يٰا مَنْ ذِكْرُەُ شَـرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ، وَيٰا مَنْ شُكْرُەُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ، وَيٰا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِینَ، صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَاشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ، وَأَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ، وَجَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ،
ای آن‌که یادش برای یادکنندگان عزت و افتخار است و ای آن‌که سپاسگزاری‌اش، برای سپاس‌گزاران پیروزی و رستگاری است و ای آن‌که فرمان برداری‌اش برای فرمان‌برداران، نجات و رهایی است! بر محمّد و آلش درود فرست و دل‌های ما را به یادت از هر یادی و زبان‌مان را به سپاسگزاری‌ات از هر سپاسی و اعضای‌مان را به طاعتت از هر طاعتی، بی‌خبـر گردان.
فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنٰا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لاٰتُدْرِكُنَا فِيهِ تَبِعَةٌ وَلاٰ تَلْحَقُنَا فِيهِ سَأْمَةٌ، حَتّٰى يَنْصَـرِفَ عَنّٰا كُتّٰابُ السَّيِّئَاتِ بِصَحِيفَةٍ خَالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيِّئَاتِنَا، وَيَتَوَلّٰی كُتّٰابُ الْحَسَنَاتِ عَنّٰا مَسْـرُوريِنَ بِـمٰا كَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا.
و اگر در جنب کار و کوشش، فراغت و آسایشی برای ما مقدّر کرده‌ای، آن فراغت و آسایش را قرین سلامت قرار ده؛ که در عرصه‌گاه آن، پی‌آمد بدی به ما نرسد و ملالت و دل‌تنگی به ما نپیوندد؛ تا فرشتگان نویسندۀ بدی‌ها با پرونده‌ای پاک و خالی، از ثبت بدی‌های ما چشم‌پوشی کنند؛ و فرشتگان نویسندۀ خوبی‌ها، به سبب خوبی‌هایی که از ما نوشته‌اند، خوشحال و شادان باز آیند.
وَإِذَا انْقَضَتْ أَيَّامُ حَيَاتِنَا، وَتَصَـرَّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا، وَاسْتَحْضَـرَتْنَا دَعْوَتُكَ الَّتِي لاٰبُدَّ مِنْهَا وَمِنْ إِجَابَتِهَا، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَاجْعَلْ خِتَامَ مٰا تُحْصِی عَلَيْنَا كَتَبَةُ أَعْمَالِنَا تَوْبَةً مَقْبُولَةً لاٰتُوقِفْنَا بَعْدَهَا عَلیٰ ذَنْبٍ اجْتَـرَحْنَاهُ وَلاٰ مَعْصِيَةٍ اقْتَـرَفْنَاهَا،
و هنگامی‌که روزگار زندگی‌مان سپری شود و مقدار عمرمان بگذرد و به پایان برسد و دعوتت به مرگ که چاره‌ای از آن و اجابتش نیست، ما را آماده افتادن به کام مردن کند؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست و پایان آنچه نویسندگان اعمال ما در پروندۀ ما خواهند نوشت، توبۀ پذیرفته‌شده قرار بده، که پس از آن ما را محاسبه نکنی بر گناهی که مرتکب شده و معصیتی که انجام داده باشیم،
وَلاٰ تَكْشِفْ عَنّٰا سِتْـراً سَتَـرْتَهُ عَلیٰ رُؤُوسِ الْأَشْهَادِ، يَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِكَ، إِنَّكَ رَحِيمٌ بِـمَنْ دَعَاكَ، وَمُسْتَجِيبٌ لِمَنْ نَادَاكَ.
و پرده‌ای که بر گناهان ما پوشاندی، در برابر حاضـران روز قیامت، از روی ما برندار، روزی که خبـرهای بندگانت را آشکار می‌کنی. مسلّماً تو نسبت به کسی که می‌خوانَدت، مهربانی؛ و نسبت به کسی که صدایت می‌زند، پاسخ دهنده‌ای.