اَللّٰهُمَّ إِنَّ اسْتِغْفَارِی إِیّٰاکَ وَأَنَا مُصِـرٌّ عَلیٰ مٰا نَهَیْتَ قِلَّهُ حَیٰاءٍ، وَتَرْکِیَ الْاِسْتِغْفَارَ مَعَ عِلْمِی بِسْعَهِ حِلْمِکَ تَضْیِیعٌ لِحَقِّ الرَّجٰاءِ.
خداوندا طلب مغفرت من از تو، در حالی که بر آنچه مرا از آن نهی کرده‌ای اصـرار دارم، کم حیایی باشد و اینکه ترک استغفار کنم در حالی که از وسعت رحمتت آگاهم، ضایع کردن حق امیدواری است.
اَللّٰهُمَّ إِنَّ ذُنُوبِی تُؤْیِسُنِی أَنْ أَرْجُوَکَ، وَإِنَّ عِلْمِی بِسَعَهِ رَحْمَتِکَ یُؤْمِنُنِی أَنْ أَخْشَاکَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَحَقِّقْ رَجٰائِی لَکَ، وَکَذِّبْ خَوْفِی مِنْکَ، وَکُنْ لیٖ عِنْدَ أَحْسَنِ ظَنِّی بِکَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰحِمِینَ.
خداوندا، گناهانم مأیوس می‌گرداند مرا که امیدوار باشم به تو، و آگاهی‌ام از گستـردگی رحمتت ایمن می‌گرداند مرا از اینکه بتـرسم از تو، پس بر محمد و آل محمد درود فرست، و محقق ساز امیدواری‌ام نسبت به تو را، و ترس مرا از تو باطل ساز، و باش برای من نزد نیکوترین گمانم نسبت به تو ای مهربان‌ترین مهربانان.
