(پس از دو رکعت هفدهم و هجدهم، از هشتاد رکعت مخصوص آن شب) و همچنین (بعد از دو رکعت هفتم و هشتم در هر یک از شب‌های بیست و یک و بیست و سوم، از هفتاد رکعت مخصوص آن دو شب)
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُّكَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِی لاٰتُنَالُ مِنْكَ إِلّٰا بِالرِّضَا وَالْخُرُوجِ مِنْ مَعَاصِیكَ، وَالدُّخُولِ فیٖ کُلِّ مٰا یُرْضِیكَ، وَنَجَاةً مِنْ کُلِّ وَرْطَةٍ، وَالْمَخْرَجَ مِنْ کُلِّ کِبْـرٍ وَالْعَفْوَ عَنْ کُلِّ سَیِّئَةٍ یَأْتِی بِهٰا مِنِّی عَمْدٌ، أَوْ زَلَّ بِهٰا مِنِّی خَطَاءٌ، أَوْ خَطَرَتْ بِهٰا مِنِّی خَطَرَاتُ نِسْیَانٍ، أَسْأَلُكَ خَوْفاً تُعِینُنِی بِهِ عَلیٰ حُدُودِ رِضَاكَ، وَأَسْأَلُكَ الْاَخْذَ بِأَحْسَنِ مٰا أَعْلَمُ، وَالتَّـرْكَ لِشَـرِّ مٰا أَعْلَمُ، وَالْعِصْمَةَ مِنْ أَنْ أَعْصیٰ وَأَنَا أَعْلَمُ، أَوْ أُخْطِئَ مِنْ حَیْثُ لاٰ أَعْلَمُ.
خداوندا از تو می‌خواهم به رحمتت که از تو به دست نـمی‌آید جز به رضای تو و خارج شدن از نافرمانی‌هایت، و وارد شدن به هر چه تو را خشنود سازد، و رهایی از هر گرفتاری، و راه خارج شدنی از هر خودپسندی و بخشیدن هر گناهی که صادر شود، از من به عمد، یا لغزشی از من صورت گرفته به خطا، یا بر خاطرم بگذرد خطورهای فراموشی، از تو می‌خواهم ترسی را که به آن یاری‌ام فرمایی بر حدود خشنودی‌ات، و از تو می‌خواهم که عنایت کنی مرا به عمل کردن به بهتـرین چیزی که می‌دانم و ترک نـمودن بدترین چیزی که می‌دانم و نگهداشت من از اینکه تو را آگاهانه نافرمانی کنم، یا خطا کنم از روی ناآگاهی.
وَأَسَأَلُكَ السَّعَةَ فِی الرِّزْقِ، وَالزُّهْدَ فِیمٰا هُوَ وَبَالٌ، وَأَسْأَلُكَ الْمَخْرَجَ بِالْبَیَانِ مِنْ کُلِّ شُبْهَةٍ، وَالْفَلَجَ بِالصَّوَابِ فیٖ کُلِّ حُجَّةٍ، وَالصِّدْقَ فِیمٰا عَلَیَّ وَلِیَ، وَذَلِّلْنِی بِإِعْطَاءِ النَّصَفِ مِنْ نَفْسِی فیٖ جَمِیعِ الْمَوَاطِنِ فِی الرِّضَا وَالسَّخَطِ وَالْتَوَاضُعِ وَالْقَصْدِ وَتَرْكِ قَلِیلِ الْبَغْیِ وَکَثِیرِہِ فِی الْقَوْلِ مِنِّی وَالْفِعْلِ.
و از تو می‌خواهم وسعت در رزق، و زهد در آنچه گرفتارم سازد، و از تو می‌خواهم راه خارج شد از هر شبهه‌ای را با دلیل روشن و پیروزی در هر احتجاجی با راستی و درستی و صداقت در آنچه به ضـرر من و در آنچه به نفع من است، و رام کن مرا به انصاف دادن از خودم در همۀ مواضع در خشنودی و خشم و تواضع و میانه روی و ترک نـمودن ستمکاری را چه اندک و چه بسیار در گفتار و کردارم،
وَأَسَأَلُكَ تَـمَامَ النِّعْمَةِ فیٖ جَمِیعِ الْاَشْیَاءِ، وَالشُّکْرَ بِهٰا عَلَیَّ حَتّٰى تَرْضیٰ، وَبَعْدَ الرِّضَا، وَالْخِیَرَةِ فِیمٰا یَکُونُ فِیهِ الْخِیَرَةُ بـِمَیْسُورِ جَمِیعِ الْاُمُورِ، لاٰ بِـمَعْسُورِهَا يٰا کَرِیمُ.
و از تو می‌خواهم کامل شدن نعمت را در همۀ اشیاء، و شکر آن را که بر من است تا اینکه خشنود شوی، و پس از خشنودی نیز، و اختیار آنچه خیر است در آنچه خیر در آن به آسان شدن همۀ امور باشد نه به سخت شدن آنها ای کریم.