إِلٰهىٖ وَسَيِّدِي بِكَ عَرَفْتُكَ، وَبِكَ اهْتَدَيْتُ إِلیٰ سَبِيلِكَ، وَأَنْتَ دَلِيلِی عَلیٰ مَعْرِفَتِكَ، وَلَوْ لاٰ أَنْتَ مٰا عَرَفْتُ تَوْحِيدَكَ، وَلَا اهْتَدَيْتُ إِلیٰ عِبَادَتِكَ. فَلَكَ الْحَمْدُ عَلیٰ مٰا هَدَيْتَ وَعَلَّمْتَ، وَبَصَّـرْتَ وَفَهَّمْتَ وَأَوْضَحْتَ مِنَ الصِّـرَاطِ الْمُسْتَقِيمِ.
اى معبود و آقاى من، تو را به تو شناختم و به‌وسيلۀ تو به راهت رهنمون گرديدم و تويى راهنماى من بر شناختت و اگر تو نبودى، هرگز به يگانگى‌ات راه پيدا نـمى‌كردم و تو را نـمى‌شناختم و به پرستش تو هدايت نـمى‌شدم. پس ستايش خدا را در برابر اين‌كه مرا هدايت نـمود و آموخت و بينا كرد و فهماند و راه راست را روشن كرد.
وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أَدْعُوهُ فَيُجِيبُنِي، وَإِنْ كُنْتُ بَطِيئاً حِینَ يَدْعُونِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِي، وَإِنْ كُنْتُ بَخِيلًا حِینَ يَسْتَقْرِضُنِي. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أُنَاجِيهِ لِحَاجَتِي إِذَا شِئْتُ، وَأَخْلُو بِهِ حَيْثُ شِئْتُ بِسِـرِّي، فَيَقْضِی حَاجَتِي.
ستايش خدا را كه به درگاه او دعا مى‌كنم و دعايم را مستجاب مى‌كند، هرچند که من دیر اجابت می‌کنم هرگاه که مرا می‌خواند. و ستايش خدا را كه از او درخواست مى‌كنم و عطايم مى‌كند، اگرچه وقتى او از من قرض مى‌طلبد، بخيل و تنگ‌چشمم. و ستايش خدا را كه هرگاه او را بخوانم، براى برآوردن حاجتم با او مناجات مى‌كنم و هرگاه بخواهم راز خود را با او در ميان مى‌گذارم و او حاجتم را برمى‌آورد.
وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي لاٰ أَرْجُو غَیْرَہُ، وَلَوْ رَجَوْتُ غَیْرَہُ لَأَخْلَفَ رَجَائِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي، وَلَمْ يَكِلْنِي إِلَی النَّاسِ فَيُهِينُونِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي تَحَبَّبَ إِلَیَّ وَهُوَ غَنِيٌّ عَنِّي، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي یَحْلُمُ عَنِّي حَتّٰى كَأَنِّی لاٰذَنْبَ لیٖ، فَرَبِّی أَحْمَدُ، وَهُوَ أَحَقُّ بِحَمْدِي.
و ستايش خدا را كه به غیر او اميد ندارم و اگر به غیر او اميد بسته بودم، اميدم را نااميد مى‌كرد. و ستايش خدا را كه مرا به خود واگذار نـمود و گرامى داشت و به مردم واگذار نكرد تا به من اهانت و مرا خوار كنند. و ستايش خدا را كه باوجود بی‌نيازى از من، با من اظهار دوستى كرد. ستايش خدا را كه چنان بردبارى كرد و مرا عفو نـمود كه گويى گناهى نكرده‌ام. بنابراين، پروردگار من ستوده‌ترين و زيبنده‌ترين كس به ستايش است.
يٰاذَا الْمَنِّ وَلاٰ يُـمَنُّ عَلَيْكَ، يٰاذَا الطَّوْلِ، يٰاذَا الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ، لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ ظَهْرَ اللَّاجِینَ، وَجَارَ الْمُسْتَجِیرِينَ، وَأَمَانَ الْخَائِفِینَ، إِلَيْكَ فَرَرْتُ بِنَفْسِی يٰا مَلْجَأَ الْخَائِفِینَ، لاٰأَجِدُ شَافِعاً إِلَيْكَ إِلّٰا مَعْرِفَتِي بِأَنَّكَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ الْمُقَصِّـرُونَ، وَآمَلُ مَنْ لَجَأَ إِلَيْهِ الْخَائِفُونَ،
اى خداى بخشنده اى كه هيچ‌كس نـمى‌تواند بر تو منّت بگذارد، اى بخشنده اى بزرگوار و گرامى، معبودى جز تو وجود ندارد و تويى پشتوانۀ پناهندگان و همسايۀ پناه‌جويان و ايـمنى‌بخش بيمناكان، به درگاه تو گريخته‌ام اى پناهگاه هراسناكان و به درگاه تو شفاعت‌كننده‌اى جز شناخت من به اين‌كه تو برترين كسی هستى كه كوتاهى‌كنندگان آهنگ تو را كرده‌اند و آرزومندترين كسی هستى كه بيمناكان به درگاه تو پناه آورده‌اند، ندارم.
أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الطَّوْلَ وَالْقُوَّةَ وَالْقُدْرَةَ وَالْحَوْلَ، أَنْ تَحُطَّ عَنِّي وِزْرِي، وَتَعْصِمَنِي وَتَجْعَلَنِي مِنَ الَّذِينَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِكَ، وَأَدْخَلْتَهُمْ بِالتَّقْوَى فیٖ سَعَةِ رَحْمَتِكَ وَرِضْوَانِكَ، يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَآلِهِ وَسَلَّم.
به اين‌كه بخشش و قوت و قدرت و بازدارندگى از آن تو است، از تو خواهانم كه بار گناه مرا از دوشم بردارى و مرا نگاه دارى و از كسانی بگردانی كه براى طاعتت برگزيده‌اى و به واسطۀ پرهيزكارى در رحمت گستـرده و خشنودى‌ات وارد كرده‌اى، اى مهربان‌ترين مهربانان. صلوات خداوند بر حضـرت محمّد پیامبـر و خاندانش و سلام او بر آنان باد.