دعای دویست‌ و چهل‌ و دو – در روز چهارشنبه

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى جَعَلَ اللَّیْلَ لِبَاساً، وَالنَّوْمَ سُبَاتاً، وَجَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً، لَکَ الْحَمْدُ أَنْ بَعَثْتَنِى مِنْ مَرْقَدِى وَلَوْ شِئْتَ جَعَلْتَهُ سَـرْمَداً، حَمْداً دائِـماً لاٰیَنْقَطِعُ أَبَداً، وَلاٰ یُحْصِی لَهُ الْخَلائِقُ عَدَداً. اَللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ أَنْ خَلَقْتَ فَسَوَّیْتَ وَقَدَّرْتَ وَقَضَیْتَ، وَأَمَتَّ وَأَحْیَیْتَ، وَأَمْرَضْتَ وَشَفَیْتَ، وَعَافَیْتَ وَأَبْلَیْتَ، وَعَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَیْتَ، وَعَلَی الْمُلْکِ احْتَوَیْتَ.

ستایش خدا را که شب را پوشش و خواب را مایه آرامش و روز را زمینه تکاپو قرار داده، ستایش فقط شایسته توست که مرا از خوابگاهم برانگیختی و اگر می‌خواستی خوابم را جاودان می‌ساختی، ستایش دائم که هرگز پایان نیابد و سپاس بیکران ‌که آفریدگان از شمارش آن ناتوان‌اند، خدایا! ستایش تنها شایسته توست که آفریدی و سامان دادی و اندازه مقرر نـمودی و فرمان دادی و میراندی و زنده کردی و بیمار نـمودی و درمان کردی و بهبودی عنایت فرمودی و فرسوده ساختی و بر عرش هستی استیلا یافتی و بر فرمانروایی جهان چیره گشتی.

أَدْعُوکَ دُعَاءَ مَنْ ضَعُفَتْ وَسِیلَتُهُ، وَانْقَطَعَتْ حِیلَتُهُ، وَاقْتَـرَبَ أَجَلُهُ، وَتَدَانَیٰ فِی الدُّنْیَا أَمَلُهُ، واشْتَدَّتْ إِلیٰ رَحْمَتِکَ فاقَتُهُ، وَعَظُمَتْ لِتَفْرِیطِهِ حَسْـرَتُهُ، وَکَثُـرَتْ زَلَّتُهُ وَعَثْـرَتُهُ، وَخَلُصَتْ لِوَجْهِکَ تَوْبَتُهُ. فَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیِّینَ، وَعَلَیٰ أَهْلِ بَیْتِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ، وَارْزُقْنِى شَفاعَهَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، وَلاٰتَحْرِمْنِى صُحْبَتَهُ إِنَّکَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ، اَللّٰهُمَّ اقْضِ لیٖ فِی الْأَرْبَعاءِ أَرْبَعاً: اِجْعَلْ قُوَّتِی فیٖ طَاعَتِکَ وَنَشَاطِى فیٖ عِبَادَتِکَ، وَرَغْبَتِى فیٖ ثَوَابِکَ، وَزُهْدِى فِیمٰا یُوجِبُ لیٖ أَلِیمَ عِقَابِکَ، إِنَّکَ لَطِیفٌ لِمَا تَشَاءُ.

تو را می‌خوانم همچون کسی که وسیله‌اش ناکارا گشته و رشتۀ چاره‌اش گسسته و مرگش نزدیک شده و آرزویش در دنیا کاستی یافته و سخت بر رحمت تو نیازمند گشته و حیرتش بر اثر کوتاهی فزونی یافته و لغزش و افتادنش فزونی یافته و بازگشتش به‌سوی تو خالص شده است، پس بر محمّد خاتم پیامبـران و بر خاندان پاکیزه و پاک‌نهاد او درود فرست و شفاعت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش باد) را روزی‌ام فرما و از هم‌نشینی با او محرومم مساز، همانا تویی مهربان‌ترین مهربانان، خدایا! در چهارشنبه چهار حاجت مرا روا ساز: نیرویم را در طاعت خود و نشاطم را در بندگی خویش و رغبتم را در پاداشت و بی‌رغبتی‌ام را در آنچه موجب عذاب دردناک توست قرار ده، همانا تو به هر که بخواهی مهربانی.