دعای صد و سی‌ و چهار – در روز بیست و پنجم ماه رمضان

اَللّٰهُمَّ يٰا جَاعِلَ اللَّيْلِ لِبَاساً، وَالنَّهَارِ مَعَاشاً، وَالْأَرْضِ مِهَاداً، وَالْجِبَالِ أَوْتَاداً، يٰا اَللّٰهُ يٰا قَادِرُ، يٰااَللّٰهُ يٰاقَاهِرُ، يٰااَللّٰهُ يٰاحَنَّانُ، يٰااَللّٰهُ يٰامَنَّانُ، يٰااَللّٰهُ يٰاسَمِيعُ، يٰااَللّٰهُ يٰاقَرِيبُ، يٰااَللّٰهُ يٰامُجِيبُ، يٰااَللّٰهُ يٰابَاعِثُ، يٰااَللّٰهُ يٰاوَارِثُ، يٰااَللّٰهُ يٰاحَقُّ، يٰااَللّٰهُ يٰاوَكِيلُ، يٰااَللّٰهُ يٰاكَفِيلُ، يٰااَللّٰهُ يٰارَبِّ، يٰااَللّٰهُ يٰامُغِيثُ، يٰااَللّٰهُ يٰاحَبِيبُ، يٰااَللّٰهُ يٰاجَلِيلُ، يٰااَللّٰهُ يٰاجَمِيلُ، يٰااَللّٰهُ يٰانُورُ، يٰااَللّٰهُ يٰاذَا الْعَظَمَةِ وَالْجَبَـرُوتِ وَالْفَضْلِ وَالْإِحْسَانِ، وَالْمَنِّ وَالسُّلْطَانِ.

خداوندا، اى كسـى كه شب را پوشاننده و روز را وسيلۀ كسب روزى و زميـن را مايۀ آرامش و كوه‌ها را به‌عنوان ميخ‌ها قرار دادى، اى خدا اى توانا، اى خدا اى چیره، اى خدا اى بسيار مهربان، اى خدا اى بسيار بخشنده، اى خدا اى شنوا، ای خدا اى نزديک، اى خدا اى اجابت‌كننده، اى خدا اى برانگيزاننده، اى خدا اى به ارث‌برنده، اى خدا اى حقّ، اى خدا اى كارگزار، اى خدا اى كفايت‌كننده، اى خدا اى پروردگار، اى خدا اى فریادرس، اى خدا اى محبوب، اى خدا اى بزرگ، اى خدا اى زيبا، اى خدا، اى نور، اى خدا اى صاحب عظمت و شكوه برتر و تفضّل و نيكوكارى و بخشش و تسلّط.

سُبْحَانَ الَّذِي أَحْصیٰ كُلَّ شَیْ‏ءٍ عِلْمُهُ، سُبْحَانَ الَّذِي عَمَّ الْخَلَائِقَ رِزْقُهُ، سُبْحَانَكَ‏ ﴿لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّی كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ﴾.‏ اَللّٰهُمَّ اجْعَلْ نُوراً فیٖ قَلْبِي، وَنُوراً فیٖ سَمْعِي، وَنُوراً فیٖ بَصَـرِي، وَنُوراً فیٖ شَعْرِي، وَنُوراً فیٖ بَشَـرِي، وَنُوراً فیٖ عِظَامِي، وَنُوراً فیٖ لَحْمِي، وَنُوراً فیٖ دَمِي، وَنُوراً عَنْ یَمِينِي، وَنُوراً عَنْ شِمَالِی، وَنُوراً مِنْ فَوْقِي، وَنُوراً مِنْ تَحْتِي، وَنُوراً مِنْ بَیْنِ يَدَيَّ، وَنُوراً مِنْ خَلْفِي.

پاک است آنکه علمش هر چیزی را فرا گرفته، پاک است آنکه شامل گشته آفریدگان را روزی‌اش، پاکی تو «نیست خدایی جز تو پاکی تو که من بوده‌ام از ستمکاران». منزّهى تو از خدايى كه معبودى جز تو وجود ندارد، پاكی تو من از ستمكاران بودم. خداوندا نورى در دلـم و نورى در گوشم و نورى در چشمم و نورى در موى من و نورى در پوستم و نورى در استخوان‌هايم و نورى در گوشتم و نورى در خونم و نورى از راست و نورى از چپ و نورى از بالاى من و نورى از زير من و نورى از پيشاپيش و نورى از پشت من قرار ده.

اَللّٰهُمَّ أَعْطِنِي نُوراً، وَهَبْ لیٖ نُوراً، وَاجْعَلْ لیٖ نُوراً، يٰا نُورَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُعْتِقَنِي مِنَ النَّارِ، وَتُدْخِلَنِي‏ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، إِنَّكَ وَاحِدٌ عَزِيزٌ غَفَّارٌ. اَللّٰهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ سِـرِّي فَاقْبَلْ مَعْذِرَتِی، وَتَعْلَمُ مٰا فیٖ نَفْسِی فَأَقِلْنِي عَثْـرَتِی، وَتَعْلَمُ حَاجَتِي فَأَعْطِنِي مَسْأَلَتِي، يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خداوندا، به من نور ارزانی دار و ببخش و قرار ده، اى نور آسمان‌ها و زمین اى مهربان‌ترين مهربانان. خداوندا، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و مرا از آتش جهنّم آزاد كنى و به بهشت‌هايى كه جوى‌ها از زير درختان آن روان است، وارد كنى، به راستى كه تو يگانه، سـرافراز و بسيار آمرزنده‌اى. خداوندا، تو از راز من آگاهى، پس پوزشم را بپذير و از آنچه در جان من است اطّلاع دارى، پس لغزشم را ناديده انگار و حاجتم را مى‌دانی پس درخواستم را بده، اى مهربان‌ترين مهربانان.

أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُنَفِّسَ عَنِّي كُرْبَتِي، وَتَقْضِیَ عَنِّي دَيْنِي، وَتُرْضِیَ عَنِّي أَصْحَابَ التَّبِعَاتِ مِنْ خَلْقِكَ، بِفَضْلِكَ وَجُودِكَ وَكَرَمِكَ لاٰ بِاسْتِحْقَاقِي يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ. أَحْيِنِي بِعِزَّتِكَ الْقَاهِرَةِ، وَسُلْطَانِكَ الْعَظِيمِ، فَإِنَّكَ حَيٌّ قَيُّومٌ لاٰ یَمُوتُ، وَصَلَّی اَللّٰهُ عَلیٰ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَآلِهِ وَسَلَّمَ تَسْلِيماً.

از تو خواستارم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و اندوهم را برطرف و وامم را ادا كنى و به فضل و بخشش و بزرگوارى خود، نه به استحقاق من كسانی از آفريده‌هايت را كه پيامد سوئی را از من طلبكارند، خرسند گردانی اى مهربان‌ترين مهربانان. به سـربلندى چیره و تسلّط بزرگت مرا زنده كن، زيرا تو زنده و پاينده هستى و هرگز نـمى‌میرى و درود و سلام شايستۀ خداوند بر سـرورمان حضـرت محمّد پيامبـر خدا و خاندان او.