از سیدالساجدین (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: هرگاه به یکی از شما بلایی از بلاها رسید و به جز خداوند کسی را نیافت که آن را دور کند، پس در هنگام سحر وضو بگیرد و وضوی خود را نیکو انجام دهد و چهار رکعت نـماز بخواند، در هر رکعت فاتحه الکتاب و آیهالکرسی و یازده مرتبه توحید بخواند با یک سلام، پس هر گاه ایستاد دو طرف مکانی را که در آن روی به قبله ایستاده است بگیرد و بگوید:
یٰا خَیْرَ مَنْ سُئِلَ، وَیٰا أَکرَمَ مَنْ قُصِدَ، عَبِیدُکَ الْعَرَبُ إِذَا اسْتَجَارَ مُسْتَجِیرٌ بِأَطْنَابِ بُیُوتِهَا أَجَارُوهُ، وَأَنْتَ یٰا خَالِقَ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ، قَدِ اسْتَجَرْتُ بِبَابِکَ، وَنَزَلْتُ بِفِنَائِکَ، فَلاٰ تَرُدِّنِی مِنْ بَابِکَ خَائِباً، وَلاٰ تَطْرُدْنِی مِنْ فِنَائِکَ آیِساً، یٰا عَظِیمَ الْخَطَرِ یٰا لَطِیفَ الْخَبَـرِ یٰا إِلٰهَ الْبَشَـرِ، مِنْکَ أَطْلُبُ، وَإِلَیْکَ أَهْرُبُ، عَجِّلْ بِالْفَرَجِ، یٰا وَدُودُ، یٰا ذَاالْعَرْشِ الْمَجِیدِ، یٰا مُبْدِئُ یٰامُعِیدُ، یٰا فَعّٰالاً لِمٰا یُرِیدُ.
ای بهتـرین کسی که از او درخواست شود، و ای گرامی‌ترین کسی که به سویش قصد شود، بندگان عَرَبت هرگاه پناه جوید پناه جوینده‌ای به طناب‌های چادرهای‌شان او را پناه دهند، و تو ای آفریننده عرب و عجم، که پناه آورده‌ام به در خانه‌ات، و فرود آمدم در آستانت، پس مرا ناکام از در خانه‌ات باز مگردان، و طرد مکن مرا ناامید از آستانت، ای بزرگ منزلت، ای دارای الطاف معروف، ای پروردگار آدمیان، از تو طلب می‌کنم، و به سوی تو می‌گریزم، تعجیل کن در گشایش، ای بسیار مهربان، ای دارندۀ عرش باشکوه، ای آغازگر، ای بازگرداننده، ای انجام دهندۀ هر چه می‌خواهد.
أَسَأَلُکَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی أَضَاءَ لَهُ أَرْکَانُ عَرْشِکَ، وَبِقُدْرَتِکَ الَّتیٖ مَلَأْتَ بِهٰا عِبَادَکَ، وَبِرَحْمَتِکَ الَّتیٖ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ، یٰا إِلٰهیٖ أَغِثْنِی، یٰا مُغِیثُ أَغِثْنِی.
از تو می‌خواهم به نور جمالت که روشن گشت به آن پایه‌های عرشت، و به قدرتت که پر ساختی به آن بندگانت را، و به رحمتت که هر چیزی را در بر گرفته است، ای خدای من به فریادم رس، ای فریاد رس، مرا فریاد رس.
