰشَـرِيكٍ، وَالْمَلِكُ بِلاٰتَـمْلِيكٍ، لاٰتُضَادُّ فیٖ حُكْمِكَ، وَلاٰ تُنَازَعُ فیٖ مُلْكِكَ، أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ، وَأَنْ تُوزِعَنِى مِنْ شُكْرِ نُعْمَاكَ مٰا تَبْلُغُ بیٖ غَايَةَ رِضَاكَ؛

خداوندا تویی یگانه بی‌انباز و پادشاه علی الاطلاق، در فرمانروایی‌ات مخالفت نشوی و در پادشاهی‌ات هماوردی نداری، از تو می‌خواهم که بر بنده و فرستاده‌ات محمد درود فرستی و سپاس نعمت‌هایت را چنان قسمت من کن که مرا به کمال خشنودی‌ات نائل گرداند؛

وَأَنْ تُعِينَنِى عَلَیٰ طَاعَتِكَ وَلُزُومِ عِبَادَتِكَ، وَاسْتِحْقَاقِ مَثُوبَتِكَ بِلُطْفِ عِنَايَتِكَ، وَتَرْحَمَنِى بِصَدِّى عَنْ مَعَاصِيكَ مٰا أَحْيَيْتَنِى، وَتُوَفِّقَنِى لِمٰا يَنْفَعُنِى مٰا أَبْقَيْتَنِى، وَأَنْ تَشْـرَحَ بِكِتَابِكَ صَدْرِى، وَتَحُطَّ بِتِلاوَتِهِ وِزْرِى، وَتـَمْنَحَنِى السَّلَامَةَ فیٖ دِينِى وَنَفْسِی، وَلاٰ تُوحِشَ بیٖ أَهْلَ أُنْسِی، وَتُتِمَّ إِحْسَانَكَ فِيمٰا بَقِىَ مِنْ عُمْرِى كَمٰا أَحْسَنْتَ فِيمٰا مَضَیٰ مِنْهُ، یٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

و مرا به لطف توجهت بر طاعت و پای‌بندی بر بندگی‌ات و شایستگی پاداشت یاری کنی و تا زنده‌ام به بازداشتـن از گناهانت بر من مهرورزی و تا زمانی که مرا باقی می‌داری بر انجام آنچه بهره‌ام رساند توفیقم دهی و به کتاب خود (قرآن) برای پذیرش حق، سینه‌ام را فراخ گردانی و بار گناهانم را با تلاوتش از نامه اعمالـم فروریزی و در دین و جانم به من سلامت بخشی و کسانی که به آن‌ها انس گرفته‌ام از من وحشت‌زده نکنی و در باقیمانده عمرم احسانت را بر من تـمام کنی، چنان‌که در گذشته عمرم بر من احسان نـمودی، ای مهربان‌ترین مهربانان.