اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَحَصِّنْ ثُغُورَ الْمُسْلِمِینَ بِعِزَّتِكَ، وَأَيِّدْ حُمَاتَهَا بِقُوَّتِكَ، وَأَسْبِغْ عَطَايَاهُمْ مِنْ جِدَتِكَ. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَكَثِّـرْ عِدَّتَهُمْ، وَاشْحَذْ أَسْلِحَتَهُمْ، وَاحْرُسْ حَوْزَتَهُمْ وَامْنَعْ حَوْمَتَهُمْ، وَأَلِّفْ جَمْعَهُمْ، وَدَبِّرْ أَمْرَهُمْ، وَوَاتِرْ بَیْنَ مِیَرِهِمْ، وَتَوَحَّدْ بِكِفَايَةِ مُؤَنِهِمْ، وَاعْضُدْهُمْ بِالنَّصْـرِ، وَأَعِنْهُمْ بِالصَّبْـرِ، وَالْطُفْ لَهُمْ فِی الْمَكْرِ. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَعَرِّفْهُمْ مٰا يَجْهَلُونَ، وَعَلِّمْهُمْ مٰا لاٰيَعْلَمُونَ، وَبَصِّـرْهُمْ مٰا لاٰيُبْصِـرُونَ.
خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و به عزّتت مرزهای مسلمانان را محکم و استوار ساز و به نیرویت نگهبانان مرزها را توانایی بخش و عطایای آنان را به توانگریات کامل و سـرشار کن. خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و تعدادشان را بیافزا و سلاحشان را تیز و برّا کن و اطراف و جوانبشان را محکم و نفوذناپذیر ساز و جمعشان را به هم پیوند ده و کارشان را رو به راه کن و آذوقه آنان را پیدرپی برسان و سختیهایشان را به تنهایی کارساز باش و به یاری خود نیرومندشان ساز و به شکیبایی مددشان ده و آنان را در چارهجویی، دقّت نظر عنایت کن. خداوندا بر محمّد و آل محمّد درود فرست و آنچه را به آن، جاهلاند به آنان بشناسان؛ و آنچه را نـمیدانند، به آنان بیاموز؛ و آنچه را بینش ندارند، نسبت به آن بینا و آگاهشان کن.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَنْسِهِمْ عِنْدَ لِقَائِهِمُ الْعَدُوَّ ذِكْرَ دُنْيَاهُمُ الْخَدَّاعَةِ الْغَرُورِ، وَامْحُ عَنْ قُلُوبِهِمْ خَطَرَاتِ الْمَالِ الْفَتُونِ، وَاجْعَلِ الْجَنَّةَ نَصْبَ أَعْيُنِهِمْ، وَلَوِّحْ مِنْهٰا لِأَبْصَارِهِمْ مٰا أَعْدَدْتَ فِيهٰا مِنْ مَسَاكِنِ الْخُلْدِ، وَمَنَازِلِ الْكَرَامَةِ، وَالْحُورِ الْحِسَانِ، وَالْأَنْهَارِ الْمُطَّرِدَةِ بِأَنْوَاعِ الْأَشْـرِبَةِ، وَالْأَشْجَارِ الْمُتَدَلِّيَةِ بِصُنُوفِ الَّثمَرِ، حَتّٰى لاٰيَهُمَّ أَحَدٌ مِنْهُمْ بِالْاِدْبَارِ وَلاٰ يُحَدِّثَ نَفْسَهُ عَنْ قِرْنِهِ بِفِرَارٍ.
خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و هنگام برخورد با دشمن، یاد دنیای خدعهگر فریبکار را از خاطرشان ببـر و اندیشۀ مال فتنهانگیز را از صفحه دلشان محو کن و بهشت را برابر چشمشان قرار ده و آنچه را در بهشت فراهم کردهای از مساکن ابدی و سـراهای ارجمند و حوریان زیباروی و نهرهای روان شده با آشامیدنیهای رنگارنگ و درختانی با شاخ و برگ آویخته، همراه با میوههای گوناگون، در برابر دیدگانشان بنمایان تا هیچ کدام از آنان آهنگ پشت کردن به دشمن نکند و فکر گریز از هماورد را به خاطرش نگذراند.
اَللّٰهُمَّ افْلُلْ بِذٰلِكَ عَدُوَّهُمْ، وَاقْلِمْ عَنْهُمْ أَظْفَارَهُمْ وَفَرِّقْ بَيْنَهُمْ وَبَیْنَ أَسْلِحَتِهِمْ، وَاخْلَعْ وَثَائِقَ أَفْئِدَتِهِمْ، وَبَاعِدْ بَيْنَهُمْ وَبَیْنَ أَزْوِدَتِهِمْ، وَحَیِّرْهُمْ فیٖ سُبُلِهِمْ، وَضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ، وَاقْطَعْ عَنْهُمُ الْمَدَدَ، وَانْقُصْ مِنْهُمُ الْعَدَدَ، وَامْلَأْ أَفْئِدَتَهُمْ الرُّعْبَ، وَاقْبِضْ أَيْدِيَهُمْ عَنِ الْبَسْطِ، وَاخْزِمْ أَلْسِنَتَهُمْ عَنِ النُّطْقِ، وَشَـرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ، وَنَكِّلْ بِهِمْ مَنْ وَرَاءَهُمْ، وَاقْطَعْ بِخِزْيِهِمْ أَطْمَاعَ مَنْ بَعْدَهُمْ.
خداوندا به سبب آن امور، دشمنانشان را در هم شکن و دست قدرت آن نابکاران را از ایشان جدا ساز و بین دشمن و جنگ افزارشان فاصله انداز و بندهای دلشان را از جا بر کن و میان آنان و آذوقههایشان دوری انداز و در فنون جنگیشان سـرگردانشان ساز و از مقصدشان گمراهشان کن و کمک را از آنان بِبـُر و از تعدادشان بکاه و دلشان را از بیم و ترس پر کن و قدرتشان را از فعّالیّت برضد مرزداران باز دار و زبانشان را از سخن علیه آنان ببند و با شکست خوردنشان، گروه پشت سـرشان را پراکنده ساز و شکست آنان را مایۀ عبـرت دیگران کن و با خواری و زبونی آنان، آرزوهای کسانی را که پس از آنهایند قطع کن.
اَللّٰهُمَّ عَقِّمْ أَرْحَامَ نِسَائِهِمْ، وَيَبِّسْ أَصْلَابَ رِجَالِهِمْ، وَاقْطَعْ نَسْلَ دَوَابِّهِمْ وَأَنْعَامِهِمْ، لاٰتَأْذَنْ لِسَمَائِهِمْ فیٖ قَطْرٍ، وَلاٰ لِأَرْضِهِمْ فیٖ نَبَاتٍ. اَللّٰهُمَّ وَقَوِّ بِذٰلِكَ مِحَالَّ أَهْلِ الْإِسْلَامِ، وَحَصِّنْ بِهِ دِيَارَهُمْ، وَثَـمِّرْ بِهِ أَمْوَالَهُمْ، وَفَرِّغْهُمْ عَنْ مُحَارَبَتِهِمْ لِعِبَادَتِكَ، وَعَنْ مُنَابَذَتِهِمْ لِلْخَلْوَةِ بِكَ، حَتّٰى لاٰيُعْبَدَ فیٖ بِقَاعِ الْأَرْضِ غَیْرُكَ، وَلاٰ تُعَفَّرَ لِأَحَدٍ مِنْهُمْ جَبْهَةٌ دُونَكَ.
خداوندا زنانشان را عقیم ساز و صلب مردانشان را خشک کن و نسل چهارپایان و گاو و گوسفندشان را قطع فرما، به آسمانشان اجازه باریدن و به زمینشان رخصت روییدن مده. خداوندا به این امور تدبیر مسلمانان را نیرو بخش و شهرهایشان را استوار ساز و اموالشان را فزونی ده و خاطرشان را از جنگ با دشمن برای بندگیات و از کارزار با آنان برای خلوت کردن جهت راز و نیاز با خودت آسوده کن، تا در سـراسـر زمین جز تو پرستش نشود و صورتی از آنان جز برای تو به خاک نساید.
اَللّٰهُمَّ اغْزُ بِكُلِّ نَاحِيَةٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ عَلیٰ مَنْ بِإِزَائِهِمْ مِنَ الْمُشْـرِكِینَ، وَأَمْدِدْهُمْ بِـمَلَائِكَةٍ مِنْ عِنْدِكَ مُرْدِفِینَ، حَتّٰى يَكْشِفُوهُمْ إِلیٰ مُنْقَطَعِ التُّـرَابِ قَتْلًا فیٖ أَرْضِكَ وَأَسْـراً، أَوْ يُقِرُّوا بِأَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ الَّذِي لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ وَحْدَكَ لاٰشَـرِيكَ لَكَ.
خداوندا هر ناحیه از مسلمانان را، به جنگ با مشـرکانی که در برابرشان هستند بدار؛ و آنان را از جانب خود به فرشتگانی که پیاپی درآیند مدد فرما؛ تا دشمنان را به دورترین برهوتِ دورافتادۀ زمین فراری دهند؛ و با کشتـن و اسارتشان، زمینت را از لوث وجود آنان خالی کرده و پاک نـمایند؛ یا این که اقرار کنند به این که تو خدایی و غیر تو خدایی نیست، تنهایی و همتا نداری.
اَللّٰهُمَّ وَاعْمُمْ بِذٰلِكَ أَعْدَاءَكَ فیٖ أَقْطَارِ الْبِلَادِ مِنَ الْهِنْدِ وَالرُّومِ وَالتُّـرْكِ، وَالْخَزَرِ وَالْحَبَشِ، وَالنُّوبَةِ وَالزَّنْجِ، وَالسَّقَالِبَةِ وَالدَّيَالِمَةِ، وَسَائِرِ أُمَمِ الشِّـرْكِ الَّذِينَ تَخْفىٰ أَسْمَاؤُهُمْ وَصِفَاتُهُمْ، وَقَدْ أَحْصَيْتَهُم بِـمَعْرِفَتِكَ، وَأَشْـرَفْتَ عَلَيْهِمَ بِقُدْرَتِكَ. اَللّٰهُمَّ اشْغَلِ الْمُشْـرِكِینَ بِالْمُشْـرِكِینَ عَنْ تَنَاوُلِ أَطْرَافِ الْمُسْلِمِینَ، وَخُذْهُمْ بِالنَّقْصِ عَنْ تَنَقُّصِهِمْ، وَثَبِّطْهُمْ بِالْفُرْقَةِ عَنِ الِاحْتِشَادِ عَلَيْهِمْ.
خداوندا این سـرنوشت را بر همۀ دشمنانت عمومیت بده؛ در اطراف همۀ کشورها، از هند و روم و ترک و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سقالبه و دیالـمه و دیگر طوایف مشـرکین، آنان که نام و نشان و اوصافشان بر ما پنهان است و تو به دانش خود آنان را شماره کردهای و به قدرتت به آنان آگاهی. خداوندا مشـرکان را از دستیابی به سـرزمین مسلمانان به دیگر مشـرکان گرفتار ساز و آنان را با کاستـن عددشان، از کاستـن مسلمانان مورد مواخذه و سـرزنش قرار نده و با پراکنده کردن آنان، از گردآمدنشان برضد مسلمانان بازدار.
اَللّٰهُمَّ أَخْلِ قُلُوبَهُمْ مِنَ الْأَمَنَةِ، وَأَبْدَانَهُمْ مِنَ الْقُوَّةِ، وَأَذْهِلْ قُلُوبَهُمْ عَنِ الِاحْتِيَالِ، وَأَوْهِنْ أَرْكَانَهُمْ عَنْ مُنَازَلَةِ الرِّجَالِ، وَجَبِّنْهُمْ عَنْ مُقَارَعَةِ الْأَبْطَالِ، وَابْعَثْ عَلَيْهِمْ جُنْداً مِنْ مَلَائِكَتِكَ بِبَأْسٍ مِنْ بَأْسِكَ كَفِعْلِكَ يَوْمَ بَدْرٍ، تَقْطَعُ بِهِ دَابِرَهُمْ، وَتَحْصُدُ بِهِ شَوْكَتَهُمْ، وَتُفَرِّقُ بِهِ عَدَدَهُمْ.
خداوندا دلهایشان را از آرامش تهی ساز و بدنهایشان را از توانایی بیبهره کن و قلوبشان را از چارهجویی غافل ساز و اندامشان را از ایستادن در برابر رجال اسلام سست کن. آنان را از کوبیدن دلیران بتـرسان و سپاهی از فرشتگانت با عذابی از عذابهایت را برضد آنان برانگیز؛ مانند کاری که روز جنگ بدر انجام دادی (اشاره به آیه 123 سوره آل عمران) تا به این سبب بنیانشان را قطع کنی و نیرو و اسلحۀ تیزشان را از بیخ و بن درو کنی و نفراتشان را پراکنده سازی.
اَللّٰهُمَّ وَامْزُجْ مِيَاهَهُمْ بِالْوَبَاءِ، وَأَطْعِمَتَهُمْ بِالْأَدْوَاءِ، وَارْمِ بِلَادَهُمْ بِالْخُسُوفِ، وَأَلِحَّ عَلَيْهَا بِالْقُذُوفِ، وَافْرَعْهَا بِالْمُحُولِ، وَاجْعَلْ مِیَرَهُمْ فیٖ أَحَصِّ أَرْضِكَ وَأَبْعَدِهَا عَنْهُمْ، وَامْنَعْ حُصُونَهَا مِنْهُمْ، أَصِبْهُمْ بِالْجُوعِ الْمُقِيمِ وَالسُّقْمِ الْأَلِيمِ.
خداوندا آبهای آنان را به وبا و خوراکشان را به بیماریها مخلوط کن و شهرهایشان را به زمین فروبر و پیوسته بر آن شهرها سنگ و ریگ بباران و به قحطی و خشک سالی بکوبان و آذوقۀ آنان را در خالیترین و دورترین زمین قرار ده و دژهای آن زمین را از حفاظت آنان منع کن و آنها را به گرسنگی دائم و بیماری دردناک دچار ساز.
اَللّٰهُمَّ وَأَيُّـمٰا غَازٍ غَزَاهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِكَ، أَوْ مُجَاهِدٍ جَاهَدَهُمْ مِنْ أَتْبَاعِ سُنَّتِكَ، لِيَكُونَ دِينُكَ الْأَعْلیٰ، وَحِزْبُكَ الْأَقْوىٰ، وَحَظُّكَ الْأَوْفیٰ، فَلَقِّهِ الْيُسْـرَ، وَهَيِّىءْ لَهُ الْأَمْرَ، وَتَوَلَّهُ بِالنُّجْحِ، وَتَخَیَّرْ لَهُ الْأَصْحَابَ، وَاسْتَقْوِ لَهُ الظَّهْرَ، وَأَسْبِغْ عَلَيْهِ فِی النَّفَقَةِ، وَمَتِّعْهُ بِالنَّشَاطِ، وَأَطْفِ عَنْهُ حَرَارَةَ الشَّوْقِ، وَأَجِرْەُ مِنْ غَمِّ الْوَحْشَةِ، وَأَنْسِهِ ذِكْرَ الْاَهْلِ وَالْوَلَدِ،
خداوندا هر رزمندهای از اهل آیینت یا مجاهدی از پیروان سنّتت که با آنان جنگ کند تا دینت برتر و حزب و گروهت نیرومندتر و نصیب دوستانت کاملتر باشد، پس برایش سهولت و آسانی انداز و کار را برایش آماده ساز و پیروزیاش را عهدهدار باش و برای او یاران و همنشینان برگزین و پشتش را قوی کن و درآمدش را کامل فرما و او را به نشاط و خرّمی بهرهمند ساز و آتش شوق به دنیا و مال و منال را از او فرو نشان و از اندوه تنهایی پناه ده و یاد زن و فرزند را از خاطرش بزدای،
وَاٰثِرْ لَهُ حُسْنَ النِّيَّةِ، وَتَوَلَّهُ بِالْعَافِيَةِ، وَأَصْحِبْهُ السَّلَامَةَ، وَأَعْفِهِ مِنَ الْجُبْـنِ، وَأَلْهِمْهُ الْجُرْأَةَ، وَارْزُقْهُ الشِّدَّةَ، وَأَيِّدْەُ بِالنُّصْـرَةِ، وَعَلِّمْهُ السِّیَرَ وَالسُّنَنَ، وَسَدِّدْەُ فِی الْحُكْمِ، وَاَعْزِلْ عَنْهُ الرِّيَاءَ، وَخَلِّصْهُ مِنَ السُّمْعَةِ، وَاجْعَلْ فِكْرَەُ وَذِكْرَەُ وَظَعْنَهُ وَاِقَامَتَهُ فِيِكَ وَلَكَ.
و حسن نیت را برایش انتخاب کن و سلامت و تندرستیاش را عهدهدار شو و بیعیبی و بیآفتی را همراهش کن و از ترسیدن نگاهش دار و جرأت را به او الهام کن و نیرومندی را روزیاش فرما و او را به پیروزی یاری ده و راهها و روشهای اسلامی را به او بیاموز و راه شایسته را در داوری کردن به او بنما و ریا را از او برطرف کن و از شهرت و خودنـمایی رهایش ساز و اندیشه و ذکر و مسافرت و ماندگاریاش را در راه خشنودی خود و برای خود قرار ده.
فَإِذَا صَافَّ عَدُوَّكَ وَعَدُوَّەُ فَقَلِّلْهُمْ فیٖ عَيْنِهِ، وَصَغِّرْ شَأْنَهُمْ فیٖ قَلْبِهِ، وَأَدِلْ لَهُ مِنْهُمْ وَلاٰ تُدِلْهُمْ مِنْهُ، فَإِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ، وَقَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ، فَبَعْدَ أَنْ يَجْتَاحَ عَدُوَّكَ بِالْقَتْلِ، وَبَعْدَ أَنْ يَجْهَدَ بِهِمُ الْأَسْـرُ، وَبَعْدَ أَنْ تَأْمَنَ أَطْرَافُ الْمُسْلِمِینَ، وَبَعْدَ أَنْ يُوَلِّی عَدُوُّكَ مُدْبِرِينَ.
پس هرگاه با دشمنان تو و دشمنان خودش روبهرو شود عددشان را در نظرش اندک نـما و مقامشان را در دل او کوچک ساز و او را بر آنان پیروزی ده و دشمنان را بر او پیروز مکن؛ و اگر زندگی او را به نیک بختی پایان دادی و شهادت را برایش مقدّر فرمودی، بعد از آن باشد که دشمنت را با کشتـن ریشهکن سازد و پس از آن باشد که اسارت به دست مسلمانان، آن نابکاران را به رنج و زحمت افکند و به دنبال آن باشد که اطراف و جوانب سـرزمینهای مسلمین ایمنی یابد و پس از آن باشد که دشمنانت به میدان جنگ پشت کرده و شکستخورده بازگردند.
اَللّٰهُمَّ وَأَيُّـمٰا مُسْلِمٍ خَلَفَ غَازِياً، أَوْ مُرَابِطاً فیٖ دَارِەِ، أَوْ تَعَهَّدَ خَالِفِيهِ فیٖ غَيْبَتِهِ، أَوْ أَعَانَهُ بِطَائِفَةٍ مِنْ مَالِهِ، أَوْ أَمَدَّەُ بِعَتَادٍ، أَوْ شَحَذَەُ عَلیٰ جِهَادٍ، أَوْ أَتْبَعَهُ فیٖ وَجْهِهِ دَعْوَةً، أَوْ رَعىٰ لَهُ مِنْ وَرَائِهِ حُرْمَةً، فَاَجْرِ لَهُ مِثْلَ أَجْرِەِ وَزْناً بِوَزْنٍ، وَمِثْلًا بِـمِثْلٍ، وَعَوِّضْهُ مِنْ فِعْلِهِ عِوَضاً حَاضِـراً يَتَعَجَّلُ بِهِ نَفْعَ مٰا قَدَّمَ، وَسُـرُورَ مٰا أَتیٰ إِلیٰ أَنْ يَنْتَهِيَ بِهِ الْوَقْتُ إِلیٰ مٰا أَجْرَيْتَ لَهُ مِنْ فَضْلِكَ، وَأَعْدَدْتَ لَهُ مِنْ كَرَامَتِكَ.
خداوندا هر مسلمانی که عهدهدار امور خانۀ رزمنده یا مرزداری شود، یا در نبود او به کفالت و سـرپرستی خانوادهاش اقدام کند، یا به بخشی از مالش او را یاری دهد، یا او را به ساز و برگ جنگ مدد رساند، یا همّت او را برای رفتـن به جهاد تند و تیز گرداند، یا وی را در برابرش به دعای خیر همراهی کند، یا پشت سـرش آبروی او را حفظ نـماید؛ به او نیز اجر همان رزمنده و مرزدار را، وزن به وزن و مثل به مثل عنایت فرما؛ و عمل او را پاداشی نقد عطا کن که بدون درنگ، سود کاری که پیشاپیش فرستاد و شادی عملی که به جا آورد، در همین دنیا به دست آورد؛ تا آنکه عمرش به پایان رسد و به آن پاداشی برسد که از احسانت بر او روا داشتهای و از کرامتت برای او آماده ساختهای.
اَللّٰهُمَّ وَأَيُّـمٰا مُسْلِمٍ أَهَمَّهُ أَمْرُ الْإِسْلَامِ، وَأَحْزَنَهُ تَحَزُّبُ أَهْلِ الشِّـرْكِ عَلَيْهِمْ، فَنَویٰ غَزْواً، أَوْ هَمَّ بِجِهَادٍ، فَقَعَدَ بِهِ ضَعْفٌ، أَوْ أَبْطَأَتْ بِهِ فَاقَةٌ أَوْ أَخَّرَەُ عَنْهُ حَادِثٌ، أَوْ عَرَضَ لَهُ دُونَ إِرَادَتِهِ مَانِعٌ، فَاكْتُبِ اسْمَهُ فِی الْعَابِدِينَ، وَأَوْجِبْ لَهُ ثَوَابَ الْمُجَاهِدِينَ، وَاجْعَلْهُ فیٖ نِظَامِ الشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ.
خداوندا هر مسلمانی که کار اسلام او را نگران کند و گردآمدن مشـرکین ضد مسلمین او را به اندوه دچار کند، پس قصد جنگ یا آهنگ جهاد کند، ولی ناتوانی و سستی او را بنشاند و تنگدستی و حاجت او را وادار به کندی و درنگ کند، یا پیش آمدی او را از رفتـن به تأخیر اندازد، یا مانعی در برابر ارادهاش قد علم کند، نامش را در زمرۀ عبادتکنندگان بنویس و ثواب مجاهدان را بر او واجب کن و وی را در سلک شهیدان و شایستگان قرار ده.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلَاةً عَالِيَةً عَلَی الصَّلَوَاتِ، مُشْـرِفَةً فَوْقَ التَّحِيَّاتِ، صَلَاةً لاٰيَنْتَهِي أَمَدُهَا وَلاٰ يَنْقَطِعُ عَدَدُهَا، كَأَتَمِّ مٰا مَضیٰ مِنْ صَلَوَاتِكَ عَلیٰ أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ، إِنَّكَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ، الْمُبْدِئُ الْمُعِيدُ، الْفَعَّالُ لِمٰا تُرِيدُ.
خداوندا بر محمّد بنده و رسولت و آل محمّد درود فرست، درودی برتر از درودها و از نظر رفعت و مرتبه، بالای همۀ درودها؛ که مدّتش به پایان نرسد و شمارهاش قطع نشود؛ مانند کاملترین درودهایی که بر یکی از دوستانت فرستادی. تو عطابخش ستودهای، آغازکننده و بازگردانندهای، هر چه را بخواهی انجام میدهی.