اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَصَیِّرْنَا إِلیٰ مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ، وأَزِلْنَا عَنْ مَکْرُوهِكَ مِنَ الْاِصْـرٰارِ. اَللّٰهُمَّ وَمَتیٰ وَقَفْنٰا بَیْنَ نَقْصَیْنِ فیٖ دِینٍ اَوْ دُنْیاً، فَاَوْقِعِ النَّقْصَ بِاَسْـرَعِهِمٰا فَنٰاءً، وَاجْعَلِ التَّوْبَةَ فیٖ اَطْوَلِهِمٰا بَقٰاءً.
خداوندا بر محمد و آلش درود فرست و ما را به سـرمنزل توبه که محبوب توست برسان و از پافشاری بر گناه که نـمی‌پسندی دور ساز. خداوندا هنگامی که در وضعی قرار می‌گیریم که به ناچار مستحق خسارت در دین یا ضـرر در دنیا می‌شویم، پس کاهش (نقص) را بر دنیای ما که زود فانی می‌شود وارد ساز و عفو و بخششت را در دین‌مان که بادوام‌تر است قرار بده.
وَإِذٰا هَمَمْنَا بِهَمَّیْنِ یُرْضِیكَ أَحَدُهُمَا عَنّٰا، وَیُسْخِطُكَ الْآخَرُ عَلَینَا، فَمِلْ بِنٰا إِلیٰ مٰا یُرْضِیكَ عَنّٰا، وَاَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمّٰا یُسْخِطُكَ عَلَیْنَا، وَلاٰ تُخَلِّ فیٖ ذٰلِكَ بَیْنَ نُفُوسِنَا وَاخْتِیٰارِهَا، فَإِنَّهٰا مُخْتَارَةٌ لِلْبٰاطِلِ إِلّٰا مٰا وَفَّقْتَ، أَمّٰارَةٌ بِالسُّوءِ إِلّٰا مٰا رَحِمْتَ.
و چون قصد دو کار کنیم که یکی از آنها تو را از ما خشنود می‌کند و آن دیگری تو را بر ما خشمگین می‌سازد. پس به آنچه در معرض رضای توست ما را متمایل کن و از قدرت‌مان بر امری که سبب خشم توست بکاه. و در این امور ما را به خود و به اختیار خویش رها مساز که نفسْ انتخاب‌کننده باطل است مگر آنکه تواَش توفیق دهی و پیوسته به بدی فرمان دهد، مگر آنکه تواَش رحمت آوری.
اَللّٰهُمَّ وَإِنَّكَ مِنَ الضَّعْفِ خَلَقْتَنَا، وَعَلَی الْوَهْنِ بَنَیْتَنَا، وَمِنْ مٰاءٍ مَهِینٍ ابْتَدَأْتَنَا، فَلاٰحَوْلَ لَنٰا إِلّٰا بِقُوَّتِكَ، وَلاٰ قُوَّةَ لَنٰا إِلّٰا بِعَوْنِكَ، فَأَیِّدْنَا بِتَوْفِیقِكَ، وَسَدِّدْنَا بِتَسْدِیدِكَ، وَاعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمّٰا خٰالَفَ مَحَبَّتَكَ، وَلاٰ تَجْعَلْ لِشَیْءٍ مِنْ جَوٰارِحِنَا نُفُوذاً فیٖ مَعْصِیَتِكَ.
خداوندا ما را از مایه ضعف و ناتوانی به وجود آورده‌ای و اساس آفرینش ما را بر سستی نهاده‌ای و آغاز ما را از آبی ناچیز بنا گذاشته‌ای. پس ما را جز به نیروی تو حرکتی و جز به یاری تو قوّتی نیست. پس به توفیق خود نیرومان بخش و با هدایتت به راه صواب استوارمان دار و چشم دلـمان را از آنچه در مسیر غیر عشق توست کور ساز و هیچ کدام از اعضای ما را در معصیت خود پیشـرفت مده.
اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَاجْعَلْ هَمَسٰاتِ قُلُوبِنَا وَحَرَکَاتِ أَعْضَائِنَا وَلَمَحَاتِ أَعْیُنِنَا وَلَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فیٖ مُوجِبَاتِ ثَوٰابِكَ، حَتّٰى لاٰتَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهٰا جَزَاءَكَ، وَلاٰ تَبْقیٰ لَنٰا سَیِّئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهٰا عِقَابَكَ.
خداوندا پس بر محمد و آلش درود فرست و رازهای دل‌مان و حرکات اعضای‌مان و نگاه‌های چشم‌مان و سخنان زبان‌مان را در برنامه‌هایی قرار ده که موجب ثواب تو باشد تا کار نیکی که موجب ثواب توست از دست ما نرود و کار بدی که موجب عقاب توست برای ما نـماند.