از عباس بن مجاهد از پدرش روایت شده است که گفت: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) دعا می‌کرد هنگام زوال در روزهای ماه شعبان، و در شب نیمۀ آن، و صلوات می‌فرستاد بر حضـرت پیامبـر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با این صلوات و می‌گفت:
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ، وَمَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَمُخْتَلَفِ الْمَلاٰئِکَةِ، وَمَعْدِنِ الْعِلْمِ، وَأَهْلِ بَیْتِ الْوَحْیِ.
خداوندا، بر محمّد و خاندان محمد درود فرست، درخت نبوت و جایگاه رسالت و محل آمد و شد فرشتگان و معدن دانش و خانواده وحی،
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الْفُلْكِ الْجَارِیَةِ فِی اللُّجَجِ الْغَامِرَةِ، یَأْمَنُ مَنْ رَکِبَهَا، وَیَغْرَقُ مَنْ تَرَکَهَا، اَلْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مَارِقٌ، وَالْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زَاهِقٌ، وَاللّٰازِمُ لَهُمْ لاٰحِقٌ،
خداوندا، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، کشتی روان در اقیانوس‌های عمیق، هرکه به آن توسّل جوید ایمنی یابد و هرکه آن را رها کند غرق شود، پیش افتاده از آن‌ها از دین خارج است و عقب مانده از آنان نابود است و همراه آنان ملحق به‌حق است.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الْکَهْفِ الْحَصِینِ، وَغِیَاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَکِینِ، وَمَلْجَأِ الْهَارِبِینَ، وَمُنْجِی الْخَائِفِینَ، وَعِصْمَةِ الْمُعْتَصِمِینَ.
خداوندا، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، پناهگاه محکم و فریادرس بیچارگان درمانده و پناه گریختگان و دستاویز استوار برای چنگ‌اندازان،
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلاٰةً کَثِیرَةً تَکُونُ لَهُمْ رِضیً، وَلِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ أَدَاءً وَقَضَاءً، بِحَوْلٍ مِنْكَ وَقُوَّةٍ یٰا رَبَّ الْعَالَمِینَ.
خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، درودی فراوان که برای آنان موجب خشنودی و برای ما مایه اداکردن و بجا آوردن حق محمّد و خاندان محمّد باشد، به حول و نیرویت ای پروردگار جهانیان.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبِینَ الْاَبْرَارِ الْاَخْیَارِ، اَلَّذِینَ أَوْجَبْتَ حَقُوقَهُمْ، وَمَوَدَّتَهُمْ، وَفَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَوِلاٰیَتَهُمْ.
خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، آن پاکان و نیکان و خوبان که حقوق‌شان را بر همه واجب کردی و پیروی ولایت‌شان را بر همگان فرض نـمودی.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاعْمُرْ قَلْبِی بِطَاعَتِكَ، وَلاٰ تُخْزِنِی بِـمَعْصِيَتِكَ، وَارْزُقْنِى مُواساةَ مَنْ قَتَّـرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ؛ بِـمٰا وَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِكَ، وَنَشَـرْتَ عَلَیَّ مِنْ عَدْلِكَ، وَأَحْيَيْتَنِى تَحْتَ ظِلِّكَ، وَهٰذَا شَهْرُ نَبِيِّكَ سَيِّدِ رُسُلِكَ صَلَوَاتُكَ عَلَیْهِ وَآلِهِ، شَعْبانُ الَّذِى حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَالرِّضْوانِ الَّذِى كَانَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ يَدْأَبُ فیٖ صِيامِهِ وَقِيامِهِ، فیٖ لَيالِيهِ وَأَيَّامِهِ، بُخُوعاً لَكَ فیٖ إِكْرامِهِ وَإِعْظامِهِ إِلیٰ مَحَلِّ حِمامِهِ.
خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و دلـم را با طاعتت آباد کن و به نافرمانی از خود رسوایم مساز و این امور را روزی من کن: حمایت از آن‌که رزقت را بر او تنگ گرفتی؛ به مدد آنچه از احسانت بر من وسعت دادی و از عدلت بر من گستـردی و مرا در سایه رحمتت زنده داشتی، این است ماه پیامبـرت، آن سـرور فرستادگان، شعبانی که آن را به رحمت و رضوانت پوشاندی، ماهی که رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد) در روزه‌داری و به پا داشتـن عبادت در شب‌ها و روزهایش تا هنگام مرگ، با تـمام توان کوشش می‌کرد، تنها برای فروتنی در برابرت و گرامی داشت و بزرگداشت ماه شعبان،
اَللّٰهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَی الاِسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِيهِ، وَنَيْلِ الشَّفاعَةِ لَدَيْهِ. اَللّٰهُمَّ وَاجْعَلْهُ لیٖ شَفِيعاً مُشَفَّعاً، وَطَرِيقاً إِلَيْكَ مَهْيَعاً، وَاجْعَلْنِى لَهُ مُتَّبِعاً حَتّٰى أَلْقاكَ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَنِّى رَاضِياً، وَعَنْ ذُنُوبِی غَاضِياً، قَدْ أَوْجَبْتَ لیٖ مِنْكَ الرَّحْمَةَ وَالرِّضْوانَ، وَأَنْزَلْتَنِى دَارَالْقَرارِ وَمَحَلَّ الْأَخْيارِ.
خداوندا ما را در این ماه به پیروی از سنتش و رسیدن به شفاعتش یاری کن، خداوندا او را برای من شفیعی با شفاعت پذیرفته و راهی روشن به سویت قرار ده و ما را پیرو او گردان تا آنگاه که تو را در قیامت دیدار کنم، درحالی‌که از من خشنود باشی و از گناهانم چشم پوشی و رحمت و رضوانت را بر من واجب نـموده و مرا در بهشت و جایگاه خوبان درآورده باشی.