دعای نهم – صلوات بر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)

وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذیٖ مَـنَّ عَلَيْنَا بِـمُحَمَّدٍ نبيِّهٖ صَلَّی اللّٰهُ عَلیْهِ وَاٰلِهٖ دُونَ الْاُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَالْقُرُونِ السّٰالِفَّةِ، بِقُدْرَتِهِ الَّتیٖ لاٰتَعْجِزُ عَنْ شَیْءٍ وَاِنْ عَظُمَ، وَلاٰ يَفُوتُهَا شَیْءٍ وَإِنْ لَطُفَ،

و سپاس خداى را كه بر ما منّت نهاد به محمد، پيامبـرش كه درود خدا بر او و خاندانش باد، و به امت‌هاى گذشته و ملت‌هاى پيشيـن اين منّت را نگذاشت، با قدرتش كه از چيزى ناتوان نـمی‌شود، هر چند عظیم باشد و چیزی از آن از دست نرود هر چند کوچک و دقیق باشد،

فَخَتَمَ بِنٰا عَلیٰ جَمِیعِ مَنْ ذَرْأَ وَجَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلیٰ مَنْ جَحَدَ، وَكَثَّـرنَا بِـمَنَّهٖ عَلیٰ مَنْ قَلَّ.

پس ما را خاتـمه خلایقش قرار داد و گواهان بر منكران ساخت و در برابر آنان كه اندكند، ما را فزونی بخشيد.

اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ اَمِينِكَ عَلیٰ وَحْيِكَ، وَنَجِيبِكَ مِنْ خَلقِكَ، وَصَفِیِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، وَإِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَقَائِدِ الْخَيْـرِ، وَمِفْتَاحِ البَـرَکَةِ، کَمٰا نَصَبَ لِاَمْرِكَ نَفْسَةِ، وَعَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ،

خداوندا، درود فرست بر محمد، امین تو بر وحيت، و برگزيده‌ات از آفريدگانت و گزیده‌ات از بندگانت، و پیشواى رحمت و پيشـرو خیر و كليد بركت، آنگونه كه خود را براى امر تو مهیا ساخت و در راه تو بدنش را در معرض ناپسندی‌ها قرار داد،

وَكَاشَفَ فِی الدُّعَاءِ اِلَیْكَ حَامَّتَهُ، وَحَارَبَ فیٖ رِضَاكَ اُسْـرَتَهُ وَقَطَعَ فیٖ إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ وَاَقْصَی الاَدْنَیْنَ عَلیٰ جُحُودِهِمْ وَقَرَّبَ الْاَقْصَیْنَ عَلَی اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ وَوَالیٰ فِيكَ الأَبْعَدِين وَعَادیٰ فِیكَ الْاَقرَبِینَ.

و در دعا و نيايش با تو سـر را برهنه کرد با خاصانش رو برو شد، و نبـرد کرد در راه رضايت تو با عشيـره و خانداش، و در راه زنده كردن دينت با خويشان قطع رابطه نـمود و دور کرد نزدیکان را به خاطر انکارشان و نزديك ساخت بيگانگان دور را به خاطر اجابت دعوتت و دوستى كرد با بيگانگان دور به خاطر تو و دشمنی کرد در راه تو با نزدیکان.

وَأدْأَبَ نَفْسَهُ فیٖ تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ، وَاَتْعَبَهٰا بِالدُّعَاءِ إِلیٰ مِلَّتِكَ، وَشَـغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ، وَهَـاجَرَ إِلیٰ بِلٰادِ الْـغُرْبَةِ، وَمَحَلِّ النَّأْیِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهٖ وَمَوْضِعِ رِجْلِهٖ، وَمَسْقَطِ رَأْسِـهٖ،

و در تبليغ رسالتت خود را خسته كرد و در دعوت به سوى ملتت خود را به زحمت انداخت و خود را به خیر خواهى براى اهل دعوتت مشغول ساخت و به سـرزمین غربت مهاجرت كرد و محل دور از منزل و مأوایش و جایگاه و زادگاه،

وَمَأْنَسِ نَفْسِهِ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ، وَاسْتِنْصَاراً عَلیٰ اَهْلِ الْکُفْرِ بِكَ،

و محل انس خودش، اراده‌اى از او براى عزّت بخشيدن به دينت و يارى خواستـن از تو بر اهل كفر،

حَتّٰى اسْتَتَبَّ لَـهُ مٰا حـَاوَلَ فیٖ أَعْـدَائِكَ، وَاسْتَتَمَّ لَـهُ مـٰا دَبَّرَ فیٖ اَوْلِیَائِكَ،

تا آنكه آنچه را در نظر داشت دربارۀ دشمنانت، برایش پایدار شد، و آنچه را تدبيـر كرده بود برای دوستانت برایش محقق گردید،

فَـنَهَدَ إِلَـيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ، وَمُتَقَوِّياً عَلیٰ ضَـغْفِهٖ بَنَصْـرِكَ، فَغَزَاهُمْ،

پس با اميد به ياري‌ات، به سوى آنان شتافت و از ياري‌ات بر ضعف خود نیرو جست و بر آنان تاخت،

فیٖ عُقْرِ دِيَارِهِمْ، وَهَجَمَ عَلَيْهِمْ فیٖ بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ، حَتّٰى ظَهَرَ اَمْرُكَ، وَعَلَتْ كَلِمَتُكَ وَلَوْكَرِهَ الْمُشْـرِكُونَ.

در مركز شهرهای‌شان و بر آنها يورش برد در وسط قرارگاه‌شان تا اينكه آشكار گشت امر تو و بلند آوازه گشت كلمه‌ات، هر چند مشـركان نپسندند.

اَللّٰهُمَّ فَارْفَعْهُ بِـمٰا كَدَحَ فِيكَ إِلَی الدَّرَجَةِ الْعُلیَا مِنْ جَنَّتِكَ حَتّٰی لاٰيُسَاوىٰ فیٖ مَنْزِلَةٍ، وَلاٰ يُكَافَأَ فـیٖ مَـرْتَبَةٍ، وَلاٰ يُـوَازِيَـهُ لَدَیكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَلاٰ نَبِيٍّ مُـرْسَلٌ، وَعَـرِّفْهُ فـیٖ أَهْلِهِ الطُّٰـاهِرِینَ وَاُمَّتِهِ الْمُؤمِنِینَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ اَجَلَّ مٰاوَعَدْتَهُ،

خداوندا مرتبۀ او را بالا ببـر بخاطر آنچه براى تو تلاش نـمود، به بالاترين درجۀ بهشتت تا آنجا که با او برابر نشود كسی در منزلتي، و پاداش نبيند احدى در رتبه‌اش و نه قرين او باشد نزد فرشته‌ای مقرب و يا پبامبـرى مرسل و او را عطا كن در مورد اهل بيت پاك و امت با ايـمانش از شفاعت نيكو، بالاترين حدّى را كه به او وعده فرموده‌اى،

يٰا نَافِذَ الْعِدَةِ، يٰا وَافِیَ القَوْلِ، یٰا مُبَدِّلَ السَّيِّئٰاتِ بِاَضْعَافِهٰا مِنَ الْحَسَنَاتِ، إِنَّكَ ذُوالفَضْلِ الْعَظِيمِ، الْجَوادُ الْکَرِیمُ.

ای انجام دهندۀ وعده، ای وفاکنندۀ به قول، ای تبدیل کنندۀ گناهان به چند برابرشان از نيكی‌ها، كه تو داراى فضل عظيم هستى، و بخشندۀ بزرگواری.