دعای سی‌ و هفت – طلب مغفرت از خداوند عزوجلّ

اَللّٰهُمَّ إِنَّ اِسْتِغْفَارِی إِيّٰاكَ وَأَنَا مُصِـرٌّ عَلیٰ مٰا نَهَيْتَ قِلَّةُ حَيٰاءٍ، وَتَرْكِیَ الْاِسْتِغْفَارَ مَعَ عِلْمِي بِسَعَةِ حِلْمِكَ تَضْيِيعٌ لِحَقِّ اَلرَّجٰاءِ.

خداوندا طلب مغفرت من از تو، در حالی که بر آنچه مرا از آن نهی کرده‌ای اصـرار دارم، کم حیایی باشد و اینکه ترک استغفار کنم در حالی که از وسعت رحمتت آگاهم، ضایع کردن حق امیدواری است.

اَللّٰهُمَّ إِنَّ ذُنُوبِی تُؤْيِسُنِي أَنْ أَرْجُوَكَ، وَإِنَّ عِلْمِي بِسَعَةِ رَحْمَتِكَ يُؤْمِنُنِي أَنْ أَخْشَاكَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ، وَآلِ مُحَمَّدٍ وَحَقِّقْ رَجٰائِی لَكَ، وَكَذِّبْ خَوْفِی مِنْكَ، وَكُنْ لیٖ عِنْدَ أَحْسَنِ ظَنِّي بِكَ يٰا اَرْحَمَ الرّٰحِمِینَ.

خداوندا، گناهانم مأیوس می‌گرداند مرا که امیدوار باشم به تو، و آگاهی‌ام از گستـردگی رحمتت ایمن می‌گرداند مرا از اینکه بتـرسم از تو، پس بر محمد و آل محمد درود فرست، و محقق ساز امیدواری‌ام نسبت به تو را، و ترس مرا از تو باطل ساز، و باش برای من نزد نیکوترین گمانم نسبت به تو ای مهربان‌ترین مهربانان.