دعای دویست‌ و چهل‌ و شش – در روز جمعه

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الأَوَّلِ قَبْلَ الْإِنْشاءِ وَالْإِحْياءِ، وَالْآخِرِ بَعْدَ فَنَاءِ الأَشْياءِ، الْعَلِيمِ الَّذِى لاٰيَنْسیٰ مَنْ ذَكَرَہُ، وَلاٰ يَنْقُصُ مَنْ شَكَرَہُ، وَلاٰ يَخِيبُ مَنْ دَعَاهُ، وَلاٰ يَقْطَعُ رَجَاءَ مَنْ رَجَاهُ.

ستایش خدا را که آغاز هستی است پیش از آفرینش و حیات‌بخشی و پایان هستی است پس از نابودی همه چیز، دانایی که از یاد مبـرد آن را که یادش کند و کم نگذارد از آنکه شکرش را به‌جای آورد و ناامید نسازد آن را که بخواندش و قطع نکند امید آن‌که به او امید بست؛

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُكَ وَكَفىٰ بِكَ شَهِيداً، وَأُشْهِدُ جَمِيعَ مَلائِكَتِكَ وَسُكَّانَ سَمٰواتِكَ وَحَمَلَةِ عَرْشِكَ، وَمَنْ بَعَثْتَ مِنْ أَنْبِيَائِكَ وَرُسُلِكَ، وَأَنْشَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِكَ، أَنِّی أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ اِلّٰا أَنْتَ؛

خداوندا تو را گواه می‌گیرم و تو برای گواهی کافی هستی و گواه می‌گیرم همه فرشتگانت و ساکنان آسمان‌هایت و نگهبانان عرشت و رسولان و پیامبـرانی که برانگیختی و انواع آفریده‌هائی که آفریدی (همه و همه را گواه می‌گیرم) بر اینکه باور دارم که همانا تویی خدا، شایسته پرستشی جز تو نیست؛

وَحْدَكَ لاٰ شَـرِيكَ لَكَ وَلاٰ عَدِيلَ، وَلاٰ خُلْفَ لِقَوْلِكَ وَلاٰ تَبْدِيلَ، وَأَنَّ مُحَمَّداً صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ عَبْدُكَ وَرَسُولُكَ، أَدَّىٰ مٰا حَمَّلْتَهُ إِلَی الْعِبَادِ، وَجَاهَدَ فِی اللّٰهِ عَزَّ وَجَلَّ حَقَّ الْجِهَادِ، وَأَنَّهُ بَشَّـرَ بِـمٰا هُوَ حَقٌّ مِنَ الثَّوَابِ، وَأَنْذَرَ بِـمٰا هُوَ صِدْقٌ مِنَ الْعِقَابِ،

یگانه‌ای؛ شـریکی نداری و بی‌همتایی و اختلاف و تفاوتی و تغییری در گفتارت نیست و اینکه محمّد ـ که خدا بر او و خاندان او درود فرستدـ بنده و فرستاده توست؛ رسالتی را که بر عهده‌اش نهاده بودی به بندگانت رساند و در راه خدای عزوجل جهاد کرد، آنگونه که شایسته جهاد بود و به پاداشی که حق است مژده داد و از عذابی که راست است بیم داد،

اَللّٰهُمَّ ثَبِّتْنِى عَلیٰ دِينِكَ مٰا أَحْيَيْتَنِى؛ وَلاٰ تُزِغْ قَلْبِى بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنِى، وَهَبْ لیٖ مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ. صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنِى مِنْ أَتْباعِهِ وَشِيعَتِهِ، وَاحْشُـرْنِی فیٖ زُمْرَتِهِ، وَوَفِّقْنِى لِأَدَاءِ فَرْضِ الْجُمُعَاتِ، وَمٰا أَوْجَبْتَ عَلَیَّ فِيها مِنَ الطَّاعَاتِ، وَقَسَمْتَ لِأَهْلِهَا مِنَ الْعَطَاءِ فیٖ يَوْمِ الْجَزَاءِ، إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ.

خداوندا، تا زنده‌ام مرا بر دین خود ثابت بدار؛ و دلـم را پس از آنکه به نور هدایت روشن کردی منحرف مکن و از نزد خود رحمتی بر من ببخش، چراکه تنها تو بخشاینده‌ای، درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد و مرا از پیروان و شیعیان او قرار ده و در گروه او محشورم گردان و بر انجام واجبات جمعه‌ها و طاعاتی که در آن بر من لازم کردی توفیقم ده و عطایی که در رستاخیز برای اهل جمعه قرار داده‌ای نصیبم گردان، چه همانا تویی قدرتـمند حکیم.