دعای صد و نود و پنج – مناجات تـمسک کنندگان بر خداوند عزوجلّ

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

اَللّٰهُمَّ يٰامَلاذَ اللَّائِذِينَ، وَيٰا مَعَاذَ الْعَائِذِينَ، وَيٰا مُنْجِىَ الْهَالِكِینَ، وَيٰا عَاصِمَ الْبَائِسِینَ، وَيٰا رَاحِمَ الْمَساكِینَ، وَيٰا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّينَ، وَيٰا كَنْزَ الْمُفْتَقِرِينَ، وَيٰا جابِرَ الْمُنْكَسـِرِينَ، وَيٰا مَأْوَى الْمُنْقَطِعِینَ، وَيٰا نَاصِـرَ الْمُسْتَضْعَفِینَ، وَيٰا مُجِیرَ الْخائِفِینَ، وَيٰا مُغِيثَ الْمَكْرُوبِینَ، وَيٰا حِصْنَ اللّٰاجِینَ، إِنْ لَمْ أَعُذْ بِعِزَّتِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ؟ وَإِنْ لَمْ أَلُذْ بِقُدْرَتِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ؟

خداوندا ای پشتیبان پناه‌جویان و ای پناه پناهندگان و ای رهایی بخش هلاک شدگان و ای نگهدار بینوایان و ای مهرورز به مستمندان و ای اجابت کننده درماندگان و ای گنجینه تهیدستان و ای جبـران کننده شکست خوردگان و ای جایگاه آوارگان و ای یاور ناتوان‌شمردگان و ای پناه‌دهنده ترسیدگان و ای غمگسار غم‌زدگان و ای دژ پناهندگان، اگر به عزّتت پناه نیاورم پس به که پناه برم و اگر به قدرتت پناهنده نشوم، به که پناهنده شوم؟ گناهان وادارم ساخته که به دامان گذشتت چنگ زنم و خطاها محتاجم کرده که از تو بخواهم، درهای چشم‌پوشی‌ات را بر من بگشایی؛

وَقَدْ أَلْجَأَتْنِى الذُّنُوبُ إِلَی التَّشَبُّثِ بِأَذْيَالِ عَفْوِكَ، وَأَحْوَجَتْنِى الْخَطَايَا إِلَی اسْتِفْتاحِ أَبْوَابِ صَفْحِكَ، وَدَعَتْنِى الْإِساءَةُ إِلَی الْإِناخَةِ بِفِنَاءِ عِزِّكَ، وَحَمَلَتْنِى الْمَخَافَةُ مِنْ نِقْمَتِكَ عَلَی التَّمَسُّكِ بِعُرْوَةِ عَطْفِكَ، وَمٰا حَقُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِحَبْلِكَ أَنْ يُخْذَلَ، وَلاٰ يَلِيقُ بِـمَنِ اسْتَجَارَ بِعِزِّكَ أَنْ يُسْلَمَ أَوْ يُهْمَلَ.

گناهان وادارم ساخته که به دامان گذشتت چنگ زنم و خطاها محتاجم کرده که از تو خواهم، درهای چشم‌پوشی‌ات را بر من بگشایی؛ و بدی‌ها مرا فراخوانده تا به آستان عزّتت بار اندازم و هراس از انتقام وادارم کرده که به دستاویز مهرت چنگ زنم، کسی که به ریسمانت چنگ زده سزاوار نیست خوار گردد و آن‌که به عزّتت پناهنده شده، شایسته نیست رها گردد یا واگذاشته شود،

إِلٰهىٖ فَلاٰ تُخْلِنٰا مِنْ حِمَايَتِكَ، وَلاٰ تُعْرِنٰا مِنْ رِعَايَتِكَ، وَذُدْنا عَنْ مَوَارِدِ الْهَلَكةِ، فَإِنّٰا بِعَيْنِكَ وَفیٖ كَنَفِكَ وَلَكَ، أَسْأَلُكَ بِأَهْلِ خَاصَّتِكَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ وَالصَّالِحِینَ مِنْ بَرِيَّتِكَ، أَنْ تَجْعَلَ عَلَيْنٰا واقِيَةً تُنْجّيٖنا مِنَ الْهَلَكَاتِ، وَتُجَنِّبُنَا مِنَ الْآفاتِ، وَتُكِنُّنَا مِنْ دَوَاهِى الْمُصِيبَاتِ، وَأَنْ تُنْزِلَ عَلَيْنَا مِنْ سَكِينَتِكَ، وَأَنْ تُغَشِّیَ وُجُوهَنا بِأَنْوارِ مَحَبَّتِكَ، وَأَنْ تُؤْوِيَنا إِلَیٰ شَدِيدِ رُكْنِكَ، وَأَنْ تَحْوِيَنٰا فیٖ أَكْنٰافِ عِصْمَتِكَ، بِرَأْفَتِكَ وَرَحْمَتِكَ يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خدای من، ما را از حمایتت محروم مکن و از پوشش توجه و حمایتت برهنه مساز و از پرتگاه‌های هلاکت دورم کن، زیرا ما در سایه توجه تو و در حمایت تو به سـر می‌بریم و از توییم، از تو می‌خواهم به‌حق خاصان از فرشتگانت و شایستگان از بندگانت که برای ما سپری قرار دهی که ما را از هلاکت‌ها برهاند و از آفات برکنار دارد و از بلاهای سخت نگهداری کند و هم اینکه آرامش خود را بر ما نازل کنی و چهره‌های ما را به انوار محبتت پرفروغ گردانی و ما را در پناهگاه استوارت پناه دهی و در کناره‌های نگهداری خویش بگنجانی، به‌حق مهر و رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان.