دعای صد و هفتاد و شش – در طلب دور نمودن بلا و هر شر و هر مصیبتی

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ یٰا مَنْ یَقْدِرُ عَلیٰ قَضَاءِ حَوَائِجِ السّٰائِلِینَ، وَیَعْلَمُ ضَمِیرَ الصّٰامِتِینَ، وَلاٰ یَشْتَبِهُ عَلَیْهِ لُغَاتُ الدّٰاعِینَ، أَنْ تُعَافِیَنِی مِنْ أَهْوَالِ الدُّنْیَا، وَأَفْزَاعِ الْآخِرَةِ، وَلاٰ تُنْسِنِی شَیْئاً مِنْ ذِکْرِكَ، وَلاٰ تُوَلِّنِی أَحَداً غَیْرَكَ، وَلاٰ تَصْـرِفْ عَنّیٖ وَجْهَكَ، إِنّكَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.

خداوندا از تو درخواست می‌کنم -ای آنکه توانایی دارد بر برآورده ساختـن نیازهای درخواست کنندگان، و می‌داند نهان خاموشان را، و بر او مشتبه نشود زبان‌های دعاکنندگان- که مرا عافیت دهی از امور هولناک دنیا، و پریشانی‌های آخرت، و از یاد من مبـر چیزی از یاد کردنت را، و بر من مگمار کسی را غیر از تو، مگردان از من رویت را، که تو بر هر چیزی توانا هستی.