بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
إِلٰهىٖ كَسْـرِى لاٰيَجْبُـرُہُ إِلّٰا لُطْفُكَ وَحَنَانُكَ، وَفَقْرِى لاٰيُغْنِيهِ إِلّٰا عَطْفُكَ وَإِحْسَانُكَ، وَرَوْعَتِى لاٰيُسَكِّنُها إِلّٰا أَمٰانُكَ، وَذِلَّتِى لاٰيُعِزُّها إِلّٰا سُلْطانُكَ، وَأُمْنِيَّتِى لاٰيُبَلِّغُنِيها إِلّٰا فَضْلُكَ، وَخَلَّتِى لاٰيَسُدُّها إِلّٰا طَوْلُكَ، وَحَاجَتِى لاٰيَقْضِيهَا غَیْرُكَ، وَكَرْبِی لاٰيُفَرِّجُهُ سِوىٰ رَحْمَتِكَ، وَضُـرِّى لاٰيكْشِفُهُ غَیْرُ رَأْفَتِكَ،
معبودم، شکستگی‌ام را جز لطف و محبتت جبـران نکند و تهیدستی‌ام را به بی‌نیازی نرساند جز مهر و احسانت و هراسم را جز امان تو آرام ننماید و خواری‌ام را جز توانایی‌ات به عزّت تبدیل نکند و مرا جز احسانت به آرزویم نرساند و شکاف فقرم را جز نیکی و محبتت پر نکند و حاجتم را کسی جز تو بر نیاورد و غم‌زدگی‌ام را جز رحمتت برطرف نکند و بدحالی‌ام را جز مهرت نگشاید،
وَغُلَّتِى لاٰيُبَـرِّدُها إِلّٰا وَصْلُكَ، وَلَوْعَتِى لاٰيُطْفِيها إِلّٰا لِقَاؤُكَ، وَشَوْقِى إِلَيْكَ لاٰيَبُلُّهُ إِلَّا النَّظَرُ اِلیٰ وَجْهِكَ، وَقَرارِى لاٰيَقِرُّ دُونَ دُنُوِّى مِنْكَ؛ وَلَهْفَتِى لاٰ يَرُدُّها إِلّٰا رَوْحُكَ، وَسُقْمِى لاٰيَشْفِيهِ إِلّٰا طِبُّكَ، وَغَمِّى لاٰ يُزِيلُهُ إِلّٰا قُرْبُكَ، وَجُرْحِى لاٰ يُبْـرِئُهُ إِلّٰا صَفْحُكَ، وَرَيْنُ قَلْبِى لاٰيَجْلُوهُ إِلّٰا عَفْوُكَ، وَوَسْوَاسُ صَدْرِى لاٰيُزِيحُهُ إِلّٰا أَمْرُكَ.
و سوز سینه‌ام را جز وصل تو خنک نکند و آتش درونم را جز دیدارت خاموش نگرداند و بر حرارت شوقم به تو جز نگاه به جمالت آب نریزد و آرامشم بدون نزدیک شدن به حضـرتت برقرار نشود؛ و حسـرتم را جز نسیم رحمتت برنگرداند و بیماری‌ام را جز درمانت شفا ندهد و غمم را جز مقام قربت برطرف نسازد و زخمم را جز چشم‌پوشی‌ات التیام ندهد و آلودگی دلم را جز گذشت تو صیقل ندهد و وسواس سینه‌ام را جز فرمانت از میان نبـرد، ای نهایت آرزوی آرزومندان،
فَيٰا مُنْتَهىٰ أَمَلِ الْآمِلِینَ، وَيٰا غَايَةَ سُؤْلِ السَّائِلِینَ، وَيٰا أَقْصَیٰ طَلِبَةِ الطَّالِبِینَ، وَيٰا أَعْلیٰ رَغْبَةِ الرَّاغِبِینَ، وَيٰا وَلِیَّ الصَّالِحِینَ، وَيٰا أَمانَ الْخَائِفِینَ، وَيٰا مُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ، وَيٰا ذُخْرَ الْمُعْدِمِینَ، وَيٰا كَنْزَ الْبَائِسِینَ، وَيٰا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِینَ؛ وَيٰا قَاضِیَ حَوَائِجِ الْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِینَ، وَيٰا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِینَ، وَيٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ،
ای هدف خواهش خواهندگان، ای دورترین مطلوب جویندگان، ای والاترین اشتیاق مشتاقان، ای سـرپرست شایستگان، ای امان ترسیدگان، ای اجابت کننده دعای بیچارگان، ای ذخیره ناداران، ای گنج بینوایان، ای فریادرس دادخواهان؛ ای برآورنده حاجات تهیدستان و بر خاک‌نشستگان، ای کریم‌ترین کریمان، ای مهربان‌ترین مهربانان،
لَكَ تَخَضُّعِى وَسُؤٰالِی، وَإِلَيْكَ تَضَـرُّعِى وَابْتِهالِی، أَسْأَلُكَ أَنْ تُنِيلَنِى مِنْ رَوْحِ رِضْوانِكَ، وَتُدِيمَ عَلَیَّ نِعَمَ امْتِنانِكَ، وَهَا أَنَا بِبابِ كَرَمِكَ واقِفٌ، وَلِنَفَحاتِ بِرِّكَ مُتَعَرِّضٌ، وَبِحَبْلِكَ الشَّدِيدِ مُعْتَصِمٌ، وَبِعُرْوَتِكَ الْوُثْقىٰ مُتَمَسِّكٌ.
فروتنی و خواهشم به پیشگاه توست و زاری و ناله‌ام به‌سوی تو، از تو می‌خواهم مرا به نسیم خرسندی‌ات برسانی و نعمت‌های نیکویت را بر من تداوم بخشی، من اینک بر در خانه کرمت ایستاده‌ام و در معرض نسیم‌های نیکی‌ات قرار دارم و به رشته محکمت چنگ زده‌ام و به دست‌آویز استوارت دست آویختم،
إِلٰهِى ارْحَمْ عَبْدَكَ الذَّلِيلَ، ذَا اللِّسَانِ الْكَلِيلِ، وَالْعَمَلِ الْقَلِيلِ، وَامْنُنْ عَلَيْهِ بِطَوْلِكَ الْجَزِيلِ، وَاكْنُفْهُ تَحْتَ ظِلِّكَ الظَّلِيلِ، يٰا كَرِيمُ يٰا جَمِيلُ، يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خدای من، بر بنده خوارت که زبانش از گفتـن ناتوان و عملش اندک است رحم کن و با احسان پیوسته و برجسته‌ات بر او منّت گذار و او را زیر سایه بلندت حمایت کن، ای گرامی، ای زیبا، ای مهربان‌ترین مهربانان.