بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
إِلٰهىٖ أَلْبَسَتْنِى الْخَطايا ثَوْبَ مَذَلَّتِى، وَجَلَّلِنِى التَّباعُدُ مِنْكَ لِباسَ مَسْكَنَتِى، وَأَمٰاتَ قَلْبِى عَظِيمُ جِنايَتِى، فَأَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ يٰا أَمَلِی وَبُغْيَتِى وَيٰا سُؤْلِی وَمُنْيَتِى، فَوَعِزَّتِكَ مٰا أَجِدُ لِذُنُوبِی سِوٰاكَ غافِراً، وَلاٰ أَرَىٰ لِكَسْـرِى غَیْرَكَ جابِراً، وَقَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنابَةِ إِلَيْكَ، وَعَنَوْتُ بِالاِسْتِكانَةِ لَدَيْكَ، فَإِنْ طَرَدْتَنِى مِنْ بٰابِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ؟ وَإِنْ رَدَدْتَنِى عَنْ جَنٰابِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ؟ فَوا أَسَفٰا مِنْ خَجْلَتِى وَافْتِضٰاحِى، وَوا لَهْفٰا مِنْ سُوءِ عَمَلِی وَاجْتِـراحِى.
خدای من، گناهان بر من لباس خواری پوشانده و دوری از تو جامه درماندگی بر تنم پیچیده و بزرگی جنایتم دلـم را میرانده، پس آن را با توبه به درگاهت زنده کن، ای آرزویم و مرادم و خواسته‌ام و امیدم، به عزّتت سوگند برای گناهانم آمرزنده‌ای جز تو نـمی‌یابم و برای دل‌شکستگی‌ام جبـران‌کننده‌ای جز تو نـمی‌بینم، به پیشگاهت با توبه و انابه فروتنی کردم و با ذلّت و خواری، به درگاهت تسلیم شدم، اگر مرا از درگاهت برانی به که روی آورم؟ و اگر از آستانت بازم گردانی به که پناه برم؟ در این حال افسوس از شـرمندگی و رسوایی‌ام و وای از نگرانی‌ام از زشتی کردار و مرتکب شدن گناهانم؛
أَسْأَلُكَ يٰا غافِرَ الذَّنْبِ الْكَبِیرِ وَيٰا جٰابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِیرِ، أَنْ تَهَبَ لیٖ مُوبِقاتِ الْجَرائِرِ وَتَسْتُـرَ عَلَیَّ فَاضِحاتِ السـَّرائِرِ، وَلاٰ تُخْلِنِى فیٖ مَشْهَدِ الْقِيامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَمَغْفِرَتِكَ، وَلاٰ تُعْرِنِی مِنْ جَمِيلِ صَفْحِكَ وَسَتْـرِكَ.
ای آمرزنده گناهان بزرگ و ای جبـران‌کننده استخوان شکسته، از تو می‌خواهم که گناهان تباه‌کننده‌ام را بر من ببخشایی و بر من پنهان‌کاری‌های رسواکننده‌ام را بپوشانی و مرا در عرصه قیامت از نسیم گذشت و آمرزشت بی‌بهره مگذاری و از پوشش زیبای چشم‌پوشی‌ات عریان و بی‌پوشش رها نسازی،
إِلٰهىٖ ظَلِّلْ عَلیٰ ذُنُوبِی غَمامَ رَحْمَتِكَ، وَأَرْسِلْ عَلیٰ عُيُوبِی سَحابَ رَأْفَتِكَ. إِلٰهىٖ هَلْ يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْاٰبِقُ إِلّٰا اِلیٰ مَوْلاهُ؟ أَمْ هَلْ يُجِیرُەُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِواهُ؟ إِلٰهىٖ إِنْ كانَ النَّدَمُ عَلَی الذَّنْبِ تَوْبَةً، فَإِنِّی وَعِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمِینَ، وَإِنْ كانَ الِاسْتِغْفارُ مِنَ الْخَطِيئَةِ حِطَّةً فَإِنِّی لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ، لَكَ الْعُتْبَىٰ حَتَّىٰ تَرْضیٰ.
خدای من سایه رحمتت را بر گناهانم بینداز و ابر مهربانی‌ات را به‌سوی عیب‌هایم بفرست؛ معبودم! آیا برده فراری جز به‌سوی مولایش باز می‌گردد؟ یا کسی به او از خشم مولایش، جز مولایش پناه می‌دهد؟ خدای من، اگر پشیمانی از گناه توبه است، پس به عزّتت سوگند که من از پشیمانانم و اگر آمرزش طلبی از خطاکاری سبب فروریختـن خطاها از پرونده است، من از آمرزش خواهانم، حق رضایت با توست تا راضی شوی،
إِلٰهىٖ بِقُدْرَتِكَ عَلَیَّ تُبْ عَلَیَّ، وَبِحِلْمِكَ عَنِّى اعْفُ عَنِّى، وَبِعِلْمِكَ بِی ارْفَقْ بیٖ. إِلٰهىٖ أَنْتَ الَّذِى فَتَحْتَ لِعِبادِكَ بَاباً اِلیٰ عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ، فَقُلْتَ: ﴿تُوبُوا إِلَی اللّٰهِ تَوْبَةً نَصُوحاً﴾، فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ؟! إِلٰهىٖ إِنْ كٰانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ.
خدای من با توانایی‌ات بر من، توبه‌ام را بپذیر و با بردباری‌ات نسبت به من، از من بگذر و با آگاهی‌ات از حال من، با من مدارا کن، معبودم، تویی که به روی بندگانت دری به‌سوی بخششت گشودی و آن را توبه نامیدی و خود فرمودی: «ای مؤمنان! به پیشگاه خداوند توبه کنید، توبه‌ای خالص!»؛ پس عذر کسی که از ورود به این در پس از گشوده شدنش غفلت ورزد چه می‌تواند باشد؟ معبودم، اگر نافرمانی و گناه از بنده‌ات زشت است، پس گذشت از جانب تو زیباست.
إِلٰهىٖ مٰا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ، وَتَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ. يٰا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّ، يٰا كَاشِفَ الضُّـرِّ، يٰا عَظِيمَ الْبِـرِّ، يٰا عَلِيماً بِـمَا فِی السِّـرِّ، يٰا جَمِيلَ السِّتْـرِ اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ إِلَيْكَ، وَتَوَسَّلْتُ بِجَنابِكَ وَتَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ، فَاسْتَجِبْ دُعائِی، وَلاٰ تُخَيِّبْ فِيكَ رَجائِی، وَتَقَبَّلْ تَوْبَتِى، وَكَفِّرْ خَطِيئَتِى بـِمَنِّكَ وَرَحْمَتِكَ يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خدای من، نخستین کسی نیستم که تو را نافرمانی کرده و حضـرتت توبه‌اش را پذیرفتی و خود را در معرض احسانت قرار داده و تو مورد احسانش قرار دادی، ای پاسخگوی درماندگان، ای برطرف‌کننده زیان، ای بزرگ نیکی، ای دانای نهان، ای زیبا پرده‌پوش، به جود و بزرگواری‌ات از تو درخواست یاری و کمک دارم و به آستانه‌ات و رحمت و بخشایشی که نزد توست متوسل شدم پس دعایم را اجابت کن، امیدم را به خود ناامید مساز و توبه‌ام را بپذیر و با احسان و مهرت خطاهایم را نادیده گیر، ای مهربان‌ترین مهربانان.