مدرسه انسان شناسی منتظر

جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

صفحه نخست » دعای دویست‌ و چهل‌ و یک – در روز سه شنبه

اشتراک گذاری مقاله

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ سُؤٰالَ مَنْ لَمْ یَجِدْ لِسُؤٰالِهِ مَسْؤُولاً سِوٰاكَ، وَأَعْتَمِدُ عَلَیْكَ اعْتِمَادَ مَنْ لاٰیَجِدُ لِاعْتِمَادِہِ مُعْتَمَداً غَیْرَكَ، لِاَنَّكَ أَنْتَ الْاَوَّلُ الَّذِی ابْتَدَأْتَ الْاِبْتِدَاءَ فَكَوَّنْتَهُ یٰا بَدِیعاً بِلُطْفِكَ، وَاسْتَكَانَ عَلَیٰ مَشِیَّتِكَ كَمٰا أَمَرْتَ بِاَحْكَامِ التَّقْدِیرِ، وَأَنْتَ أَعَزُّ وَأَجَلُّ مِنَ الْعَالَمِ، الَّذِی لاٰیُبَخِّلُكَ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ، «وَإِنَّـمٰا أَمْرُكَ إِذَا أَرَدْتَ شَيْئًا أَنْ تَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ».

خداوندا، از تو درخواست می‌کنم درخواست کسی که برای درخواست خود درخواست شونده‌ای جز تو نـمی‌یابد، و اعتماد می‌کنم بر تو اعتماد کسی که برای اعتمادش تکیه گاهی جز تو نـمی‌یابد، زیرا که تو آن نخستینی هستی که آغاز نـمودی آغاز را و آن را به وجود آوری، ای پدید آورنده به لطفت، خضوع نـمود بر خواستت آنگونه که امر کردی به احکام تقدیر، و تو عزیزتر و بزرگوارتر از عالـم هستی، که بخیل نسازد تو را اصـرار اصـرار کنندگان «همانا امر تو هرگاه چیزی را اراده کنی، که به آن بگویی باش پس می‌باشد».

أَمْرُكَ مَاضٍ، وَوَعْدُكَ حَتْمٌ، وَحُكْمُكَ عَزْمٌ، لاٰیَعْزُبُ عَنْكَ شَیْءٌ، وَأَنْتَ الرَّقِیبُ عَلَیٰ كُلِّ شَیْءٍ، اِحْتَجَبْتَ بِالْكِبْـرِیٰاءِ، وَتَعَزَّزْتَ بِالْقُدْرَةِ وَالْبَقَاءِ، وَذَلَّلْتَ الْجَبَابِرَةِ بِالْفَقْرِ وَالْفَنَاءِ، فَلَكَ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَالْاُولیٰ.

امر تو اجرا شونده است، و وعدۀ تو حتمی، و حکم تو قطعی است، پنهان نـمی‌شود از تو چیزی، و تو ناظر بر هر چیزی هستی، پنهان گشتی به کبـریایی‌ات و چیره گشتی با قدرت و ماندگاری، و خوار ساختی ستمگران را به فقر و از بین رفتـن، پس تو راست سپاس در آخرت و دنیا.

اَللّٰهُمَّ اَنْتَ حَلِیمٌ قَادِرٌ رَؤُوفٌ غَافِرٌ رَازِقٌ بَدِیعٌ مُجِیبٌ سَمِیعٌ، بِیَدِكَ نَوَاصِی الْعِبَادِ وَقَوَاصِی الْبِلاٰدِ، حَیٌّ قَیُّومٌ، جَوَادٌ كَرِیمٌ.

خداوندا تو بردبار توانای مهربان آمرزندۀ روزی دهندۀ پدیدآورندۀ اجابت کنندۀ، شنوا هستی، در دست توست اختیار بندگان و دورترین سـرزمین‌ها، زندۀ پایدار، بخشندۀ بزرگوار هستی.

اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْمَالِكُ الَّذِی مَلَكْتَ الْمُلُوكَ، وَتَوَاضَعَ لَكَ الْاَعِزّٰاءُ، وَاحْتَوَیْتَ بِإِلٰهِیَّتِكَ عَلَی الْمَجْدِ وَالثَّنَاءِ، فَلاٰ یَؤُودُكَ حِفْظُ خَلْقِكَ، وَیُدْرِكُ عَطَاءَ مَنْ مَنَحْتَهُ سَعَةَ رِزْقِكَ، وَأَنْتَ عَلّٰامُ الْغُیُوبِ، سَتَـرْتَ عَلَیَّ ذُنُوبِی، وَأَكْرَمْتَنِی بِـمَعْرِفَةِ دِینِكَ، وَلَمْ تَهْتِكْ عَنِّی جَمِیلَ سِتْـرِكَ یٰا حَنّٰانُ، وَلَمْ تَفْضَحْنِی یٰا مَنّٰانُ، أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ.

خداوندا تو مالکی هستی که پادشاهان را مالک و اختیاردار هستی، و قدرتـمندان برای تو فروتنی نـمودند، و با پروردگاری‌ات بر شکوه و ستایش دست یافتی، پس تو را گران نیاید نگهداری آفریدگانت، و در می‌یابد عطا و بخشش را هر کس که گستـردگی روزی‌ات را به او بخشیده باشی، و تو دانای پنهانی‌ها هستی، بر من پوشاندی گناهانم را، و گرامی داشتی مرا به شناخت دینت، و کنار نزدی از من پوشش نیکویت را ای مهربان، و مرا رسوا ننمودی ای بسیار نعمت دهنده، از تو می‌خواهم که درود فرستی بر محمد و آلش.

إِلٰهیٖ آمِنّٰا مِنْ عُقُوبَتِكَ، وَأَسْبِغْ عَلَیْنَا نِعْمَتَكَ، وَارْزُقْنَا دَوَامَ عَافِیَتِكَ، وَمَحَبَّةَ طَاعَتِكَ، وَاجْتِنَابَ مَعْصِیَتِكَ، وَحُلُولَ جَنَّتِكَ، وَمُرَافَقَةَ أَحِبَّتِكَ، إِنَّكَ ﴿تَـمْحُو مٰا تَشَاءُ وَتُثْبِتُ وَعِنْدَكَ أُمُّ الْكِتَابِ﴾.

خدای من، ما را از کیفرت ایمنی بخش، و فراوان کن بر ما نعمتت را، و روزی ده ما را دائم بودن عافیتت و دوستی طاعتت و دوری از معصیتت، و وارد شدن در بهشتت، و همراهی دوستانت را، که تو «از بین می‌بری هر چه را خواهی و اثبات می‌نـمایی و علم هر چیزی نزد توست».

إِنْ كُنْتُ یٰا إِلٰهِی اقْتَـرَفْتُ ذُنُوباً حَالَتْ بَیْنِی وَبَیْنَكَ بِاقْتِـرَافِی لَهٰا، فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَیَّ بِسَعَةِ رَحْمَتِكَ، وَتُنْقِذَنِی مِنْ عِقَابِكَ وَتُدْرِجَنِی دَرْجَ الْمُكْرَمِینَ فیٖ صَفْحِكَ، یٰا رَؤُوفُ احْتَمِلْ عَنِّی حَقَّ الْآبٰاءِ وَالْاُمَّهَاتِ، وَأَلْحِقْنِی بِالصّٰالِحِینَ وَالصّٰالِحَاتِ وَالْاَبْرَارِ مَعَهُمَا مِنَ الْاِخْوَةِ وَالْاَخَوَاتِ، وَاغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلِلْمُؤْمِنَاتِ إِنَّكَ قَرِیبٌ مُجِیبٌ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّیِّبِینَ الْاَخْیَاِر، وَاحْشُـرْنِی فیٖ زُمْرَتِهِمْ یٰا أَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ.

خدای من اگر گناهانی را مرتکب شدم که با ارتکاب آنها میان من و تو فاصله افتاده است، تو شایستۀ آن هستی که بر من بخشش کنی با وسعت رحمتت، و رها سازی مرا از کیفرت و جای دهی مرا در جای گرامی شدگان با گذشتت، ای مهربان از دوش من بردار حق پدران و مادران را، و ملحق ساز مرا به مردان و زنان درستکار و نیکان همراه آنان از برادران و خواهران، و بیامرز مردان و زنان با ایمان را که تو نزدیک و اجابت کننده هستی. و صلوات خداوند بر محمد و خاندان پاک نیکوکارش و مرا محشور ساز، در زمرۀ آنان، ای مهربان‌ترین مهربانان.

عضو خبرنامه ما باشید

دریافت آخرین مطالب و موضوعات به صورت ایمیل و ارسال در شبکه های اجتماعی