دعای صد – در عذرخواهی از دادخواهی‌های مردم… و رها شدنش از آتش

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْـرَتِی فَلَمْ أَنْصُـرْہُ، وَمِنْ مَعْرُوفٍ أُسْدِيَ إِلَیَّ فَلَمْ أَشْكُرْہُ، وَمِنْ مُسِی‌ءٍ اعْتَذَرَ إِلَیَّ فَلَمْ أَعْذِرْہُ، وَمِنْ ذِي فَاقَةٍ سَأَلَنِي فَلَمْ أُوثِرْہُ، وَمِنْ حَقِّ ذِي حَقٍّ لَزِمَنِي لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ أُوَفِّرْہُ، وَمِنْ عَيْبِ مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لیٖ فَلَمْ أَسْتُـرْہُ، وَمِنْ كُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لیٖ فَلَمْ أَهْجُرْہُ.

خداوندا از تو پوزش می‌خواهم دربارۀ ستم‌دیده‌ای که در حضور من به او ستم شد و من یاری‌اش ندادم؛ و از احسانی که نسبت به من شده و سپاسش را به جا نیاوردم؛ و از بد کننده‌ای که از من پوزش خواسته و من پوزش او را نپذیرفتم؛ و از نیازمندی که از من درخواست کرده و من او را بر خود برتری ندادم؛ و از حقّ مؤمن صاحب حقّی که بر عهده‌ام بوده و آن را نپرداخته‌ام؛ و از عیب مؤمنی که برای من آشکار شده و آن را نپوشانده‌ام؛ و از هر گناهی که برایم پیش آمده و از آن دوری نکردم.

أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ يٰا إِلٰهيٖ مِنْهُنَّ وَمِنْ نَظَائِرِهِنَّ اعْتِذَارَ نَدَامَةٍ يَكُونُ وَاعِظاً لِمٰا بَیْنَ يَدَيَّ مِنْ أَشْبَاهِهِنَّ.

ای خدای من! از همه این‌ها و از آنچه مانند این‌هاست، با دلی آکنده از پشیمانی پوزش می‌خواهم؛ پوزشی که مرا در برابر پیش‌آمدهایی نظیر آن‌ها باز دارد.

فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَاجْعَلْ نَدَامَتِي عَلیٰ مٰا وَقَعْتُ فِيهِ مِنَ الزَّلّٰاتِ، وَعَزْمِي عَلَی تَرْكِ مٰا يَعْرِضُ لیٖ مِنَ السَّيِّئَاتِ، تَوْبَةً تُوجِبُ لیٖ مَحَبَّتَكَ، يٰا مُحِبَّ التَّوَّابِینَ.

پس بر محمّد و آلش درود فرست و پشیمانی‌ام را از لغزش‌هایی که گرفتارشان شدم و عزمم را بر ترک گناهانی که برایم پیش می‌آید، توبه قرار ده؛ توبه‌ای که برایم موجب عشق تو گردد، ای دوست‌دار توبه‌کنندگان!