دعای نود و دو – در استخاره و طلب خیر

دعا برای استخاره و خیر خواستن از خداوند:

این نیایش سی و سومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و نود و دومین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) در دعا برای استخاره و خیر خواستن از خداوند، طلب خیر و صلاح در تمام امور دنیایی را دارند. آن حضرت در این دعا استخاره را از آموزه هایی برشمرده اند که سبب انتخاب راهی درست می شود و از جانب پروردگار به قلب الهام شده است.

ارکان اصلی دعا برای استخاره و خیر خواستن از خداوند، شامل درخواست مقام تسلیم و یقین، طلب دوری از گناه و غفلت در امور، عاقبت بخیری، محبوب دانستن حکم الهی، آسان جلوه دادن دستوراتی که بندگان آنها را سخت می شمارند، زایل شدن تردید و دودلی و داشتن نیت صادقانه می باشد.

  نکته طلایی دعا برای استخاره و خیر خواستن از خداوند خودداری از پسندیده داشتن اموری ست که خداوند مکروه و ناپسند می داند.

اَللّٰهُمَّ إِنِیِّ أَسْتَخِیرُکَ‏ بِعِلْمِکَ‏، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اقْضِ لِی بِالْخِیَـرَهِ

خداوندا! از تو به علمت طلب خیر می‌کنم، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و آنچه خیر است را برایم مقدر فرما.

 وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَهَ الِاخْتِیَارِ، وَ اجْعَلْ ذَلِکَ ذَرِیعَهً إِلَى الرِّضَا بِمَا قَضَیْتَ لَنَا وَ التَّسْلِیمِ لِمَا حَکَمْتَ

معرفت انتخاب کردن را به ما الهام کن، و آن را وسیله‌ای برای رسیدن به رضایت‌مندی از آنچه برای ما مقدر کرده‌ای و تسلیم در برابر آنچه حکم فرموده‌ای قرار ده،

فَـأَزِحْ عَنَّا رَیْبَ الِارْتِیَابِ، وَ أَیِّدْنَا بِیَقِینِ الْمُخْلِصِینَ[1].

تردید و دودلی را از ما دور کن، و ما را با یقین پاکان و مخلصان، یاری کن.

 وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَهِ عَمَّا تَخَیَّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَکَ، وَ نَکْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاکَ،

ما را به خاطر ناتوانی در درکِ آنچه تو برگزیده‌ای، درگیر بی‌احترامی و قدرناشناسی‌ات مکن؛ مبادا آنچه مورد رضای توست را ناخوشایند بدانیم

وَ نَجْنَحَ إِلَى الَّتِی هِیَ أَبْعَدُ مِنْ حُسْنِ الْعَاقِبَهِ، وَ أَقْرَبُ إِلَى ضِدِّ الْعَافِیَهِ

و به‌سوی چیزی میل کنیم که از پایان نیکو دور و به زیان نزدیک‌تر است.

حَبِّبْ إِلَیْنَا مَا نَکْرَهُ مِنْ قَضَائِکَ، وَ سَهِّلْ عَلَیْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُکْمِکَ

آنچه از قضای تو که برای ما ناخوشایند است، محبوبمان گردان، و آنچه از حکم تو دشوار می‌پنداریم، بر ما آسان ساز،

 وَ أَلْهِمْنَا الِانْقِیَادَ لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَیْنَا مِنْ مَشِیَّتِکَ

فرمانبرداری از آنچه از مشیت خود بر ما وارد آورده‌ای به ما الهام کن

حَتَّى لَا نُحِبَّ تَأْخِیرَ مَا عَجَّلْتَ، وَ لَا تَعْجِیلَ مَا أَخَّرْتَ،

تا تأخیر آنچه را تو تسریع کرده‌ای دوست نداشته باشیم، و شتاب در آنچه تو به تأخیر انداخته‌ای را نخواهیم،

وَ لَا نَکْرَهَ مَا أَحْبَبْتَ، وَ لَا نَتَخَیَّرَ مَا کَرِهْتَ.

و آنچه را که تو دوست داشته‌ای ناپسند نداریم، و آنچه را تو ناپسند داشته‌ای برنگزینیم.

وَ اخْتِمْ لَنَا بِالَّتِی هِیَ أَحْمَدُ عَاقِبَهً، وَ أَکْرَمُ مَصِیراً،

و سرانجام کار ما را به نیکوترین عاقبت و گرامی‌ترین سرنوشت ختم فرما،

إِنَّکَ تُفِیدُ الْکَرِیمَهَ، وَ تُعْطِی الْجَسِیمَهَ،

چرا که تو بخشندۀ نعمتهای‌ بزرگ هستی و عطاکنندۀ بخخشهای عظیم می‌بخشی

وَ تَفْعَلُ مَا تُرِیدُ، وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ.

و هر چه بخواهی انجام می‌دهی که تو بر هر چیز توانایی.

[1] . در برخی نسخه‌ها: الْمُخْلَصِینَ