اَللّٰهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنّٰا فَبِفَضْلِكَ، وَإِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِكَ، فَسَهِّلْ لَنٰا عَفْوَكَ بِـمَنِّكَ، وَأَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ بِتَجَاوُزِكَ، فَإِنَّهُ لاٰطَاقَةَ لَنٰا بِعَدْلِكَ، وَلاٰ نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنّٰا دُونَ عَفْوِكَ، یٰا غَنِيَّ الْأَغْنِيَاءِ، هَا نَحْنُ عِبَادُكَ بَیْنَ يَدَيْكَ، وَأَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ إِلَيْكَ، فَاجْبُـرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِكَ، وَلاٰ تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِـمَنْعِكَ، فَتَكُونَ قَدْ أَشْقَيْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِكَ، وَحَرَمْتَ مَنِ اسْتَـرْفَدَ فَضْلَكَ،
خداوندا اگر بخواهی ما را ببخشی، از فضل و احسان توست و اگر بخواهی عذاب‌مان کنی، از عدالت توست، بخششت را از سـر منّتت بر ما آسان کن و ما را به چشم‌پوشی و گذشتت، از عذابت پناه ده. مسلّماً ما را نسبت به عدالتت تاب و توان نیست و برای احدی از ما بدون بخششت، نجاتی میسـّر نـمی‌باشد، ای بی‌نیازترین بی‌نیازان! اینک ما بندگانت پیش روی توایم و من تهیدست‌ترین تهیدستان در پیشگاه توام؛ تهیدستی و نداری ما را به توانایی‌ات جبـران کن و امید ما را به بازدارندگی‌ات قطع مفرما! که اگر چنین کنی، به تحقیق کسی که خود را به تو خوشبخت خواسته، بدبخت کرده‌ای؛ و آن‌که فضل و احسانت را طلبیده، محروم ساخته‌ای،
فَإِلیٰ مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْكَ، وَاِلیٰ أَيْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِكَ؟ سُبْحَانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ، وَأَهْلُ السُّوءِ الَّذِينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ، وَأَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بـِمَشِيَّتِكَ، وَأَوْلَی الْأُمُورِ بِكَ فیٖ عَظَمَتِكَ، رَحْمَةُ مَنِ اسْتَـرْحَمَكَ، وَغَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَـرُّعَنَا إِلَيْكَ، وَأَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَیْنَ يَدَيْكَ.
پس در این وقت از پیشگاه تو، به سوی چه کسی بازگردیم؟ و با محرومیّت از درِ رحمتت، راه ما به کجا خواهد افتاد؟ پاک و منزّهی؛ ما درماندگانی هستیم که پذیرش دعایشان را واجب کرده‌ای و گرفتارانی هستیم که برطرف کردن گرفتاری آنان را وعده فرموده‌ای، شبیه‌ترین چیزها به خواسته‌ات و سزاوارترین امور به حضـرتت، آن هم در عرصۀ عظمت و بزرگی‌ات، رحمت آوردن بر کسی است که از تو رحمت خواسته و فریادرسی نسبت به کسی است که به تو فریادخواهی کرده؛ پس زاری ما را به پیشگاهت رحمت آر و به فریاد ما رس؛ چون وجودمان را در برابرت انداخته‌ایم.
اَللّٰهُمَّ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنٰا إِذْ شَايَعْنَاهُ عَلیٰ مَعْصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَلاٰ تُشْمِتْهُ بِنٰا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيّٰاهُ لَكَ، وَرَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ.
خداوندا شیطان ما را سـرزنش کرد؛ چون او را در نافرمانی‌ات همراهی کردیم؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست و پس از این که او را به خاطر تو رها کردیم و از او روی‌گردانده، به سوی تو آمدیم، وی را با دوباره گرفتار شدنِ ما به دست او، شماتت کنندۀ ما مساز.