دعای سیزدهم – در یاد کردن از آل محمد (علیهم‌السلام)

اَللّٰهُمَّ يٰا مَنْ خَصَّ مُحَمَّداً وَاٰلَهُ بِالْكَرٰامَةِ، وَحَبٰاهُمْ بِالرِّسٰالَةِ وَخَصَّصَهُمْ بِالْوَسِيلَةِ وَجَعَلَهُمْ وَرَثَةَ الْاَنْبِيٰاءِ، وَخَتَمَ بِهِمُ الْاَوصِيٰاءَ وَالْاَئِـمَّةَ، وَعَلَّمَهُمْ عِلْمَ مٰا كَانَ وَمٰا بَقِىَ ﴿وَجَعَلَ اَفْئِدَةً مِنَ النّٰاسِ تَهْویٖ اِلَيْهِمْ﴾ فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَاٰلِهِ الطّٰاهِرِينَ، وَافْعَلْ بِنٰا مٰا اَنْتَ اَهْلُهُ فِی الدِّينِ وَالدُّنْیٰا وَالْٰاخِرَةِ، اِنَّكَ عَلیٰ كُلِّ شَیْءٍ قَديٖرٌ.

خداوندا، ای آنکه محمد و آل او را به کرامت مخصوص گردانیده و آنان را به رسالت گرامی داشته و به وسیله بودن ویژە ساخته و آنان را وارثان پیامبـران قرار داده‌ای و به وسیله آنان پایان دادی اوصیاء و امامان را، و به ایشان آموختی علم آنچه بوده و آنچه باقیمانده است «و قرار دادی دل‌هایی از مردم را هواخواه آنان» پس بر محمد و آل پاکش درود فرست، و با ما عمل کن آنچه را که تو شایستۀ آنی، در دین و دنیا و آخرت، که تو بر هر چیزی توانا هستی.