| دعای سی و هشتم صحیفه سجادیه کامله | دعای صدم صحیفه سجادیه جامعه |
دعای عذرخواهی از کوتاهی در حق مردم:
این دعا سی و هشتمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صدمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.
امام سجاد (علیه السلام) دعای عذرخواهی از کوتاهی در حق مردم را به دلیل ادای حقوقی تقریر فرموده اند که شاید بصورت ناخواسته پایمال شده باشند. در این دعا حضرت زین العابدین (علیه السلام) از پرودگار خود عذرخواهی کرده و درخواست آمرزش از آن مقام کبریایی را دارند.
دعای عذرخواهی از کوتاهی در حق مردم به برخی نکات مهم در روابط اجتماعی سالم از جمله؛ لزوم دفاع از ستمدیده، سپاسگزاری از نیکان، اهمیت پذیرش عذرخواهی، حرام بودن افشای اسرار دیگران، تعلل نکردن در ادای حقوق و لزوم برآورده کردن درخواست صاحبان حق اشاره دارد.
نکته طلایی دعای عذرخواهی از کوتاهی در حق مردم توصیف حالات قلبی شخص عذرخواه همراه با پشیمانی، عبرت و دادگری می باشد.
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْرَتِی فَلَمْ أَنْصُرْهُ، وَ مِنْ مَعْرُوفٍ أُسْدِیَ إِلَیَّ فَلَمْ أَشْکُرْهُ، وَ مِنْ مُسِیءٍ اعْتَذَرَ إِلَیَّ فَلَمْ أَعْذِرْهُ، وَ مِنْ ذِی فَاقَهٍ سَأَلَنِی فَلَمْ أُوثِرْهُ،
خداوندا! از تو پوزش می‌طلبم برای مظلومی که در حضور من مورد ظلم قرار گرفت و من یاری‌اش نکردم، برای نیکی‌ای که در حق من انجام شد و من قدردانش نبودم، برای کسی که به من بدی کرد و از من پوزش خواست ولی من او را نبخشیدم، برای نیازمندی که از من درخواست کمک کرد و من او را بر خودم مقدم نداشتم،
وَ مِنْ حَقِّ ذِی حَقٍّ لَزِمَنِی لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ أُوَفِّرْهُ[1]، وَ مِنْ عَیْبِ مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لِی فَلَمْ أَسْتُرْهُ، وَ مِنْ کُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لِی فَلَمْ أَهْجُرْهُ.
برای حقی که از مؤمنی بر عهده‌ام بود و به صاحب حق نرساندم، برای عیبی که در مؤمنی دیدم ولی آن را نپوشاندم، و برای هر گناهی که پیش رویم قرار گرفت و من از آن دوری نکردم.
أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ- یَا إِلَهِی- مِنْهُنَّ وَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ اعْتِذَارَ نَدَامَهٍ یَکُونُ وَاعِظاً لِمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنْ أَشْبَاهِهِنَّ.
محبوب من! از همۀ این‌ها و هر خطایی مانند آن، از روی پشیمانی از تو عذرخواهی می‌کنم به گونه‌ای که مرا برای آینده پند دهد و مانع تکرار چنین لغزش‌هایی شود.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ نَدَامَتِی عَلَى مَا وَقَعْتُ فِیهِ مِنَ الزَّلَّاتِ، وَ عَزْمِی عَلَى تَرْکِ مَا یَعْرِضُ لِی مِنَ السَّیِّئَاتِ، تَوْبَهً تُوجِبُ لِی مَحَبَّتَکَ، یَا مُحِبَّ التَّوَّابِینَ.
پس بر محمد و آلش درود فرست و پشیمانی‌ام را از لغزش‌های گذشته، و تصمیمم را بر ترک گناهان آینده، توبه‌ای قرار بده که محبت تو را برایم به ارمغان آورد، ای که توبه‌کنندگان را دوست داری!
[1] . در برخی نسخه‌ها: أُوقِرْهُ
