دعای نود و شش – در خشنودی، هنگامی که به دنیاداران نگاه می‌کرد

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رِضًی بِحُكْمِ اللّٰهِ، شَهِدْتُ أَنَّ اللّٰهَ قَسَمَ مَعَايِشَ عِبَادِہِ بِالْعَدْلِ، وَأَخَذَ عَلیٰ جَمِيعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ، اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَلاٰ تَفْتِنِّي بِـمٰا أَعْطَيْتَهُمْ، وَلاٰ تَفْتِنْهُمْ بِـمٰا مَنَعْتَنِي فَأَحْسُدَ خَلْقَكَ، وَأَغْمَطَ حُكْمَكَ.

سپاس خدای را، خشنودم به حکم خدا، گواهی می‌دهم که خدا آنچه را وسیلۀ زندگی و معاش است، بین بندگانش به عدالت تقسیم کرد؛ و نسبت به تـمام بندگانش راه احسان پیش گرفت، خداوندا بر محمّد و آل محمد درود فرست و مرا به آنچه به بندگانت عطا کردی امتحان مکن و ایشان را به آنچه از من منع کرده‌ای میازمای، تا به بندگانت حسد ورزم و حکم و فرمانت را سبک انگارم.

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَطَيِّبْ بِقَضَائِكَ نَفْسِی، وَوَسِّعْ بِـمَوَاقِعِ حُكْمِكَ صَدْرِي، وَهَبْ لِیَ الثِّقَةَ لِأُقِرَّ مَعَهَا بِأَنَّ قَضَاءَكَ لَمْ يَجْرِ إِلّٰا بِالْخِیَرَةِ، وَاجْعَلْ شُكْرِي لَكَ عَلیٰ مٰا زَوَيْتَ عَنِّي أَوْفَرَ مِنْ شُكْرِي إِيّٰاك عَلیٰ مٰا خَوَّلْتَنِي،

خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و مرا به مقرّراتت دل‌خوش کن و سینه‌ام را به موارد فرمانت گشاده فرما و به من حالت اعتماد و اطمینان بخش؛ تا به وسیلۀ آن اقرار کنم که مقرّرات تو، جز به آنچه خیر است روان نشده؛ و شکرم را برای حضـرتت نسبت به آنچه از من دور داشتی و عطایش را دریغ کردی، از شکرم بر آنچه به من عنایت فرمودی، افزون‌تر قرار ده.

وَاعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أَظُنَّ بِذِي عَدَمٍ خَسَاسَةً، أَوْ أَظُنَّ بِصَاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلًا، فَإِنَّ الشَّـرِيفَ مَنْ شَـرَّفَتْهُ طَاعَتُكَ، وَالْعَزِيزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُكَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَمَتِّعْنَا بِثَـرْوَةٍ لاٰتَنْفَدُ، وَأَيِّدْنَا بِعِزٍّ لاٰيُفْقَدُ، وَاسْـرَحْنَا فیٖ مُلْكِ الْأَبَدِ إِنَّكَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ تُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً أَحَدٌ.

و مرا از این‌که به تهیدست فقیری گمان پستی برم و به ثروتـمندی گمان برتری ورزم، حفظ فرما؛ چه آن‌که شـریف، کسی است که طاعت تو او را شـرافت داده و عزیز کسی است که عبادت تو او را به عزّت نشانده. پس بر محمّد و آلش درود فرست و ما را از ثروتی که تـمام نـمی‌شود بهره‌مند کن و به توان و قدرتی که از بین نـمی‌رود یاری ده و ما را به سوی بهشت جاودانه روانه ساز؛ همانا تو یکتا و یگانه و بی‌نیازی؛ نزاییدی و زاییده نشدی و احدی برایت همتا نبود.