امام باقر (علیه‌السلام) از پدرش حضـرت سجاد (علیه‌السلام) روایت كرده است كه فرمود: از اعمال بعد از ظهر روز جمعه خواندن این دعا است:
اَللّٰهُمَّ اشْتَـرِ مِنِّی نَفْسِیَ الْمَوْقُوفَةَ عَلَيكَ، الْمَحْبُوسَةَ لِأَمرِكَ بِالجَنَّةِ مَعَ مَعْصُومٍ مِنْ عِتْـرَةِ نَبِيِّكَ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، مَحْزُونٍ لِظُلامَتِهِ، مَنْسُوبٍ بِوِلادَتِهِ، تَـمْلَأُ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلاً وَقِسْطاً كَمٰا مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً ، وَلاٰ تَجْعَلْنِي مِمَّنْ تَقَدَّمَ فَمَرَقَ، أَوْ تَأَخَّرَ فَمَحَقَ، وَاجْعَلْنِي مِمَّنْ لَزِمَ فَلَحِقَ، وَاجْعَلْنِي شَهِيداً سَعِيداً فیٖ قَبْضَتِكَ.
خداوندا، از من خریداری کن نفسم را، وقف شده بر تو است، و نگهداشته شده به امرت در برابر بهشت، همراه امام معصومی از عتـرت پیامبـرت که درود خداوند بر او خاندانش باد، اندوهگین برای مظلومیتش، نسبت داده شده به ولادتش، و زمین را به دست او از عدل و داد پر مى‌كنى، همان‌گونه كه از ظلم و ستم پر شده است و مرا قرار مده از کسانی که پیشی گرفته و خارج شد از مسیر حق و یا عقب ماند و از بین رفت، و قرار ده مرا از کسانی كه همراه حق بود و رسيد، و مرا شهيدى سعادتـمند و در اختيار خود قرار بده.
یٰا إِلٰهیٖ سَهِّلْ لیٖ نَصِیباً جَزْلاً وَقَضٰاءً حَتْماً لاٰیُغَیِّرُہُ شَقٰاءٌ، وَاجْعَلْنِی مِمَّنْ هَدَیْتَهُ فَهَدىٰ، وَزَكَّیْتُه فَنَجٰا، وَوَالَیْتَ فَاسْتَثْنَیْتَ فَلاٰ سُلْطَانَ لِاِبْلِیسَ عَلَیْهِ، وَلاٰ سَبِیلَ لَهُ إِلَیْهِ، وَمَا اسْتَعْمَلْتَنِی فِیهِ مِنْ شَیْءٍ، فَاجْعَلْ فِی الْحَلاٰلِ مَأْكَلِی وَمَلْبَسِی وَمَنْكَحِی، وَقَنِّعْنِی یٰا إِلٰهیٖ بِـمٰا رَزَقْتَنِی، وَمٰا رَزَقْتَنِی مِنْ رِزْقٍ فَأَرِنِی فِیهِ عَدْلًا حَتّٰى أَرىٰ قَلِیلَهُ كَثِیراً، وَأَبْذُلَهُ فِیكَ بَذْلاً، وَلاٰ تَجْعَلْنِی مِمَّنْ طَوَّلْتَ لَهُ فِی الدُّنْیَا أَمَلَهُ، وَقَدِ انْقَضیٰ أَجَلُهُ، وَهُوَ مَغْبُونٌ عَمَلُهُ.
ای خدای من برای من بهره‌ای بزرگ را آسان ساز و قضایی حتمی که شقاوت تغییرش ندهد، و قرار ده مرا از کسانی که هدایت کردی و هدایت یافت، و پاک گردانیدی او را و نجات یافت، و عهده‌دار شدی و استثنا نـمودی پس شیطان را بر او سلطه‌ای نیست، و نه راهی است او را به سوی وی، و آنچه مرا به کارگیری در آن از هر چیزی پس قرار ده در حلال، خوراک و پوشاک و آمیزشم را، و قانع ساز مرا ای خدای من به آنچه روزی‌ام دادی، و آنچه قسمت من کرده‌ای از روزی نشان بدهد به من در آن عدالتی را تا اندکش را فراوان ببینم، و آن را در راه تو ببخشم، و قرار مده مرا از جملۀ کسانی که طولانی ساخته باشی برای او در دنیا آرزویش را، در حالی که اجلش به پایان آمده و او در عملش کاستی دارد.
أَسْتَوْدِعُكَ یٰا إِلٰهیٖ غُدُوِّی وَرَوَاحِی وَمَقِیلِی وَأَهْلَ وِلاٰیَتِی، مَنْ كَانَ مِنْهُمْ أَوْ هُوَ كَائِنٌ، زَیِّنِّی وَإِیّٰاهُمْ بِالتَّقْوىٰ وَالْیُسْـرِ، وَاطْرُدْ عَنِّی وَعَنْهُمُ الشَّكَّ وَالْعُسْـرَ، وَامْنَعْنِی وَإِیّٰاهُمْ مِنْ ظُلْمِ الظَّلَمَةِ، وَأَعْیُنِ الْحَسَدَةِ، وَاجْعَلْنِی وَإِیّٰاهُمْ مِمَّنْ حَفِظْتَ، وَاسْتُـرْنِی وَإِیّٰاهُمْ فِیمَنْ سَتَـرْتَ، وَاجْعَلْ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ أَئِـمَّتِی وَقَادَتِی، وَآمِنْ رَوْعَتَهُمْ وَرَوْعَتِی، وَاجْعَلْ حُبِّی وَنُصْـرَتِی وَدِینِی فِیهِمْ وَلَهُمْ، فِإِنَّكَ إِنْ وَكَلْتَنِی إِلیٰ نَفْسِی زَلَّتْ قَدَمِی.
به تو می‌سپارم ای خدای من، آمد و رفت و سفر و حضـر و خویشانم را، آنکه از آنها باشد، یا خواهد بود، مرا و آنان را به تقوا و توانگری زینت ده، و دور کن از من و از آنان شک و سختی را، و باز بدار مرا و آنان را از ستم ظالـمان، و چشم‌های حسودان، و قرار ده مرا و آنان را از کسانی که حفظ نـموده‌ای، و بپوشان مرا، و آنان را در زمرۀ آنان که پوشاندی، و قرار ده آل محمد را که سلام بر او و آنان باد، امامان و پیشوایانم، و ایمن ساز پریشانی آنان و پریشانی مرا، و قرار ده دوستی و نصـرت و دینم را در آنان و برای آنان، که تو اگر مرا به خودم واگذاری پایم می‌لغزد.
مٰا أَحْسَنَ مٰا صَنَعْتَ بیٖ یٰا رَبِّ، إِذْ هَدَیْتَنِی لِلْاِسْلاٰمِ، وَبَصَّـرْتَنِی مٰا جَهِلَهُ غَیْرِی، وَعَرَّفْتَنِی مٰا أَنْكَرَہُ غَیْرِی، وَأَلْهَمْتَنِی مٰا ذَهِلُوا عَنْهُ، وَفَهَّمْتَنِی قَبِیحَ مٰا فَعَلُوا وَصَنَعُوا حَتّٰى شَهِدْتُ مِنَ الْاَمْرِ مٰا لَمْ یَشْهَدُوا وَأَنَا غَائِبٌ، فَمٰا نَفَعَهُمْ قُرْبُهُمْ، وَلاٰ ضَـرَّنِی بُعْدِی، وَأَنَا مِنْ تَحْوِیلِكَ إِیّٰایَ عَنِ الْهُدىٰ وَجِلٌ وَمٰا تَنْجُو نَفْسِی إِنْ نَجَتْ إِلّٰا بِكَ، وَلَنْ یَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ إِلّٰا عَنْ بَیِّنَةٍ!
چه نیکوست آنچه با من عمل کرده‌ای ای پروردگارم که مرا به اسلام هدایت نـمودی و بینایی‌ام دادی در آنچه غیر از من آن را جاهل گشت، و آشنا ساختی مرا آنچه غیر از من آن را نشناخت، و الهام کردی مرا آنچه آنان فراموش نـمودند، و فهماندی مرا زشتی آنچه عمل کرده و انجام داده‌اند، تا آنجا که گواهی دادم از امر، آنچه را آنان گواهی ندادند و من حاضـر نبوده‌ام، پس سودی نرساند آنها را نزدیک بودنشان، و نه زیان رساند مرا دور بودنم، و من از اینکه مرا بگردانی از هدایت بیمناکم، و نفسم نجات نـمی‌یابد اگر چه نجات یابد جز به تو، و هلاک نـمی‌شود هر که هلاک گردد جز از روی دلیل!
رَبِّ نَفْسِی غَرِیقُ خَطَایٰا مُجْحِفَةٍ، وَرَهِینُ ذُنُوبٍ مُوبِقَةٍ، وَصَاحِبُ عُیُوبٍ جَمَّةٍ، فَمَنْ حَمِدَ عِنْدَكَ نَفْسَهُ فَإِنِّی عَلَیْهَا زَارٍ، وَلاٰ أَتَوَسَّلُ إِلَیْكَ بِإِحْسَانٍ، وَلاٰ فیٖ جَنْبِكَ سُفِكَ دَمِی، وَلَمْ یُنْحِلِ الصِّیَامُ وَالْقِیَامُ جِسْمِی، فَبِأَیِّ ذٰلِكَ أُزَكِّی نَفْسِی وَأَشْكُرُهَا عَلَیْهِ وَأَحْمَدُهَا بِهِ بَلِ الشُّكْرُ لَكَ.
پروردگارم نفس من در خطاهایی طاقت فرسا غرق گشته و در گروه گناهانی هلاک کننده گرفتار آمده، و دارای عیب‌هایی فراوان است. پس هر کس خود را نزد تو بستاید، من از آن خشمگینم و به تو متوسل نـمی‌شوم به نیکوکاری‌ام، و نه در طاعت تو ریخته شده است خونم، و نه نحیف گشته است به روزه و نـماز بدنم، پس به کدام یک خود را پاک و آن را به خاطر آن سپاس گویم و به آن بستایم؟! بلکه سپاس از آن تو است.
اَللّٰهُمَّ لِسِتْـرِكَ عَلیٰ مٰا فیٖ قَلْبِی، وَتَـمَامِ النِّعْمَةِ عَلَیَّ فیٖ دِینِی، وَقَدْ أَمَتَّ مَنْ كَانَ مَوْلِدُہُ مُوْلِدِی، وَلَوْ شِئْتَ لَجَعَلْتَ مَعَ نَفَادِ عُمُرِہِ عُمُرِی، مٰا أَحْسَنَ مٰا فَعَلْتَ بیٖ یٰارَبِّ، لَمْ تَجْعَلْ سَهْمِی فِیمَنْ لَعَنْتَ، وَلاٰ حَظّیٖ فِیمَنْ أَهَنْتَ، إِلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ مِلْتُ بِهَوَایَ وَإِرَادَتِی وَمَحَبَّتِی.
خداوندا، برای پوشاندنت بر آنچه را که در دل دارم، و کمال نعمت بر من در دینم، در حالی که میرانده‌ای آنکه را تولدش با من همزمان بود، که اگر می‌خواستی پایان عمرم را با تـمام شدن عمرش قرار می‌دادی، چه نیکوست آنچه با من عمل کرده‌ای ای پروردگارم، قرار ندادی سهم مرا با آنان که لعنت شان کرده‌ای، و نه بهره‌ام را در آنان که خوار نـموده‌ای، من به محمد و آل محمد که بر او بر آنان سلام باد تـمایل دارم با خواست و اراده و محبتم.
فَفِی مِثْلِ سَفِینَةِ نُوحٍ عَلَیْهِ السَّلاٰمُ فَاحْمِلْنِی، وَمَعَ الْقَلِیلِ فَنَجِّنِی وَفِیمَنْ زَحْزَحْتَ عَنِ النّٰارِ فَزَحْزِحْنِی، وَفِیمَنْ أَكْرَمْتَ بِـمُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ فَأَكْرِمْنِی، وَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلَوٰاتُكَ وَرَحْمَتُكَ وَرِضْوَانُكَ عَلَیْهِمْ مِنَ النّٰارِ فَأَعْتِقْنِی.
پس مرا بگذار در همانند کشتی نوح (علیه‌السلام)، و همراه با آن جمع اندک مرا نجات ده، و در شمار آنان که از آتش دورشان ساختی، و در میان آنان که گرامی داشته‌ای به محمد و آل محمد که سلام بر آنان باد، مرا گرامی بدار، و به حق محمد و آل محمد که صلوات و رحمت و خشنودی‌ات بر آنان باد، مرا از آتش رهایی ده.
سپس سجده کن، سجده شکری که در بعد از ظهر هر روز باشد، و در آن بگوی هر آنچه را که بیانش گذشت از دعا.