مدرسه انسان شناسی منتظر

جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

صفحه نخست » دعای صد و سی‌ و دو – در روز بیست سوم ماه رمضان

اشتراک گذاری مقاله

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ يٰارَبَّ لَيْلَةِ الْقَدْرِ، وَجَاعِلَهَا خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ، وَرَبَّ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْجِبَالِ وَالْبِحَارِ، وَالظُّلَمِ وَالْأَنْوَارِ وَالْأَرْضِ وَالسَّمَاءِ، يٰا بَارِئُ يٰا مُصَوِّرُ، يٰا مُنْشِئُ يٰا خَالِقُ يٰا جَبَّارُ يٰا رَازِقُ، يٰا مَنَّانُ يٰا اَللّٰهُ، يٰا رَحْمَانُ يٰا اَللّٰهُ، يٰا قَيُّومُ يٰا اَللّٰهُ،

خداوندا، از تو درخواست مى‌كنم، اى پروردگار شب قدر و كسی كه آن را بهتـر از هزار ماه قرار داده‌اى، و اى پروردگار شب و روز و كوه‌ها و درياها و تاريكی‌ها و روشنايى‌ها و زمین و آسمان، اى آفريدگار اى نگارگر اى پديدآورنده اى آفريننده اى باشكوه اى روزى‌رسان، اى بسيار بخشنده، اى خدا اى رحمت‌گر، اى خدا، اى پاينده اى خدا،

يٰا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يٰا اَللّٰهُ، يٰا مَنْ‏ جَعَلَ فِی السَّماءِ بُرُوجاً، وَجَعَلَ فِيهٰا سِـراجاً وَقَمَراً مُنِیراً يٰا اَللّٰهُ، يٰا مَنْ‏ ﴿جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرادَ شُكُوراً﴾،

اى نوآفرين آسمان‌ها و زمین اى خدا اى كسی كه در آسمان برج‌ها و چراغ و ماه فروزان قرار داده‌اى، اى خدا اى كسی كه «شب و روز را براى كسی كه بخواهد به ياد تو بوده يا از تو سپاسگزارى كند، جانشین يكديگر قرار دادى»،

يٰا اَللّٰهُ يٰا حَيُّ، يٰا مُحْيِيَ الْاَمْوَاتِ وَمُمِيتَ الْأَحْيَاءِ، وَبَاعِثَ مَنْ فِی الْقُبُورِ، يٰا اَللّٰهُ يٰا مَنْ‏ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنیٰ‏ بِجَاهِ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ،

اى خدا اى زنده اى زنده‌كنندۀ مردگان و میرانندۀ زندگان و برانگيزانندۀ اهل قبور، اى خدا اى كسی كه زيباترين نام‌ها از آن تو است، به مقام و منزلت محمّد و آل محمّد بر محمّد و آل محمّد درود فرست،

وَاجْعَلْنِي مِنْ أَوْفَرِ عِبَادِكَ نَصِيباً مِنْ كُلِّ خَیْرٍ أَنْزَلْتَهُ فیٖ هَذِہِ اللَّيْلَةِ وَفیٖ هٰذَا الْيَوْمِ، أَوْ أَنْتَ مُنْزِلُهُ: مِنْ نُورٍ تَهْدِي بِهِ، أَوْ رَحْمَةٍ تَنْشُـرُهَا، أَوْ رِزْقٍ تَبْسُطُهُ بَیْنَ عِبَادِكَ،

و مرا از بهره‌ورترين بندگان از تـمام خیراتی كه در اين شب و اين روز فروفرستاده‌اى و يا فرو مى‌فرستى، مانند نورى كه به‌وسيلۀ آن هدايت مى‌كنى و رحمتى كه مى‌گستـرانی و روزى‌اى كه ميان بندگانت پخش مى‌كنى،

أَوْ بَلَاءٍ تَدْفَعُهُ، أَوْ شَـرٍّ تَصْـرِفُهُ، أَوْ ضُـرٍّ تَكْشِفُهُ، فَاجْعَلْنِي مِنْ ذٰلِكَ كُلِّهِ مِنْ أَوْلِيَائِكَ الصَّالِحِینَ، الَّذِينَ اسْتَجَبْتَ لَهُمْ وَاسْتَوْجَبُوا مِنْكَ الثَّوَابَ وَأَمِنُوا بِرِضَاكَ مِنَ الْعَذَابِ يٰا كَرِيمُ.

و بلايى كه دفع و بدي و رنجورى‌اى كه برطرف مى‌كنى، پس قرار ده و در تـمام اين امور مرا از دوستان شايسته‌ات كه دعاي‌شان را مستجاب گردانيده و مستحق پاداش از جانب تو گرديده و به خشنودى تو از آنان، از عذاب تو ایمن شده‌اند، قرار ده، اى بزرگوار.

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ مَسْأَلَةَ الْمِسْكِینِ الْمُسْتَكِینِ، وَأَبْتَغِي مِنْكَ ابْتِغَاءَ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ، وَأَتَضَـرَّعُ إِلَيْكَ تَضَـرُّعَ الضَّعِيفِ الضَّـرِيرِ، وَأَبْتَهِلُ إِلَيْكَ ابْتِهَالَ الْمُذْنِبِ الذَّلِيلِ، مَسْأَلَةَ مَنْ خَضَعَتْ لَكَ رَقَبَتَهُ،

خداوندا، مانند بيچارۀ افتاده از تو درخواست مى‌كنم و چون نيازمند نادار تقاضا مى‌نـمايم و بسان ناتوان ستمديده به درگاهت تضـرّع مى‌كنم و مانند گناه‌كار ناتوان از تو التماس مى‌كنم و چونان كسی تو را مى‌خوانم كه نفس او فروتن گرديده،

وَرَغَمَ لَكَ أَنْفَهُ، وَعَفَّرَ لَكَ وَجْهَهُ، وَسَقَطَتْ لَكَ نَاصِيَتُهُ، وَاعْتَـرَفَ لَكَ بِخَطِيئَتِهِ، وَفَاضَتْ إِلَيْكَ عَبْـرَتُهُ، وَانْهَمَلَتْ دُمُوعُهُ، وَضَلَّتْ عَنْهُ حِيلَتُهُ، وَانْقَطَعَتْ عَنْهُ حُجَّتُهُ،

و بينى خود را به خاک ماليده و صورت خود را خاک‌آلود نـموده است و پيشانی‌اش براى تو فروافتاده و به گناه خود اعتـراف دارد و چشمانش پر از اشک شده و سـرشک از ديدگانش جارى و بيچاره گرديده است و حجت از او قطع گردیده،

وَغَمَرَتْهُ ذُنُوبُهُ، وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ، وَأَغْرَقَتْهُ إِسَاءَتُهُ، وَلَمْ يَجِدْ لِضُـرِّہِ كَاشِفاً غَیْرَكَ، وَلاٰ لِكَرْبِهِ مُفَرِّجاً سِوَاكَ، وَلاٰ لِمٰا نَزَلَ بِهِ مُنْقِذاً إِلَّا أَنْتَ.

و گناهانش او را فراگرفته و خطايش بر او احاطه كرده و بدكارى‌اش او را غرق نـموده است و براى گشايش رنجورى و برطرف كردن ناراحتى‌اش غیر تو را نـمى‌يابد و نجات دهنده‌اى جز تو براى برطرف كردن آنچه بر او فرود آمده نـمى‌يابد.

فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ كَمٰا أَنْتَ أَهْلُهُ وَكَمٰا مُحَمَّدٌ وَآلُ مُحَمَّدٍ أَهْلُهُ، وَأَنْ تُعْطِيَنِي أَفْضَلَ مٰا أَعْطَيْتَ السَّائِلِینَ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِینَ،

پس از تو درخواست مى‌كنم بر محمّد و آل محمّد همان گونه كه زيبندۀ تو است و محمد و آل محمد شايستۀ آن هستند، و اینکه به من عطا کنی برترین چیزی را که عطا کرده‌ای به درخواست کنندگان از بندگان صالحت،

وَأَفْضَلَ مٰا تُعْطِي الْبَاقِینَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ، وَأَفْضَلَ‏ مٰا تُعْطِي مَنْ تَخْلُقُهُ مِنْ أَوْلِيَائِكَ يٰا كَرِيمُ، وَأَعْطِنِي فیٖ مَجْلِسِی هٰذَا مَغْفِرَةً تُؤْمِنُنِي بِهٰا مِنْ ذُنُوبِی، وَاعْصِمْنِي فِيمٰا بَقِيَ مِنْ عُمُرِي، وَارْزُقْنِي الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ فیٖ عَامِي هٰذَا مُتَقَبَّلًا مَبْـرُوراً خَالِصاً لِوَجْهِكَ يٰا كَرِيمُ، وَارْزُقْنِيهِ أَبَداً مٰا أَبْقَيْتَنِي يٰا كَرِيمُ، اِكْفِنِي مَؤُونَةَ خَلْقِكَ،

و بندگان مؤمن خود كه درگذشته‌اند و برترين عطايايى را كه به دوستان آينده‌ات تا روز جزا عطا مى‌كنى، به من عطا كنى، اى بزرگوار و در اين مجلس آمرزشی به من عطا كن كه به واسطۀ آن مرا از گناهانم ایمن گردانی و در مقدار باقى‌مانده از عمرم از گناه نگاه دار، و روزى‌ام كن اى بزرگوار حجّ و عمره را در این سال در حالی که پذیرفته و نیکو به حساب آمده و خالص برای تو باشد ای بزرگوار، و مرا روزی کن آن را تا آنگاه که مرا باقی گذارده باشی ای کریم، مرا کفایت کن از رنج و زحمت آفریدگانت،

وَاكْفِنِي شَـرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ، وَاكْفِنِي شَـرَّ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ وَشَـرَّ كُلِّ ذِي شَـرٍّ وَشَـرَّ كُلِّ دَابَّةٍ أَنْتَ‏ آخِذٌ بِناصِيَتِها إِنَّ رَبِّی عَلیٰ صِـراطٍ مُسْتَقِيمٍ،‏ وَلاٰ حَوْلَ وَلاٰ قُوَّةَ إِلّٰا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِيمِ.

اى بزرگوار، مرا از شـرّ همۀ آفريده‌هايت و نيز از شـرّ تبهكاران همۀ جنّيان و انسان‌ها و از شـرّ هر شـرّرسان و از شـرّ هر جنبنده‌اى كه تو [موى]پيشانی [و زمام امور]آن به دست تو است، كفايت فرما. به راستى كه تو بر راه راست استوار هستى و هيچ بازدارندگى و نیرويى جز به خداوند بلندپايه و بزرگ تحقق نـمى‌يابد.

اَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِـمُحَمَّدٍ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ أَمَامِي، وَأَئِـمَّتِي عَنْ یَمِينِي وَشِمَالِی، أَتَقَرَّبُ بِهِمْ اِلَیْكَ زُلْفىٰ، وَأَسْتَتِـرُ بِهِمْ مِنْ عَذَابِكَ، وَلاٰ أَجِدُ أَحَداً أَتَوَجَّهُ بِهِ إِلَيْكَ، وَأَتَقَرَّبُ بِهِ، أَوْجَهَ وَلاٰ أَقْرَبَ مِنْ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَعَلیٰ آلِهِ أَجْمَعِینَ، وَعَلیٰ أَرْوَاحِهِمْ وَأَجْسَادِهِمْ.

به حضـرت محمد -درود خدا بر او و خاندان او- از پيشاپيشم و به امامان از سمت راست و چپ خود توجه نـموده و به‌وسيله‌ى آنان [به درگاه تو]نزديكی مى‌جويم و از عذابت خود را مى‌پوشانم و هيچ‌كس مقرّب‌تر و نزديک‌تر از حضـرت محمّد و آل محمّد -درود خدا بر او و بر همۀ خاندان او و بر ارواح و روان و تن آنان- را نـمى‌يابم كه به‌وسيلۀ او به درگاه تو توجه نـموده و نزديكی بجويم.

اَللّٰهُمَّ احْشُـرْنِی فیٖ زُمْرَتِهِمْ، وَأَدْخِلْنِي فیٖ شَفَاعَتِهِمْ، وَاجْعَلْنِي بِهِمْ‏ وَجِيهاً فِی الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ‏ بِرَحْمَتِكَ يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خداوندا مرا جزو گروه آنان محشور بدار و در شفاعت‌شان وارد كن و در دنيا و آخرت به واسطۀ آنان آبرومند و از مقرّبان درگاهت بگردان، به رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان.

مٰا شَاءَ اللّٰهُ لاٰحَوْلَ وَلاٰ قُوَّةَ إِلّٰا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِيمِ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ خَیْرِ خَلْقِهِ أَجْمَعِینَ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّيِّبِینَ وَسَلَّم.‏

هرچه خدا خواست [همان مى‌شود]و هيچ دگرگونی و نیرويى جز به خداوند بلندپايه و بزرگ تحقق نـمى‌يابد و درود و سلام خدا بر بهتـرين آفريده‌هايش، حضـرت محمد و خاندان پاک او.

عضو خبرنامه ما باشید

دریافت آخرین مطالب و موضوعات به صورت ایمیل و ارسال در شبکه های اجتماعی