دعای سی‌ ام – آمرزش خواهی از خداوند عزوجلّ

 دعا در شوق به مغفرت و آمرزش از خداوند:

این دعا نهمین دعا در کتاب صحیفه سجادیهٔ معروف می باشد که در کتاب صحیفه جامعه به عنوان سی اُمین دعا تنظیم شده است.

دعا در شوق به مغفرت و آمرزش از خداوند مناجاتی ست که ابتدا بازگشت به سوی حق تعالی و توبه ای موردپسند را درخواست می کند و سپس از تصمیمات ناگواری که منجر به خشم پروردگار می شود خود را برحذر می کند. حضرت زین العابدین (علیه السلام) میل و ذائقهٔ مخاطب را با مفاهیم شیرین این نیایش به سمت میلِ به آمرزش خواهی سوق می دهد. آن حضرت هنگام دعا در شوق به مغفرت و آمرزش از خداوند ضعف انسانی که از نطفه  ای بی ارزش به وجود می آید را به زبان آورده و با ظرافت بیان از خداوند متعال درخواست یاری و استعانت دارد.

  نکته طلایی دعا در شوق به مغفرت و آمرزش از خداوند اشتیاق به بخشیده شدن و دریافت پاداش از فرمانروای هستی می باشد.

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صَیِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِکَ مِنَ التَّوْبَهِ،

خداوندا! بر محمد و آل او درود فرست و ما را به سـرمنزل توبه که محبوب توست برسان

و أَزِلْنَا عَنْ مَکْرُوهِکَ مِنَ الْإِصْرَارِ

و از پافشاری بر گناه که نمی‌پسندی دور ساز.

اَللّٰهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَیْنَ نَقْصَیْنِ فِی دِینٍ أَوْ دُنْیًا،

خداوندا! هنگامی که در میانۀ “خسارت در دین” یا “ضـرر در دنیا” قرار می‌گیریم

 فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً، وَ اجْعَلِ التَّوْبَهَ فِی أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً

آن خسارت(نقص) را بر دنیای ما که زود فانی می‌شود وارد ساز و عفو و بخششت را در دین‌مان که بادوام‌تر است قرار بده.

وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّیْنِ یُرْضِیکَ أَحَدُهُمَا عَنَّا، وَ یُسْخِطُکَ الْآخَرُ عَلَیْنَا،

و هرگاه قصد انجام دو کار را داشتیم که یکی از آن دو، تو را از ما خشنود می‌کند و دیگری ما را مورد غضب تو قرار می‌دهد،

 فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا یُرْضِیکَ عَنَّا، وَ أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا یُسْخِطُکَ عَلَیْنَا

پس ما را به سوی آنچه تو را خشنود می‌سازد متمایل ساز، و نیروی ما را در انجام آنچه تو را به خشم می‌آورد، سست و ضعیف گردان.

وَ لَا تُخَلِّ فِی ذَلِکَ بَیْنَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِیَارِهَا،

و در آن هنگام، ما را بین نفس و انتخاب خودمان رها مکن؛

 فَإِنَّهَا مُخْتَارَهٌ لِلْبَاطِلِ إِلَّا مَا وَفَّقْتَ، أَمَّارَهٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمْتَ‏.

زیرا نفس‌ همواره گرایش به باطل دارد، مگر آنکه تو توفیق دهی، و همواره به بدی امر می‌کند، مگر آنکه تو رحم کنی.

اَللّٰهُمَّ وَإِنَّکَ مِنَ الضَّعْفِ خَلَقْتَنَا، وَعَلَی الْوَهْنِ بَنَیْتَنَا، وَمِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ابْتَدَأْتَنَا،

خداوندا! تو ما را از ضعف آفریدی، بنیانمان را بر ناتوانی نهادی و از آبی پست و بی ارزش پدیدمان آوردی.

 فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِکَ، وَلَا قُوَّهَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِکَ،

پس هیچ توانی نداریم مگر به قدرت تو، و هیچ قدرتى نداریم مگر به یاری تو.

 فَأَیِّدْنَا بِتَوْفِیقِکَ، وَسَدِّدْنَا بِتَسْدِیدِکَ،

به توفیق خود ما را یاری بخش و قدم‌هایمان را به استحکام خود استوار گردان.

 وَاعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَکَ،

و چشم دل ما را از آنچه خلاف محبت توست، کور کن

وَلَا تَجْعَلْ لِشَیْ‏ءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِی مَعْصِیَتِکَ.‏

و در هیچ یک از اعضای ما راهی برای نافرمانی از خود قرار مده.

اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ،

خداوندا! بر محمد و آل او درود فرست

 وَاجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا، وَحَرَکَاتِ أَعْضَائِنَا،

و نجواهای دل ما و حرکات اعضای بدنمان،

وَلَمَحَاتِ أَعْیُنِنَا، وَلَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِی مُوجِبَاتِ ثَوَابِکَ

و اشارات چشمانمان و گفتار زبانمان را در راستای آنچه که موجب پاداش توست، قرار ده.

حَتَّى لَا تَفُوتَنَا حَسَنَهٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَکَ،

تا هیچ عمل نیکی که ما را مستحق پاداش تو می‌کند از دستمان نرود

وَلَا تَبْقَی لَنَا سَیِّئَهٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَکَ.

و هیچ گناهی که ما را مستوجب عقاب تو می‌سازد برایمان باقی نماند.