دعای صد و پنجاه‌ و یک – نزد ملتزم « بین حجرالاسود و کعبه»

امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: علی بن الحسین (علیهماالسلام) هرگاه به ملتزم می‌رسید می‌گفت:

اَللّٰهُمَّ إِنَّ عِنْدِی أَفْواجاً مِنْ ذُنُوبٍ، وَأَفْواجاً مِنْ خَطَایَا، وَعِنْدَكَ أَفْواجٌ مِنْ رَحْمَةٍ، وَأَفْواجٌ مِنْ مَغْفِرَةٍ، یٰا مَنِ اسْتَجَابَ لِاَبْغَضِ خَلْقِهِ إِلَیْهِ إِذْ قالَ: ﴿أَنْظِرْنِی إِلیٰ یَوْمِ یُبْعَثُـونَ﴾، اِسْتَجِبْ لیٖ، وَافْعَلْ بیٖ کَذَا و کَذَا.

خداوندا! مرا انبوهی از گناه و انبوهی از لغزش است و ترا انبوهی از رحمت و انبوهی از مغفرت، ای آنکه مستجاب کردی دعای دشمن‌ترین خلقت (شیطان) را، آنگاه که گفت: مرا تا روز رستاخیز مهلت ده. دعایم را مستجاب گردان.