یٰا اَللّٰهُ الَّذِي لاٰيَخْفىٰ عَلَيْهِ شَیْ‌ءٌ فِی الْأَرْضِ وَلاٰ فِی السَّمَاءِ، وَكَيْفَ يَخْفىٰ عَلَيْكَ یٰا إِلٰهيٖ مٰا أَنْتَ خَلَقْتَهُ؟ وَكَيْفَ لاٰتُحْصِی مٰا أَنْتَ صَنَعْتَهُ؟ أَوْ كَيْفَ يَغِيبُ عَنْكَ مٰا أَنْتَ تُدَبِّرُہُ؟ أَوْ كَيْفَ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَهْرُبَ مِنْكَ مَنْ لاٰحَيَاةَ لَهُ إِلّٰا بِرِزْقِكَ؟ أَوْ كَيْفَ يَنْجُو مِنْكَ مَنْ لاٰمَذْهَبَ لَهُ فیٖ غَیْرِ مُلْكِكَ؟
ای خدایی که چیزی در زمین و آسمان بر او پوشیده نیست! ای خدای من! چگونه بر تو پوشیده باشد، چیزی که خود آفریده‌ای؟ چگونه آنچه را ساخته‌ای، از دایرۀ دانشت بیرون باشد؟ یا چگونه از تو پنهان بـماند، آنچه را که تو تدبیرش می‌کنی؟ یا چگونه می‌تواند بگریزد، کسی که جز به روزی‌ات زنده نیست؟ یا چگونه نجات یابد، کسی که در غیر مملکت تو، راهی برایش وجود ندارد؟
سُبْحَانَكَ أَخْشیٰ خَلْقِكَ لَكَ أَعْلَمُهُمْ بِكَ، وَأَخْضَعُهُمْ لَكَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِكَ، وَأَهْوَنُهُمْ عَلَيْكَ مَنْ أَنْتَ تَرْزُقُهُ وَهُوَ يَعْبُدُ غَیْرَكَ. سُبْحَانَكَ لاٰيَنْقُصُ سُلْطَانَكَ مَنْ أَشْـرَكَ بِكَ، وَكَذَّبَ رُسُلَكَ، وَلَيْسَ يَسْتَطِيعُ مَنْ كَرِہَ قَضَاءَكَ أَنْ يَرُدَّ أَمْرَكَ، وَلاٰ يَـمْتَنِعُ مِنْكَ مَنْ كَذَّبَ بِقُدْرَتِكَ، وَلاٰ يَفُوتُكَ مَنْ عَبَدَ غَیْرَكَ، وَلاٰ يُعَمَّرُ فِی الدُّنْيَا مَنْ كَرِہَ لِقَاءَكَ.
منزّہ و پاکی؛ بیمناکترین آفریدگانت در برابرت داناترین آنان به تو هستند، و پست‌ترین آنها در پیشگاهت، کسی است که روزی‌اش را می‌دهی و او غیر تو را می‌پرستد. منزّہ و پاکی؛ کسی که برایت شـریکی انگاشته و پیامبـرانت را تکذیب کرده، از سلطنتت نـمی‌کاهد؛ و کسی که قضایت را ناپسند دارد، قدرت ردّ کردن احکامت را ندارد؛ و کسی که توانایی‌ات را تکذیب کند، نـمی‌تواند خود را از قهر و غلبۀ تو باز دارد؛ و کسی که غیر تو را بپرستد، از دستـرس احاطه و عذابت بیرون نرود؛ و هر که لقای تو را ناپسند دارد، در زندگی دنیا ابدی و جاودانه نخواهد ماند.
سُبْحَانَكَ مٰا أَعْظَمَ شَأْنَكَ، وَأَقْهَرَ سُلْطَانَكَ، وَأَشَدَّ قُوَّتَكَ، وَأَنْفَذَ أَمْرَكَ. سُبْحَانَكَ قَضَيْتَ عَلیٰ جَمِيعِ خَلْقِكَ الْمَوْتَ، مَنْ وَحَّدَكَ وَ مَنْ كَفَرَ بِكَ، وَكُلٌّ ذَائِقُ الْمَوْتَ، وَكُلٌّ صَائِرٌ إِلَيْكَ. فَتَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ وَحْدَكَ لاٰ شَـرِيكَ لَكَ، آمَنْتُ بِكَ، وَصَدَّقْتُ رُسُلَكَ، وَقَبِلْتُ كِتَابَكَ، وَكَفَرْتُ بِكُلِّ مَعْبُودٍ غَیْرِكَ، وَبَرِئْتُ مِمَّنْ عَبَدَ سِوَاكَ.
منزّہ و پاکی؛ چه بزرگ است مرتبه‌ات و قدرتـمند و پیروز است پادشاهی‌ات و شدید است نیرویت و نافذ است فرمانت. منزّہ و پاکی؛ فرمان مرگ را بر همۀ آفریده‌هایت ثابت و پابرجا کرده‌ای؛ چه آن‌که تو را به وحدانیت مؤمن شده، یا آن‌که به حضـرتت کافر گشته؛ همگی طعم مرگ را می‌چشند و به سویت باز می‌گردند؛ پس تو مبارک و برتری، خدایی جز تو نیست، تنها و بی‌شـریکی. به تو ایمان آوردم و رسولانت را تصدیق کردم و قرآنت را پذیرفتم و به هر معبودی جز تو کافر شدم و از هر که غیر تو را بپرستد، بیزاری جستم.
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أُصْبِحُ وَأُمْسِی مُسْتَقِلًّا لِعَمَلِی، مُعْتَـرِفاً بِذَنْبِي، مُقِرّاً بِخَطَايَايَ، أَنَا بِإِسْـرَافِی عَلیٰ نَفْسِی ذَلِيلٌ، عَمَلِی أَهْلَكَنِي، وَهَوَايَ أَرْدَانِی، وَشَهَوَاتِی حَرَمَتْنِي. فَأَسْأَلُكَ یٰا مَوْلاٰيَ سُؤٰالَ مَنْ نَفْسُهُ لَاهِيَةٌ لِطُولِ أَمَلِهِ، وَبَدَنُهُ غَافِلٌ لِسُكُونِ عُرُوقِهِ، وَقَلْبُهُ مَفْتُونٌ بِكَثْـرَةِ النِّعَمِ عَلَيْهِ، وَفِكْرُہُ قَلِيلٌ لِمٰا هُوَ صَائِرٌ إِلَيْهِ.
خداوندا روز را به شب و شب را به روز می‌رسانم، در حالی که عملم را اندک می‌شمارم؛ به گناهم معتـرفم؛ به خطایم اقرار دارم؛ من به سبب زیاده‌روی بر ضد خودم به خاطر گناه، خوارم؛ عمل زشتم هلاکم ساخته؛ هوسم مرا پست کرده؛ شهواتم مرا از رحمتت محروم نـموده؛ از تو درخواست می‌کنم ای مولایم! درخواست کسی که روانش به‌خاطر آرزوی درازش به پوچی و سـرگرمی و بیهوده‌کاری دچار شده و بدنش به خاطر نگران نبودن از عذاب و عقاب و دوری از عبادت و تن‌پروری، غافل مانده؛ از این جهت رگ و پی‌اش در آرامش به سـر می‌برد و اضطراب و لرزشی ندارد و دلش به سبب فراوانی نعمت به فتنۀ لذّت گرفتار و اسیر شده و اندیشه‌اش نسبت به فرجام کارش اندک است.
سُؤٰالَ مَنْ قَدْ غَلَبَ عَلَيْهِ الْأَمَلُ، وَفَتَنَهُ الْهَوَى، وَاسْتَمْكَنَتْ مِنْهُ الدُّنْيَا، وَأَظَلَّهُ الْأَجَلُ، سُؤٰالَ مَنِ اسْتَكْثـَرَ ذُنُوبَهُ، وَاعْتَـرَفَ بِخَطِيئَتِهِ، سُؤٰالَ مَنْ لاٰ رَبَّ لَهُ غَیْرُكَ وَلاٰ وَلِیَّ لَهُ دُونَكَ، وَلاٰ مُنْقِذَ لَهُ مِنْكَ، وَلاٰ مَلْجَأَ لَهُ مِنْكَ إِلّٰا إِلَيْكَ.
از تو درخواست می‌کنم؛ درخواست کسی که آرزو بر او چیره شده و هوی و هوس او را به فتنه انداخته و دنیا بر او مسلّط گشته و مرگ بر سـرش سایه انداخته. از تو درخواست می‌کنم؛ درخواست کسی که گناهانش را بسیار و فراوان شمرده و به خطایش اعتـراف کرده؛ درخواست کسی که پروردگاری جز تو و سـرپرستی غیر تو و نجات‌دهنده‌ای از تو و پناهگاهی از تو، جز به سوی تو ندارد.
إِلٰهيٖ أَسْأَلُكَ بِحَقِّكَ الْوَاجِبِ عَلیٰ جَمِيعِ خَلْقِكَ، وَبِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الَّذِي أَمَرْتَ رَسُولَكَ أَنْ يُسَبِّحَكَ بِهِ، وَبِجَلَالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ الَّذِي لاٰ يَبْلیٰ وَلاٰ يَتَغَیَّرُ وَلاٰ يَحُولُ وَلاٰ يَفْنىٰ، أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُغْنِيَنِي عَنْ كُلِّ شَیْ‌ءٍ بِعِبَادَتِكَ، وَأَنْ تُسَلِّیَ نَفْسِی عَنِ الدُّنْيَا بِـمَخَافَتِكَ، وَأَنْ تُثْنِيَنِي بِالْكَثِيـرِ مِنْ كَرَامَتِكَ بِرَحْمَتِكَ،
خدای من! به حقّ لازم و واجبی که در همۀ آفریده‌هایت داری و به نام بزرگت که به پیامبـرت دستور دادی تو را به آن تسبیح کند و به بزرگی ذات بزرگ‌منش و مهمان‌نوازت که کهنه نـمی‌شود و دگرگون نـمی‌گردد و تغییر حال نـمی‌یابد و فانی نـمی‌شود؛ از تو می‌خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و مرا با بندگی‌ات از هر چیز بی‌نیاز کنی و به خاطر ترس از خودت، ارتباطم را با دنیا قطع فرمایی؛ و سخاوت و بخشندگی و رحمت فراوانت را به من برگردانی.
فَإِلَيْكَ أَفِرُّ، وَمِنْكَ أَخَافُ، وَبِكَ أَسْتَغِيثُ، وَإِيّٰاكَ أَرْجُو، وَلَكَ أَدْعُو، وَإِلَيْكَ أَلْجَأُ، وَبِكَ أَثِقُ، وَإِيّٰاكَ أَسْتَعِینُ، وَبِكَ أُومِنُ، وَعَلَيْكَ أَتَوَكَّلُ، وَعَلیٰ جُودِكَ وَكَرَمِكَ أَتَّكِلُ.
به سوی تو می‌گریزم و از تو می‌ترسم و به تو فریادرسی می‌کنم و تو را امیدوارم و تو را می‌خوانم و به تو پناه می‌آورم و به تو اعتماد می‌کنم و از تو یاری می‌خواهم و به تو ایمان می‌آورم و بر تو توکّل می‌کنم و بر سخاوت و بزرگواری‌ات تکیه می‌زنم.