دعای صد و هفتاد و هفت – درخواست برطرف شدن بلاهای بزرگ

از سیدالساجدین (علیه‌السلام) روایت شده است كه فرمود: هرگاه به یكی از شما بلایی از بلاها رسید و به جز خداوند كسی را نیافت كه آن را دور كند، پس در هنگام سحر وضو بگیرد و وضوی خود را نیكو انجام دهد و چهار ركعت نـماز بخواند، در هر ركعت فاتحة الكتاب و آیةالكرسی و یازده مرتبه توحید بخواند با یك سلام، پس هر گاه ایستاد دو طرف مكانی را كه در آن روی به قبله ایستاده است بگیرد و بگوید:

یٰا خَیْرَ مَنْ سُئِلَ، وَیٰا أَكرَمَ مَنْ قُصِدَ، عَبِیدُكَ الْعَرَبُ إِذَا اسْتَجَارَ مُسْتَجِیرٌ بِأَطْنَابِ بُیُوتِهَا أَجَارُوهُ، وَأَنْتَ یٰا خَالِقَ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ، قَدِ اسْتَجَرْتُ بِبَابِكَ، وَنَزَلْتُ بِفِنَائِكَ، فَلاٰ تَرُدِّنِی مِنْ بَابِكَ خَائِباً، وَلاٰ تَطْرُدَنِی فِنَائِكَ آیِساً، یٰا عَظِیمَ الْخَطَرِ یٰا لَطِیفَ الْخَبَـرِ یٰا إِلٰهَ الْبَشَـرِ، مِنْكَ أَطْلُبُ، وَإِلَیْكَ أَهْرُبُ، عَجِّلْ بِالْفَرَجِ، یٰا وَدُودُ، یٰا ذَاالْعَرْشِ الْمَجِیدِ، یٰا مُبْدِئُ یٰامُعِیدُ، یٰا فَعّٰالاً لِمٰا یُرِیدُ.

ای بهتـرین کسی که از او درخواست شود، و ای گرامی‌ترین کسی که به سویش قصد شود، بندگان عربت هرگاه پناه جوید پناه جوینده‌ای به طناب‌های چادرهای‌شان او را پناه دهند، و تو ای آفریننده عرب و عجم، که پناه آورده‌ام به در خانه‌ات، و فرود آمدم در آستانت، پس مرا ناکام از در خانه‌ات باز مگردان، و طرد مکن مرا ناامید از آستانت، ای بزرگ منزلت، ای دارای الطاف معروف، ای پروردگار آدمیان، از تو طلب می‌کنم، و به سوی تو می‌گریزم، تعجیل کن در گشایش، ای بسیار مهربان، ای دارندۀ عرش باشکوه، ای آغازگر، ای بازگرداننده، ای انجام دهندۀ هر چه می‌خواهد.

أَسَأَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِی أَضَاءَ لَهُ أَرْكَانُ عَرْشِكَ، وَبِقُدْرَتِكَ الَّتیٖ مَلَاْتَ بِهٰا عِبَادُكَ، وَبِرَحْمَتِكَ الَّتیٖ وَسِعَتْ كُلِّ شَیْءٍ، یٰا إِلٰهیٖ أَغِثْنِی، یٰا مُغِیثُ أَغِثْنِی.

از تو می‌خواهم به نور جمالت که روشن گشت به آن پایه‌های عرشت، و به قدرتت که پر ساختی به آن بندگانت را، و به رحمتت که هر چیزی را در بر گرفته است، ای خدای من به فریادم رس، ای فریاد رس، مرا فریاد رس.